Christine le Roux Omnibus 6. Christine le Roux

is en die hoofruiker op die verhoog manlik.”

      “Huh?” vra Kerneels.

      “Iets te doen met die strelitzias in die grote,” sê Theo afgetrokke. “Kaviaar is ook manlik, maar die troukoek vroulik.”

      “Nee, wag ’n bietjie,” protesteer Kerneels. “Kaviaar is dan die eiers van daardie visse wat hulle waar nou weer in hulle see het. Eiers,” herhaal hy, “kan net van iets vrouliks kom.”

      “Logika het min met die argument te doen,” sê Theo en kry seer by die herinnering aan hoe ernstig sy kan lyk as sy een van haar rare verduidelikings gee.

      “Is dit hoekom julle baklei het?”

      “Nee.”

      “Maar dis verby?”

      “Ja.” Theo kyk vlugtig op. “Jy hoef my ook nie te glo nie, maar ek is klaar met meisies. Ek dink ek sal in masels uitslaan as een ooit weer naby my kom.”

      “Dis ernstig,” sê Kerneels vir Lindie, wat inkom met Theo se pos. “Ons het ’n krisis op hande.”

      Theo ignoreer sy vriend en kyk Lindie takserend op en af voor hy sy beursie uithaal en ’n noot te voorskyn bring. “Lindie,” vra hy. “Sal jy in jou etensuur ’n paar swart kouse koop? Die grootte wat jou pas, behoort reg te wees. Daardie dun, duur soort.”

      “Ja, meneer,” sê sy verbaas en loop uit.

      Kerneels se wenkbroue het opgeskiet. “Die dun, duur soort?” vra hy. “Ek dog jy’s klaar met hulle.”

      “Ek is, maar ’n mens moet iets ordentlik afsluit.”