Яңа гасыр тавышы / Голос нового века (на татарском языке). Антология

утырыша йортлар:

      Кайсы агач аның, кайсы таш,

      Кайсы капкаларга йозак элгән,

      Кайсы өйдә пешә тәмле аш…

      Түбән очтан көтү кайтып килә,

      Этләр өрә иң бай йортларда.

      Мал башы да шактый сирәгәйгән,

      Арткан бушап калган йортлар да…

      Авылыма кайтып киләм әле.

      Сагындым бит, авылым, сагындым!

      Тыкрык саен урый-урый кайтам

      Сукмакларын бала чагымның.

      Гөнаһ илә тәүбә

1.

      Гөнаһ кылу башта коточарлык

      Авыр зур йөк булып тоела.

      Хаталанган саен ул йөк бушый,

      Җиңеләя бара, җуела.

      Шулай итеп, «тырыша торгач», беркөн

      Сизелми дә башлый авырлык.

      Хаталанган саен өелә тора

      Гөнаһ арты гөнаһ, тау булып.

2.

      Мин тәүбәгә киләм, таң атканда.

      Кичен – тәүбәләрем бозыла;

      Гомер җепләрендә тәсбих булып,

      Гөнаһ катыш тәүбә сузыла…

      Мәхәббәт һәм нәфрәт арасыдай

      Якын гөнаһ – тәүбә арасы:

      Тәүбә итсәм иске хаталардан,

      Кабат туып тора яңасы…

3.

      Ялгыш адым сөйри җәһәннәмгә,

      Тәүбәләрем – тартып чыгара:

      Тәүбә арты гөнаһ, кабат тәүбә… —

      Җан шайтанга шулай олага!

      «Күңел – шайтан!» – диләр, күңел зәгыйфь!

      Мин – гөнаһлы адәм баласы.

      Ә шулай да, җәһәннәмгә түгел,

      Җәннәтләргә килә барасы.

      Җеназа

      Манаралар калкып дәшеп тора…

      Яңгыратып күкләр пәрдәсен

      Мөәзин азан әйтә…

      Шул мизгелдә

      Тын калмыйча ничек түзәрсең?

      Азан белән намаз арасымы —

      Яшәү белән үлем арасы?

      Мәрхүмнәрне искә алган чакта,

      Нәкъ шулай ук тынып каласың…

      Мизгел генә бары,

      Берни түгел.

      Бөтен гомер бары бер мизгел!

      Күкне ярып, азан ишетелә:

      Соклана да, сыктый да күңел…

      Соклана да күңел, тетрәнә дә:

      Гавам соңарттырды намазга…

      Дөнья куып – дөнья куйды берәү,

      Намазлары мәңге казада…

      Соңгы намаз.

      Соңгы тәкъбир.

      Тынлык…

      Яшь тыгыла килеп бугазга.

      Алда ләхет ята.

      Ул – намазсыз.

      Һәм укыла аңа җеназа.

      Йомшак куллар

      Йомшак куллар тиеп,

      Таң атканда сөеп,

      Назлап сыйпадылар башларым.

      Иртә таңнан торып,

      Көтүләрен куып,

      Пешерде ул тәмле ашларын.

      Ул пешергән ашлар…

      Андый аш юк башка,

      Ул ашларның тәме хәтердә.

      Ул ягымлы тавыш

      Шундый якын, таныш,

      Пышылдар күк, менә әле дә…

      Пышылдар күк, назлап:

      – Уян, соңга калма!

      Сөеп сыйпар кебек башымнан.

      Юлга чыккан чакта

      Озата калыр арттан,

      Йомшак кулын куеп кашына.

      Капкадагы калай

      Күңелемә балдай

      Догаларны