онро намефаҳманд. Онҳо бори дигар афродеро, ки ҳоло олигарх ва демократ ҳастанд, дуздидаанд, ки ҳатто дар зимистон барф гирифта наметавонанд ва онҳоро аз одамони оддӣ дур мекунанд. Онҳо мегӯянд, вакили дорои гузаштаи ҷиноӣ сард ва ҳатто қаҳрамон аст, онҳо мегӯянд, ки режими кӯҳна пайравӣ кард. Аммо агар одам саркаш бошад, пас вай аз ҷинсҳои оддӣ яксад маротиба бештар хатарнок ва бераҳм аст. На мамлакати мо хориҷиён буд, на мо – инсонҳо, балки ин дуздон дар қонун – ҳоло вакилони Думаи Давлатӣ. Ва ҳама чиз танҳо он вақт тағйир меёбад, ки корманди собиқи шӯравии собиқ аз байн бардошта шавад ва ҳатто агар вай коммунист набошад ҳам, дузд аз он замонҳост. Ва акнун онҳо кӯшиши такрор ба такрор зиндагӣ кардан доранд ва ҷони худро аз мо мегиранд. Ва фарзандони онҳо, ки ҳаётро намедонанд, фавран ба вакилон муроҷиат мекунанд. Sniff shit ба беҳтар фикр кардан ва барои навоварӣ овоз додан. Ва мо, ки барои онҳо маъмулем, танҳо ҳашарот, ҳатто ҳайвонот нестанд. Баъзе навъи prima donna тамоми эфирҳоро ишғол кард. Вай бо сурудҳои худ ситоиш карда, месарояд. Вай зани демократӣ дар кишвари мо аст ва бо писари ғайриқонунии худ издивоҷ кард ва ҳама чунин кард: чӣ тавре ки мекунад. Ва онҳое, ки ба монархияи он муқобиланд, яъне ин суруд беҳтар аст ва ба Мусо тааллуқ надорад, маънои формате ба мисли Виктор Цойро надорад, масалан, ки пас аз рад кардани ҳамкорӣ бо вай хориҷ карда шуд. Ва ин дар ҳама доираҳои ҳокимият аст. Демократияи мо баръакси демократияи Ғарб аст ва бинобар ин сатҳи зиндагӣ дигар аст: мо каҷ ҳастем ва онҳо Каиф доранд. Амрикоиҳо демократро бо ростқавлӣ муошират мекунанд, аммо дар байни мо, русҳо, ин ҳамчун дуздӣ ва бандитизм фаҳмида мешавад. Ва ман боз ёфтам. Хуб, ҳеҷ чиз, на дар аввал. Ҳайвонот дар ҷангал осонтаранд, онҳо қонун надоранд. Ва дар ин ҷо?! Хӯроки асосӣ оромӣ мебошад. Шумо ҷӯшонида истодаед – он утопия, асабҳо ҳам лозиманд… Аммо ҳама чиз хаста шудааст?! Шикор кардан танҳо мушкил нест. Агар мардум зидди подшоҳ бошанд, пас ин дигар кишвар нест, балки анборе мебошад, ки дар он ҷо онҳо маҷбуранд, зиндагӣ кунанд. Аммо соатҳои аввали таҷдиди бошуурона дар зиндагӣ мушкиланд ва вақте ки ман аллакай дарк кардам, ки дар пеш чӣ ҳаст, пас зиндагӣ шавқовар нест ва шумо бе фикру фардо зиндагӣ мекунед Ҳаёти бе ҳадаф. Аз ин рӯ, ҷавонони имрӯза кишварро ба куллӣ хароб хоҳанд кард… Ду ҳафта пеш аз сифр, ва ман боз ҳам иҷтимоӣ хӯрдам. Ва аз ин вақт, ман амал намекунам…
Дурнамои Невский дили Санкт-Петербург аст. Аз майдони Александр Невский то майдони Шӯриши Декембристҳо; аз Lighthouses ба Эрмитаж. Шумо чӣ қадар мебинед: масхарабозҳо, акробатҳо ва ҷомадонҳо, гаддорон ва маккорон ва қаллобон. Ҳама дар он ҷо кор мекунанд. Ва чеҳраҳо ҷинояткор ҳастанд. Албатта, сайёҳон аслан як пандус ҳастанд. Инак, марди беэътино ба Макдоналд бо доғи дасташ, яъне ҳамён аст. Ва ман мебинам, ки чӣ тавр як бача бо намуди дағалона ба наздаш меояд.
– Ҳей бародар,.. аъло! – салом дод салом.
– Ҳа, саломатӣ, Худоро шукр!
– Хуб, оё зиндагӣ муқаррарӣ аст? Ба худо? Худо дар бораи шумо хиҷил накунад. Хулоса, – дар як бачае қатъиян ба як маккор омада, як бел кашед, вагарна ман ӯро мисли саг мекушам. Ҳисобҳоро гирифта, белро
