Яңа гасыр тавышы / Голос нового века (на татарском языке). Антология

кала, кала тугайлар…

      Сызылып таңнар ата, һәм күкләрдә

      Сөю җырын көйли тургайлар.

3.

      Кара ялын җилдә җилфердәтеп,

      Җанга кешнәп кайчак төн керә.

      Шул мизгелдә, иңне-иңгә терәп,

      Юатырдай кешем – син генә.

      Шул мизгелдә мин уйларым белән

      Кайтып киләм Иске Казанга:

      Таңбатырлар белән Таңсылулар

      Парлап дөнья көткән заманга.

      Мин – Таңбатыр, син Таңсылу булып,

      Ут саклаган чакка икәүләп.

      Һәм уянып китәм…

      Колагыма

      Син дәшәсең икән, иркәләп.

      Һәм үбәсең юеш маңгаемны,

      Чигә чәчем сыйпап җай гына.

      «Бар да үтте», – диеп пышылдыйсың,

      Атмаган тик бары таң гына…

      Күзләреңнән күрәм:

      Сагынгансың!

      Сарылгансың куздай тәнемә.

      Таң атмаган, тургай моңы да юк,

      Куркыныч төш үткән өнемә…

      Саташылган:

      Имеш, Таңбатырлар

      Ауга түгел, яуга киткәннәр,

      Кирмән, имеш, янып, көлгә калган,

      Ә чишмәләр, никтер, кипкәннәр.

      Казанда су беткән.

      Балыклары

      Көеп ята казан төбендә.

      Тугайларда тургай моңы тынган,

      Һәр тарафта күмер-көл генә…

      Һәр тарафта әче төтен исе,

      Таңсылулар тиңсез калганнар,

      Таңбатырлар бил алышкан җирне

      Басып киткән манкорт кылганнар.

      …Манма тиргә чумып, уйга батып

      Карап ятам тирмә читенә.

      Чорлар аша гүя бабамнарның

      Кисәтүле тавышы ишетелә.

      Дәшә кебек алар:

      «Үз Кирмәнең

      Корырга син, улым, онытма!

      Үз дәүләтең булсын – үз телеңдә

      Сөйләшсеннәр өчен оныклар,

      Без җан бирдек, яу кырына ятып,

      Саклау өчен нәсел-дәвамны,

      Үз Кирмәнең кору тиеш, улым,

      Җан авазын ишет бабаңның!»

4.

      Мин аңладым бабам ишарәсен —

      Колак салдым тургай җырына.

      Кара яллы төнне җаннан куып,

      Кулларыңны алдым кулыма!

      Ханнар чишмәcенең суын сибеп

      Утырттык без икәү куш имән.

      Имәндәй нык гаилә булсак иде

      Һәм гомерлек ярлар, җан сөйгән!

      Сүрелмәсен уртак учагыбыз!

      Шаулап үссен имән, каеннар!

      Яңа корган Кирмән нигезенә

      Ут салмасын дошман, хаиннар!

      Эт токымлы җаннар чокыр казып

      Шартлатса да Бутлер дарысын,

      Какшамаслык булсын нигезебез!

      Кыенлыкның җиңеп барысын,

      Яңа тарих ясыйк, елъязарлар

      Үрнәк итеп дастан язарлык:

      «Татар исән, яши, дәүләт кора,

      Менә кайда, диеп, татарлык».

      Казансудан бездәй балык тотсын

      Һәм эзлэсен асыл алтынын

      Идел-йортның суын эчеп үскән

      Һәр Сылуы, һәрбер Батыры!

      Кирмән нигезендә урман булып,

      Гаскәр булып үссен имәннәр!

      Бездән соң да хөр дәүләтләр корсын

      Берсен берсе өзелеп сөйгәннәр.

      Чикмәнле төн.

      Тургайлы таң.

      Учак…

      Иске