Яңа гасыр тавышы / Голос нового века (на татарском языке). Антология

сулыйсы һава да… Күкләр дә…

      Алмалы августта юаныч – аҗаган —

      Тавышсыз әрнүләр… Инде соң күкрәргә…

      …Ышанып көтәргә өр-яңа янулар,

      Кемнәндер – табыну, кемнеңдер – тәүбәсен…

      Алмалы чәемдә – августның шәүләсе —

      Бәхеткә ишарә! Кичерәм… һәммәсен…

      Себер яна

      Котылырга мөмкин идеме соң?

      Ут тирәли ярсып биештек…

      Җәһәннәмгә җанны тапшырдык та,

      Бәхилләшеп, соң кат үбештек…

      «Балам» дигән күмер күзләр калды…

      «Әни!» дигән сусыл иреннәр…

      Ә кайдадыр гамьсез таңнар атты,

      Керфек күтәрергә иренгән…

      Ә кайдадыр… Күкләренә карап,

      Соңгы җырын сузды бәгырьләр…

      Ватанында кыямәтен көтеп

      Тезелеште үксез каберләр…

      Ут йоласын үтәдекме икән,

      Сикергәндә ялкын күзенә?

      Рәнҗешләрне тәкъдирләргә калдыр,

      Ярлыкауны калдыр… Үзенә…

      Котылырга мөмкин идеме соң?

      Коткарырга мөмкин идеме…

      Тере килеш үз баласын яккан,

      Ут эчендә калган илеңне…

      Ярлыкагыл!

      Елый-елый, «Туган тел» не җырлыйм —

      Бер йөрәктә бүген мең хәнҗәр!

      Үз ярасы җөйләнмәгән дөнья

      Минем әрнүләрдән бихәбәр.

      Ярлыкагыл! Күз яшемне кичер!

      Мескен заттан түгел кавемем!

      Дәвер иярендә җир тетрәткән

      Гаярьлекне йөртә калебем.

      Дәүләтле дә, гайрәтле дә чагым

      Төшләремдә канны котырта.

      Елый-елый, «Туган тел» не көйләп,

      Ясин чыктым бүген коллыкка.

      Ярлыкагыл! Горур карашымның

      Сискәндерсә яшьле пәрдәсе.

      Таш бәгырьләр байтак, ә кайда соң

      Үз халкының йөрәк парәсе?

      Табылыр күк җир тетрәрлек кодрәт,

      Үз тарихың үзең язалсаң!

      Илен бирмәс батыр алиһә мин,

      «Туган тел» не җырлап еласам!..

      «Мин сиңа сөйләрмен бәхетле көнемне…»

      Мин сиңа сөйләрмен бәхетле көнемне,

      Кояшлы язымны, болытсыз күгемне.

      Уйларың чуалыр: сәгадәт илендә

      Дөньяның берәве шул үзе түгелме?

      Сөйләрмен ваемсыз: яланбаш, яланөс

      Кышларны кышлавым җып-җылы җиремдә!

      Көнләрсең: тик аңа насыйп дип, ни өчен,

      Җыр булып яшәүләр бәхетнең чигендә.

      Мин сиңа сөйләмәм сагышлы чагымны,

      Әрнүдән саташкан кап-кара төннәрем…

      Бәхеттән баш җуйды дип көткән мәлеңдә

      Ялгызым хәсрәттән йомылып үлгәнем…

      Белгертмәм, дөньямда җәһәннәм газабын,

      Чарасыз мизгелдә түгелгән яшемне.

      Гәүдәләр янәшә йөрсә дә сизмәссең,

      Җанымны урталай аерган яшенне.

      Елмаю сүрүен йөземә элгәндә

      Җилләргә сибәрмен йөрәктән көлемне.

      Бер гамьсез күңел дип, ышанып тыңларсың —

      Мин сиңа сөйләрмен бәхетле көнемне!

      Сораулар күп

      Милләт йөзе нинди була?

      Сакаллымы,