Glimlag van die sekelmaan. Elize Mitchell

het nie.”

      Tessa kyk afwagtend na Nina.

      “Dit was nie veel van ’n besluit nie. Ek het nie ’n keuse nie, ek moet dit aanvaar. As ek die werk kry, kan ek jou verseker dat ek alles in my vermoë sal doen om ’n sukses daarvan te maak.”

      “Dis wonderlike nuus. Ek gaan sommer nou die werkgewer skakel sodat ons dit kan finaliseer. Gaan wag solank binne. Ek het nog ’n paar dingetjies waaraan ek eers moet aandag gee.”

      Tessa laat nie blyk dat sy eers privaat met die werkgewer wil praat nie. “Kry solank vir jou ’n koppie tee. Terloops, jy het mos gesê dat jy onmiddellik kan begin?”

      “Dis reg, daar is niks wat my langer hier hou nie.”

      Dit voel vir Nina soos ’n ewigheid totdat Emma haar roep. Tessa is steeds besig op die telefoon en beduie vir haar om te sit. Nina is amper te bang om die finale antwoord te hoor. Sy dink aan al die dinge wat sy vinnig sal moet afhandel indien sy die werk kry.

      Tessa sit die gehoorbuis neer en draai na haar. “Baie geluk, Nina, jy is aanvaar vir die pos. Diensaanvaarding moet so gou as moontlik geskied.”

      Nina sit vorentoe. Het sy reg hoor? Skielik raak sy paniekbevange. Dis nog nie te laat vir omdraai nie. Wat as ...?

      Tessa glimlag gerusstellend. “Ek kan sommer sien jy is nie meer so seker van alles nie, maar moenie nou begin twyfel nie. Ek moes baie hard hiervoor baklei. My onderhandelingsvermoë is tot die uiterste beproef.”

      Nina knik bewerig. “Baie dankie, maar ek het nooit daaroor getwyfel nie. Vertel my meer, asseblief.”

      “Goed. Jou werkgewer se naam is Charl Beaumont. Hy is die eienaar van een van die bekendste perdestoeterye in die land, en hy is ook baie betrokke by die perdetelersvereniging. Hier is jou kontrak. Lees dit asseblief sorgvuldig deur voordat jy dit onderteken, en vra as daar onsekerhede is. Jou vliegtuigkaartjie is bespreek vir oormôre, so dit gee jou darem ’n dag kans om alles gereed te kry. Hy sal jou op die lughawe ontmoet. Soos ek kan aflei, is dit meer van ’n landgoed as ’n plaas, en hy beoog baie nuwe dinge in die toekoms.”

      Tessa bly verbaas stil. “En nou? Hoekom die trane?”

      Nina vee dit met die agterkant van haar hand weg. “Aag, sommer van verligting, en omdat ek nie weet hoe om dankie te sê nie. Ek wil hê jy moet weet: sover dit my lojaliteit teenoor my werkgewer aangaan, sal ek jou nie in die steek laat nie.”

      “Dankie, Nina, dit beteken ontsettend baie vir my. My maatskappy is nie verniet so hoog aangeskrewe nie. Ek hoop dat jy gelukkig sal wees, en dat ’n hele nuwe toekoms op jou wag. Miskien kan jy eendag vir my ’n e-pos stuur om te sê hoe dit gaan?”

      Sy hou ’n koevert na Nina uit. “Hierin is al die tersaaklike inligting, asook my besonderhede. Kontak my gerus as jy enigiets anders benodig, of sommer net wil gesels.”

      Nina staan op. “Ek is seker ek sal van die uitnodiging gebruik maak, veral as ek raad soek. Ek is soveel aan jou verskuldig.”

      Die telefoon se gelui beëindig die gesprek. Tessa beantwoord dit met haar goed gemoduleerde stem. Die onderhoud is verby.

      Terug by die huis kyk Nina oor en oor na die vel papier met haar werkbesonderhede daarop. Haar hande streel en vat daaraan asof sy nie genoeg van die inligting kan kry nie.

      Sy kan nie glo dat sy vir die heel eerste keer in haar lewe gaan vlieg nie. Maar wat wag vir haar aan die ander kant? ’n Nuwe lewe, of ’n wrede ontnugtering?

      Sy maak die huis van hoek tot kant skoon. Stap vir oulaas deur elke vertrek van die huis waar sy soveel pyn en hartseer verduur het.

      Toe sy die oggend van haar vertrek die voordeur finaal agter haar toetrek, weet sy dat hierdie hoofstuk van haar lewe afgesluit is, dat die gordyn finaal daaroor gesak het.