Skoonlief en die dirigent. Marijke Greeff

die inspekteur voldoen aan jou behoeftes?”

      Quinn haak sy duime in sy jeans se lussies en loop stadig om Nina terwyl hy haar op en af beskou. ’n Hittevlaag stoot in haar wange op – sy voel kompleet soos ’n bees wat geskou word. Haar oë vernou toe Quinn weer voor haar tot stilstand kom en sy bal haar vuiste toe sy ’n spottende glimlag om sy lippe sien huiwer.

      “Ons sal haar ’n paar goed omtrent kleredrag moet leer, maar verder voorsien ek nie enige probleme nie.”

      Nina se kop ruk op en sy sit haar hande strydlustig in haar sye. “Nou luister jy net ’n oomblik –”

      Quinn lig ’n swart wenkbrou. “Jy is mos veronderstel om my besoek aan Suid-Afrika so gemaklik moontlik te maak terwyl ek konsert hou, dan nie?”

      Nina se hart ruk en sy kyk vinnig na Tshepiso wat met groot oë na haar staar. “Jy verstaan Afrikaans?” Die woorde kom hees tussen droë lippe deur en sy bid vuriglik dat die aarde moet oopgaan en haar heelhuids moet insluk. Hy het haar sarkastiese aanmerking buite voor die ingang van die hotel verstaan!

      Quinn glimlag spottend. “Natuurlik,” sê hy in Afrikaans. “My ma was Afrikaans.”

      2

      “Ek het ’n algehele pawpaw van myself gemaak. Dit het ek nou van my groot mond wat nooit toe is wanneer dit toe móét wees nie!”

      “Waarvan praat jy, Skoonlief?” Nina se skoonsus kyk na haar asof sy so pas Grieks gepraat het.

      Nina val op die bank agter haar neer en sit haar gestewelde voete ongeërg op die koffietafel voor haar. “Ek het vandag vir Quinn Chauncey ontmoet, en jy weet wat sê hulle van eerste indrukke –”

      “Quinn Chauncey? Dié Quinn Chauncey?! Die wêreldberoemde violis en dirigent?!” Amelia kom sit langs Nina se voete op die koffietafel en leun met haar elmboë op haar knieë. “Vertel my alles, moet niks uitlaat nie! Is hy in lewende lywe net so aantreklik soos op sy DVD’s?”

      Nina kyk verbaas na haar skoonsus. Het die hele wêreld skielik gek geraak? Eers Tshepiso, nou Amelia. “Wat weet jy van Quinn Chauncey af?”

      Amelia rol haar oë. “Jy kom uit die O’Neill-familie en jy vra so iets?”

      Nina frons. “Nou wat is dít veronderstel om te beteken?”

      “Julle is almal so musikaal! Toe ek Damian ontmoet het, was ek verstom om te hoor dat al ses julle kinders minstens een musiekinstrument kan bespeel. Julle almal kan sing, en van jou talent praat ek nie eens nie. Ek weet dat die ouer broers jou sanglesse laat neem het en ek weet julle is almal lief vir klassieke musiek.”

      Nina trek haar skouers op. “En?”

      Amelia staan op en gooi haar hande in die lug. “Ek het ál Quinn Chauncey se DVD’s en CD’s. Het jy hom nog nooit hoor speel nie?”

      Nina skud haar kop. “Voor vandag het ek nie eens van sy bestaan geweet nie. Jy weet ek het nie tyd vir DVD’s en sulke goed nie.”

      Amelia skud haar kop. “En wat ’n skreiende skande is dit nie! Ek kan nie glo dat jy jou kultuurlewe so kan afskeep nie, skoonsus! Ek sal vir jou een van sy DVD’s bring om te kyk. Jy kan gerus vir jouself meer tyd gun om te ontspan. Ek het al hoeveel keer vir Erna gesê ek wens ons kan iets aan jou doen, sodat jy net ’n lewe buite die polisiediens kan kry.”

      Dit grief Nina dat Amelia en Pat se vrou haar agteraf bespreek. Sy lig ’n wenkbrou en kyk sarkasties na Amelia. “Is dít so? En wanneer het jy en Erna my gebrek aan ’n sosiale lewe so lustig bespreek?” Nina sit haar hande agter haar kop. “Wag, ek weet, julle het seker by een van julle fancy koffiewinkels gaan kuier en toe lekker van my geskinder. Ek wed jou Amy, Alna en Esther was ook by.”

      Amelia kyk geduldig na Nina. “Kom nou, Skoonlief, jy weet dat ons O’Neill-skoonsusters minstens een maal in twee weke saam gaan koffie drink, en dit is nie asof jy nie genooi is nie. Dit is net dat jy verkies om eerder te werk. En jy weet dat ons nie van jou skinder nie, maar dat ons bekommerd is oor jou omdat ons lief is vir jou.”

