Razende Harten. Amy Blankenship

      Razende Harten

      De Bewaker Van Het Kristallen Hart Serie Boek 3

      Amy Blankenship

      Vertaald door Angelique Hofland

      Copyright © 2009 Amy Blankenship

      Engelse editie uitgegeven door Amy Blankenship

      Tweede editie uitgegeven door TekTime

      Alle rechten voorbehouden.

      De Legende Van Het Hart Van De Tijd

      De werelden kunnen veranderen ... maar echte legendes vervagen nooit.

      Duisternis en licht hebben sinds het begin der tijden voortdurend gestreden. Werelden worden gevormd en verpletterd onder de voeten van hun scheppers, maar de voortdurende behoefte aan goed en kwaad is nooit ter discussie gesteld. Soms wordt er echter een nieuw element in de mix gegooid ... het enige dat beide partijen willen, maar slechts één kan hebben.

      Paradoxaal van aard is het Guardian Heart Crystal de enige constante waar beide partijen altijd naar hebben gestreefd. De kristalachtige steen heeft de kracht om het bekende universum te creëren en te vernietigen, maar kan in één adem een einde maken aan alle lijden en strijd. Sommigen zeggen dat het kristal een eigen wil heeft ... anderen zeggen dat de goden erachter zitten.

      Elke keer dat het kristal verscheen, stonden zijn bewakers altijd klaar om het te verdedigen tegen iedereen die het zelfzuchtig zou gebruiken. De identiteit van deze bewakers blijft onveranderd en ze hebben met dezelfde wreedheid lief, ongeacht de wereld of dimensie.

      Een meisje staat in het midden van deze oude bewakers en is het voorwerp van hun genegenheid. Ze houdt de kracht van het kristal zelf in zich. Dit is de drager van het kristal en de bron van zijn kracht. De lijnen vervagen vaak en het bewaken van het kristal verandert langzaam in het bewaken van de priesteres van de andere bewakers.

      Dit is de wijn waaruit het hart van de duisternis drinkt. Het is de kans om de bewakers van het kristal zwak en vatbaar voor aanvallen te maken. De duisternis hunkert naar de kracht van het kristal en ook naar het meisje zoals een man naar een vrouw zou verlangen.

      Binnen elk van deze dimensies en werkelijkheden vind je een geheime tuin die bekend staat als het Hart van de Tijd. Daar knielt een standbeeld van een jonge menselijke priesteres. Ze wordt omringd door eeuwenoude magie die haar geheime schat verborgen en goed bewaard houdt. De handen van het meisje zijn uitgestrekt alsof ze wacht tot er iets kostbaars in wordt gelegd.

      De legende zegt dat ze wacht op de krachtige steen die bekend staat als The Guardian Heart Crystal om naar haar terug te keren.

      Alleen de Guardians kennen de ware geheimen achter het standbeeld en hoe het is ontstaan. Voordat de vijf broers hun eerste adem uitblies, beschermden hun voorouders, Tadamichi, en zijn tweelingbroer, Hyakuhei, het hart van de tijd tijdens zijn donkerste geschiedenis. Eeuwenlang beschermden de tweelingen het zegel dat ervoor zorgde dat de menselijke wereld niet zou overlappen binnen het demonenrijk. Deze taak was heilig en het leven van zowel mensen als demonen moesten veilig en geheim voor elkaar worden gehouden.

      Onverwacht, tijdens hun regeerperiode, stak een kleine groep mensen per ongeluk de demonenwereld over vanwege het heilige kristal. In een tijd van beroering veroorzaakten zijn krachten een scheur in het zegel dat de dimensies had gescheiden. De leider van de mensengroep en Tadamichi waren snel bondgenoten geworden en hadden een pact gesloten om de scheur in de zegel te dichten en de twee werelden voor altijd van elkaar gescheiden te houden.

      Maar in die tijd waren Hyakuhei en Tadamichi allebei verliefd geworden op de dochter van de menselijke leider.

      Tegen de wens van Hyakuhei was de scheur gerepareerd door Tadamichi en de vader van het meisje. De sterkte van het zegel was vertienvoudigd, waardoor de gevaarlijke liefdesdriehoek voor altijd werd gescheiden. Hyakuhei's hart was verbrijzeld ... Zelfs zijn eigen bloedbroeder, Tadamichi, had hem verraden door ervoor te zorgen dat hij en de priesteres voor eeuwig van elkaar gescheiden waren.

      Liefde kan in de meest slechte dingen veranderen als ze eenmaal verloren is. Hyakuhei's gebroken hart veranderde in boosaardige woede en jaloezie en veroorzaakte een strijd tussen de tweelingbroers, het einde van Tadamichi's leven en het splitsen van hun onsterfelijke zielen. Die splinters van onsterfelijkheid creëerden vijf nieuwe bewakers om de voogdij over het zegel te nemen en het te beschermen tegen Hyakuhei, die zich bij de demonen in het kwade rijk had gevoegd.

