ДАР РӮЗ. Ҳақиқати хандаовар. СтаВл Зосимов Премудрословски

бақияи пулро дар пойгоҳе пинҳон кунам, ки дар он ман ҳамён-кэш сохта шудаам. Ногаҳон, grate кушода шуд ва солимтарин, эҳтимол аз тамоми Идораи корҳои дохилии марказӣ, ба дохили андроид бо таппонча дар китфи ӯ ворид шуд. Вай оҳиста чашмонашро хӯрда, Чмирро аз назар гузаронд, ва он гоҳ, ки уқоб ба дугоникҳои Осиё синну соли гуногун нигарист, онҳо аллакай аз чашми парастор ба девор часпиданд, чашмони тангро ба панҷ тангаи рубл боз карданд, шогирдони моро даъват карданд ва ба Фиони хоби гарон нигаристанд, ки дар он дама тӯдаи пашшаҳо дар даҳони худ давида мегашт, ки ба мавҷи торнадо монанд буд. Серафим чашми чапашро кушод ва гуфт:

      – Фармондеҳ, ӯро тамом кунед! – ва онҳое, ки дар шамъдон навбатдор ҳастанд, дар атроф оби даҳон накашиданд, хандиданд. Ҷасад дар зиреҳи бадан оромона, бо устухонҳои сутунмӯҳраи гардан ба ларза омада, сарашро сар кард, на ғалтак ва на фальсетто, яъне бо овозе мисли духтарчаи хурдсол ӯ хун афтид:

      – Шумо, бача оқил, бо корҳои рафтан.. Тез!!

      Серафим оҳиста сарашро ларзонд, то чашмони посбонро бо шогирдонаш гирад, оҳиста бархест ва ронандаро тарк кард.

      – Ном. – пурсид корманди навбатдор.

      – Ман?! Падар Серафим! – мӯйсафед бо ифтихор посух дод ва ришашро ба ларза овард.

      – Гуфтам, ному насаб!! – навбатдор омад. – ё се рӯз ба камера равед.

      – Чорво Сергей Байтулеуович. – таҳқиромез номи худро Серафим дунявӣ номид. – Ман лаънат мекунам. хитоб кард.

      – Чӣ?? – пурсид полис.

      – Ман мегӯям, ки ман ин номро муддати тӯлонӣ, пеш аз тонус ва қабули хӯроки шом меҳардам. вай бори дигар изхор кард. – Ман лаънат мекунам.

      – Худи ҳозир ман туро дар байни пойҳо бо клуб меронам. – ғорат кард дуюм, дар қафои падари муқаддас истода. – Дуруст аст, аллакай аллакай шаб аст?!

      – Субҳ – Чорпоён ва дар шом.. – нишаста дар назди ӯ илова намуд.

      – Ин чунин нест; Ман аллакай бист сол содиқ будам. – Ман ба кӯдаке дард мекардам, ки қаҳвахояшро гирифтанд.

      – Ҳей, Серафим, ӯ Реднек аст..

      – Ӯ Чикатило аст. – суханашро бурида, вай як солими солим илова кард.

      – Оё шумо боқимондаҳои tesos худро дидаед?

      – Бале, оҳ, саркор!

      – Оҳ, чӣ тавр! – табассум кард корманди навбатдор. – Ва устухон дуздид? – ҳама хандиданд. – Ва ӯ ба Санкт-Петербург омадааст, то онро бисёртар фурӯшад?! – фарёд пурзӯр шуд.

      – Наҷот диҳед, Антихрист, Ҳиродус подшоҳи осмон, вагарна ман ҳамаи шуморо лаънат хоҳам кард!!!! – Серафим чашмонашро канда партофт ва ногаҳон пирамардро кашид.

      – Аммо fart лозим нест. – пай бурд корманди навбатдор.

      – Бале, вай ин тавр лаънат мекунад. – илова кард полис дар қафо. Серафим чашмони нозанини худро боз ҳам бештар аён намуд, ки шогирдонаш буданд: яке сабз торик, дигаре дигаре қаҳваранг.

      – Шумо мехоҳед, ки ман ҳозир шуморо лаънат кунам? – пурсид солим бо таппонча. – кӯтоҳ, шумо берун мебароед, шифт дар анбори мо дар шӯъбаи мо ҳоло тоза.

      – Ва ман аз номи калисои православӣ