      Nina snork onvroulik. “Ja, right. Aan watter blind date wil julle my nóú weer afsmeer?”

      Amelia lag. “Nadat jy die vorige een ’n opstopper gegee het omdat hy nie sy hande tuis kon hou nie, het ons nog nie weer iemand oorweeg nie. Jy weet, ons het darem ook ’n reputasie om gestand te doen.”

      Amelia gaan sit weer voor Nina. “Toe, vertel my nou eers! Hoe lyk Quinn Chauncey en waar het jy hom ontmoet?”

      Nina vang haar onderlip vir ’n wyle tussen haar tande vas toe sy daardie blou oë onthou. “Wel, hy is ’n dish, dis vir seker.” Sy frons. “Hy het die blouste oë wat ek nog ooit gesien het, swart hare, ’n sterk, vierkantige ken met ’n kuiltjie, sensuele, soenbare lippe en die mooiste hande. Slank, met lang vingers, tipies dié van ’n kunstenaar. Maar hy het ’n stewige handdruk en ek moet erken, ek is heimlik beïndruk daarmee. Ek het gedink sy hand gaan soos ’n slap paling voel –”

      “Nina!”

      “Oukei, oukei. Hy is lank, minstens ses voet, en hy lyk glad nie soos ’n bleeksielige kunstenaar nie. Sy vel is blas en hy het ’n breë bors en gespierde arms,” Nina sit vorentoe en kyk na Amelia wat gefassineerd na haar luister. “En om alles te kroon kan die man Afrikaans praat!”

      Amelia kyk verbaas na haar. “Hy kan wát – Afrikááns praat?!”

      Nina knik en kreun soos iemand wat pyn verduur. “Soos ek en jy. Weliswaar met ’n sterk aksent, en jy kan Ierland in sy stem hoor, maar nogtans. Sy ma was blykbaar Afrikaans.” Nina spring op en begin rusteloos heen en weer loop. “O vrek, hoe gaan ek dit oorleef?”

      Amelia gaan sit die ketel in die oopplan-kombuis aan met die vrymoedigheid wat uit ’n lang familieverbintenis spruit. “Ek maak vir ons iets om te drink, dan vertel jy alles vir my mooi in volgorde sodat ek dit ook kan verstaan, want jy maak geen sin nie.”

      ’n Halfuur later kyk Amelia laggend na Nina. “En wat doen jy toe toe jy uitvind hy kan Afrikaans verstaan?”

      “Toe staan ek daar soos ’n groot gek en ek weet nie wat om te sê om my sarkastiese uitlating ongedaan te maak nie.”

      “Dit sal jou leer om mense sommer so op hulle baadjie te takseer.”

      Nina rol haar oë. “Die man hou konsert vir ’n lewe, hoe moeilik kan dít nou wees?”

      “Moenie soos ander mense wees wat beroepe afkraak net omdat hulle niks daarvan weet nie. Dink net watter organisasie so iets moet behels! Hy moet definitief iets hê om op so ’n jong leeftyd soveel te kon vermag. Ek verstaan hy is maar in sy laat dertigerjare. Om met ’n hele orkes en met al daai instrumente kruis en dwars oor die aardbol heen te vlieg, klink nie vir my na grappies nie.”

      Nina glimlag sinies. “Ja, hy rits die hele wêreld vol en wie weet hoeveel beeldskone vroue werp hulle voor sy voete neer terwyl sy vrou en kinders seker droëbek by die huis moet sit en hom net nou en dan op die televisie kan sien.”

      “Hy is nie getroud nie.”

      Nina frons vir Amelia. “Hoe weet jy?”

      Amelia lag. “Skoonlief, die internet kan ’n wonderlike bron van inligting wees.”

      “Gmf! Nou hoekom sal ek inligting oor hom soek?” Nina neem die laaste sluk koffie. “Wel, ek is nou jou held se skoothondjie totdat hy besluit wanneer ek weer kan terugkeer na die ernstige wêreld van misdaad.”

      “You lucky fish!”

      Nina sit haar koffiebeker hard op die tafel neer en kyk verstom na Amelia. “Jy dink sowaar ek is gelukkig? Ná als wat ek jou pas vertel het?”

      Amelia vou haar arms voor haar bors. “Hoe dan anders? Dit is die beste ding wat nou met jou kon gebeur het.” Sy huiwer en kyk dan reguit na Nina. “Ek wens jy wil heeltemal uit die polisiediens padgee.”

      “Amelia …”

      Amelia