      Gevangen in de duisternis die hij was geworden, verwierp Hyakuhei elke gedachte aan het beschermen van het hart van de tijd ... in plaats daarvan richtte hij zijn energie op het volledig verbannen van het zegel. Zijn lange nachtelijke lokken, die tot over zijn knieën reikten en een gezicht dat alleen aan de meest verleidelijke toebehoorde, verloochenden het ware kwaad dat verborgen was in zijn engelachtige verschijning.

      Terwijl de oorlog begint tussen de krachten van licht en donker, wordt een verblindend blauw licht uitgestraald door het geheiligde standbeeld, wat aangeeft dat de jonge priesteres herboren is en dat het kristal aan de andere kant is opgedoken.

      Terwijl de bewakers zich tot haar aangetrokken voelen en haar beschermers worden, begint de strijd tussen goed en kwaad echt. Vandaar de toegang tot een andere wereld waar duisternis dominant is binnen de wereld van het licht.

      Dit is een van hun vele epische avonturen ...

      Hoofdstuk 1 “Gevaarlijke kussen”

      “Ik moet gewoon een dag of twee naar huis.” Kyoko zuchtte in zichzelf terwijl ze achteroverleunde tegen de bast van een enorme boom. Ze trok haar benen voor zich op en legde haar kin op haar knieën terwijl ze tussen de uitgestrekte wortels van de boom ging zitten. Zeggen dat ze ongelukkig was, zou een understatement zijn geweest.

      Ze was moe, vies en ergerde zich aan het feit dat ze de afgelopen dagen geen talisman waren tegengekomen. Dat was een feit dat Toya aan het mokken was. Hun kleine bonte gezelschap had besloten een paar dagen pauze te nemen. Kyoko trok een wenkbrauw op, wetende dat het ofwel een pauze zou nemen of elkaar zou wurgen. Ze blies haar pony uit haar ogen en stemde stilletjes in.

      Suki was naar de dichtstbijzijnde stad vertrokken om een kennis te zien over meer moordwapens. Shinbe was haar achternagegaan en liep naast haar met zijn hand achter haar aan alsof hij haar kont wilde voelen. De klap die volgde was het hoogtepunt van Kyoko's dag geweest. Ze grijnsde omdat ze wist dat Shinbe niet had gewild dat Suki alleen door het platteland zou gaan. Hij probeerde haar alleen te beschermen, maar in plaats van dat te zeggen, deed hij gewoon alsof hij de viezerik was die ze allemaal kenden en waar ze van hielden.

      Toen ze om zich heen keek, zag ze dat Kamui er weer met Kaen vandoor was gegaan. Dat deed hij de laatste tijd veel. Kyoko glimlachte bij zichzelf en wenste dat ze diezelfde vrijheid had. Kaen was een vuurgeest en kon wanneer hij wilde van menselijke vorm in een draak veranderen. Kamui klom dan op zijn rug en ze vlogen over het hele land, soms dagenlang weg.

      Kyoko keek naar Toya, die naast haar tegen de boom leunde, en merkte dat zijn hoofd snel naar beneden kantelde toen hij haar zijn kant op zag kijken. ‘Hij kijkt weer naar me,’ dacht Kyoko bij zichzelf terwijl ze de warmte naar haar wangen voelde stijgen. Hij gedroeg zich de afgelopen weken vreemd ... maar dan nog ... wanneer gedraagt Toya zich niet vreemd? Ze grijnsde om haar eigen grap.

      Ze keek weg toen haar hand omhoogkwam om de kleine zak aan te raken die was vastgemaakt aan de lange leren riem die ze om haar nek droeg. Ze voelde de kleine splinters kristal die in het dunne leer verborgen waren. Haar gedachten gingen onmiddellijk naar Hyakuhei, hun vijand. Ze kon niet begrijpen hoe iemand die zo opvallend mooi was zo wreed en onvoorspelbaar kon zijn. Kyoko trok een wenkbrauw op en herinnerde zichzelf eraan dat schijn bedrieglijk kon zijn ... vooral in een land dat overspoeld werd door demonen.

      Terwijl Hyakuhei stukken van de talisman verzamelde, werd hij sterker, ook al was hij in het begin extreem krachtig. Met het vermogen om de zwakkere demonen in zichzelf te nemen en te gedijen op hun kracht, werd hij met elk gevecht gevaarlijker. Als hij ooit alle stukken van de talisman zou krijgen, zou hij de barrière tussen de demonen- en de mensenwereld kunnen doorbreken. Als