Razende Harten. Amy Blankenship

van Suki af te leiden en op hem te richten.

      Kamui stond stil achter hen allemaal en begon naar voren te lopen om zich bij hen te voegen, maar Kaen stapte waarschuwend voor hem uit het niets. Hij staarde naar de vuurspuwen voordat hij die blik op zijn oudste broer verlegde.

      Kyou was heimelijk onder de indruk van de moed die ze voor hem toonden ... hoewel het hun geen goed zou doen. Opnieuw riep hij de priesteres om naar hem te kijken.

      Kyoko stond op en liep om haar twee zogenaamde lijfwachten heen om Kyou te kunnen zien. Suki greep haar arm om te proberen haar tegen te houden, maar liet haar hand vallen toen Kyou waarschuwend gromde.

      Kyoko keek met genegenheid naar Kyou. Voor haar was hij als het meest engelachtige wezen dat ze ooit had gezien, daar zwevend met zijn witte zijdeachtige hemd om hem heen fladderend. Zijn platinahaar zwaaide en gaf een vleugje sensualiteit aan zijn ongeëvenaarde schoonheid. En zijn gouden ogen ... God, ze hield van hem.

      En dat was wat Kyou zag en hoorde in haar gedachten ... liefde ... en ze schonk het hem rechtstreeks. Zijn adem siste terwijl hij inademde, haar aandachtig aanstarend, zijn blik donkerder van verlangen.

      “Ze wil naar me toe komen, dus laat haar.” Kyou keek emotieloos op Suki en Shinbe neer. De toon van zijn stem was genoeg om hen te laten weten dat ze zich op dun ijs begaven terwijl hij zijn blik afwendde en toekeek hoe de priesteres hem vol bewondering aanstaarde. Ze reikte naar hem toe met gestrekte armen en wenkte hem om haar te komen halen. In haar hoofd, waar alleen Kyou het kon horen, fluisterde ze verlangend zijn naam.

      Suki en Shinbe kwamen in actie voordat de heerser het kon doen. Ze pakten allebei een arm en lieten die weer langs haar zij zakken. Kyoko draaide zich om en keek naar hen allebei ... nog steeds met liefde in haar uitdrukking, zoals de spreuk vereiste.

      Kyou fronste zijn wenkbrauwen en kneep zijn ogen tot spleetjes. “Onder wat voor betovering is ze?” Vroeg hij met strenge stem.

      Shinbe keek hem woedend aan. “Een Tenshi kuste haar vlak voordat we het vernietigden.” Hij wist dat dit alles was wat hij te zeggen had, want Kyou had meer kennis dan zij allemaal bij elkaar als het op demonen en spreuken aankwam.

      Kyou's lippen hielden een fluistering van een glimlach op hen, nu begrijpend. “Laat haar gaan,” instrueerde hij op dodelijke toon terwijl hij dichter naar haar toe daalde. Kyoko keek naar zijn nadering en gaf Kyou een liefdevolle glimlach die het hart van de meest kwaadaardige demonen zou hebben doen smelten.

      Suki en Shinbe lieten Kyoko's handen los en deden een stap achteruit in de wetenschap dat ze hem niet konden weerstaan. Hij was te machtig. Ze keken vol afschuw toe hoe hij zijn hand achter Kyoko schoof en haar lichaam vlak tegen de zijne trok, haar optillend in de lucht om daar te blijven zweven.

      Even voelde ze de harde kracht van de dij die haar benen scheidde en voelde de warmte van zijn huid door zijn zijden kleding heen. Kyoko sloeg haar armen om hem heen en drukte haar lichaam nog dichter tegen zich aan, genietend van het gevoel van zijn krachtige been tussen het hare.

      Kyou zag hoe haar lippen van elkaar gingen terwijl ze zich tegen hem aan drukte. Er was een andere manier om de demonenspreuk te beschrijven, zoals hij zeker wist dat Shinbe het kende. De betovering had haar krols gemaakt. Hij drukte zich terug en hoorde haar zuchten als reactie en voelde een schok van gloeiendhete bliksem in zijn midden flitsen terwijl hij haar verwonderd aankeek. Niemand had hem ooit op deze manier beïnvloed ... niemand anders kon dat ooit. Hij zou het nooit toestaan.

      Hij raakte haar rood aangelopen gezicht aan terwijl ze zich tegen hem inspande op zoek naar meer. Hij wist dat ze niet wist wat ze deed, want hij was zich bewust van de betovering waarin ze verkeerde en van haar onschuld. Onschuldig of niet, haar passie zou een geheel eigen kracht worden als ze eenmaal vrij was van de betovering.

      Kyou wist dat ze zich alles zou herinneren wat er gebeurde als de betovering eenmaal was uitgewerkt, dus drukte hij zijn dij tegen haar aan en gaf haar de druk die ze zocht. Hij sneed zijn lippen over de hare in een veeleisende en hongerige kus. Hij zou haar in brand zetten met een behoefte ... een behoefte die de betovering zou overstijgen.

