Die seewind se lied. Elza Rademeyer

dis ’n houpless kys.”

      Elmien se nuuskierigheid is geprikkel. “Hoe oud was die … e … mister Schalk toe jy hom geken het?”

      Tom haal sy pet af en krap sy kop. “Seker so vyftien, sestien, daar rond.”

      “Was hy … Ek bedoel, watter soort mens was hy? Het hy baie gejok en so aan, of …?”

      Tom lag. “Hy was baie slim, vo trieks. Hy’t gewiet hoe om die vissies te laat byt.”

      Elmien sal hom graag verder wil uitvra, maar sy is bang om te eie met hom te raak. Sy weet ook nie mooi hoe om van hom ontslae te raak nie. Dis duidelik dat hy nie haastig is om te loop nie.

      “Daardie wit sementblokke wat daar onder lê, wat is dit?” vra sy dus en beduie in die rigting van die hawe.

      “O, daar regs van die jettie? Dis mos die dolosse. Daar’s baie praatjies, solat ek ôk nie mooi weet wat hulle daarmee gaan makie. Pirty mense sê hulle gaan die jettie regmaak omdat hy ytmekaar wil val. Anner mense sê hulle gaan hom verder die see inbou solat die groot skyte ôk die hawe kan binnekom. Maar daar’s ôk stories dat hulle die Hartenbosrivier gaan uitbunker tot by die stinkdamme. ’n Man sal sieker maar nie die waarheid hoor voorlat hulle ’n begin maak met die verannerlike dinge nie. Ma sê vir my, van waar is mêrrem nou eigentlik?”

      “Ek kom van Brakpan af.”

      “So, mêrrem is wat hulle sê ’n Vaalpens. Dan ken mêrrem siekie nie van armoede nie. Hulle sê mos vir my die Transvalers het baie sjeld.”

      Nou gaan hy seker begin bedel, dink Elmien by haarself. Maar hy sug net en sit sy visstok oor op sy ander skouer.

      “Mêrrem moet goed wees vir die ou mêrrem. Gister, toe ek onthou wie sy is, toe dink ek by myselwers: Tom Prinsloo, mêrrem Mienie gaan dit nie meer lank makie.” Hy lig sy pet. “Dra tog maar my groetnis vir haar mie. Tot siens, mêrrempie.”

      Elmien voel verlig toe hy loop, maar kyk hom tog spytig agterna. As sy nie so bang was vir hom nie, kon sy hom verder uitgevra het. Daar is so baie dinge wat vir haar duister is omtrent die man op wie haar ma so halsoorkop verlief geraak het. Dit laat haar onthou dat sy haar ma sal moet bel. Wat gaan haar ma sê as sy hoor Schalk se ma lewe nog? Hoekom het Schalk vir hulle vertel sy ouers is dood?

      Sy gee ’n suggie. Dat haar ma darem so dwaas kon wees! Sy het haar tog herhaaldelik gewaarsku dat sy eers meer omtrent die sjarmante gladdebek te wete moet kom. Maar nou ja, haar ma wou nie luister nie. En nou sit hulle met die gebakte pere. Skuldeisers wat van alle kante toeslaan, polisie-navrae oor sy bewegings en nog die begrafniskoste boonop.

      Toe Wynand om die hoek van ’n gebou kom, verlustig sy haar ’n oomblik lank in die vitaliteit wat hy uitstraal. Dalk moet sy meer op die mooi in die lewe konsentreer en ’n bietjie van Schalk se dinge vergeet. Sy ís immers met vakansie.

      Wynand frons liggies toe hy sien hoe Elmien hom tegemoet geloop kom. Sy moenie so fraai staan en lyk nie. Hy’s klaar met mooi meisies. Met alle meisies, dink hy vererg. Vir wat foeter sy hart so om te wil bollemakiesie slaan!