      Hij voelde haar kleine hand in zijn haar glijden en haar vingers grepen hem vast. Door de sensaties die het veroorzaakte, verloor hij bijna de controle toen hij haar mond verslond en tegen haar aan wiegde ... haar het ritme laten voelen dat hij haar op een dag zou laten zien. Strevend naar controle, herinnerde hij zichzelf eraan dat hij haar niet zo zou nemen. Niet nu de spreuk tussenbeide kwam.

      De anderen sprongen bijna uit hun vel toen Toya uit het bos neerstortte en vlakbij Kyou en Kyoko landde. Zijn ogen waren nu bloedrood van woede toen hij toekeek hoe Kyou het meisje hartstochtelijk kuste van wie hij meer hield dan het leven zelf. En hij wilde maar wat graag iemand daarvoor doden.

      “Kyou! Laat Kyoko gaan.” Gromde Toya en voelde zijn demonische bloed gevaarlijk dicht bij de oppervlakte pulseren. “Nu!”

      Kyou verbrak de kus en zijn gouden blik nam Toya met weinig sympathie in zich op. “Jullie zijn degenen die haar dit hebben laten overkomen ... nietwaar?” Hij draaide zich om naar het meisje, haar ogen keken hem verlangend aan en haar lippen wachten op zijn kus. Dit was niet de tijd of de plaats. Hij voelde dat de betovering al begon af te nemen en wist dat het nu veilig was om haar bij de anderen achter te laten.

      Kyoko fronste zijn wenkbrauwen bij de onleesbare emoties die in zijn gouden ogen weerspiegeld werden. Ze hief een hand op om zachtjes zijn lippen aan te raken, terwijl ze zich de kus herinnerde. Hij streek met zijn lippen over haar vingertoppen en fluisterde toen zijn hete adem in haar oor waardoor ze trilde. “Binnenkort Kyoko. Zullen we afmaken waar we aan begonnen zijn. Ik zal in je zijn.”

      Hij liet haar staan terwijl zij naar hem keek terwijl hij achteruit glinsterde en verdween. Kyoko voelde dat iemand achter haar kwam en haar hard tegen zich aan trok. Ze draaide haar hoofd om op te kijken en zag dat het Toya was. Hij hield haar bezitterig vast en ze leunde tegen hem aan terwijl ze naar de lucht keek waarin Kyou was vervaagd.

      “Kyou,” ademde ze wensend uit. Ze voelde Toya's lichaam tegen het hare aanspannen en sloot verward haar ogen. Haar borst deed pijn. Ze legde haar hand op haar hart, voelde zichzelf vallen en verwelkomde de verlichting van de pijn toen haar wereld zwart werd.

      Toya voelde dat Kyoko zich tegen hem ontspande, maar hij verstevigde nog steeds zijn greep op haar, niet leuk vindend wat hij zojuist had gezien. Toen smolt ze in zijn armen. Hij ving haar op, tilde haar in bruidsstijl op en droeg haar terug naar de anderen.

      “Hier, neem haar.” Zijn hese stem beefde van emotie toen hij haar overhandigde aan Shinbe, die haar op zijn beurt neerlegde op een deken die Kamui voor haar had uitgespreid.

      Shinbe draaide zich om en zag dat Toya nu zijn rug naar hen toe had gekeerd. Het was enigszins nederig om zijn broer voor het eerst zijn ware hart te zien tonen.

      Toya zuchtte met een zinkend gevoel in zijn maag. “Shinbe, zal ze zich iets herinneren?” Hij draaide zich half om en keek over zijn schouder naar Shinbe en kromp ineen toen hij zijn broer aarzelend zag knikken.

      Shinbe was zich er terdege van bewust dat Toya dit niet wilde horen, maar hij moest voorbereid zijn op de waarheid. “Alles, ze zal alles onthouden.” Hij had medelijden met Toya toen hij de schouders van zijn broer zag zakken van de nederlaag.

      “Wat ga je doen?” Vroeg Shinbe, wetende dat Kyoko hier niet blij mee zou zijn. Hij zou echt niet in Toya's schoenen willen staan als Kyoko besefte wat er bijna was gebeurd. Shinbe raakte haar zachte wang aan en vroeg zich stiekem af hoe het zou zijn om haar zo te kussen. Zijn amethist ogen werden zachter. Zelfs hij was heimelijk verliefd op haar ... maar helaas het was het niet voorbestemd.

      Toya had geen idee wat hij ging doen, maar verstoppen was niet één van hen. Hij ging naast Kyoko zitten en wierp Shinbe een waarschuwende blik toe waardoor hij snel zijn verboden hand van haar wang verwijderde. Het was al erg genoeg dat hij al zin had om uit zijn vel te springen, daar te zitten ... wachtend tot ze wakker werd. Zijn vingers trilden. “Shinbe, hoelang duurt het nog voordat ze wakker wordt?”

      Shinbe trok een wenkbrauw op toen hij naar hem toe liep om tussen Suki en Kamui te gaan zitten. “Waarom maak je haar