Сайланма әсәрләр. 1 т. / Избранные произведения. Том 1. Нурислам Хасанов

көтеп тормастан, Хәбир фикерен әйтеп бетерергә ашыкты.

      – Алар ял итүчеләр түгел бит. Моны ничек аңларга була? Монда аларның эзләре дә булмасын…

      – Анысын үзең хәл итеп бетерерсең инде, – диде Газиз һәм, миңа хәзер монда нәрсә калган дип, бүлмәдән чыгып китте.

      «Санаторий биләмәсендә ниләр генә кыланып ятмаганнар икән?» – дип шиккә калган Хәбир янә шул калай койма эчендәге корпуска юнәлде. Аның бу визиты әлеге төркемгә ошамады. Таләпчәнлек күрсәткән директор Хәбир аларга соңгы сүзен болай дип бетерде:

      – Уматывайте отсюда, хуже будет…

Фаҗига

      Шимбә көнне Әсгать, хатыны киңәшләрен дә искә алып, әтисе янына, «Наратлык» санаториена җыенды. «Эшләре ничек, җайланамы? Күз-колак булуың зыян итмәс…» – дип уйлады ул. Алар үзләре, сирәк-мирәк булса да, телефоннан хәбәрләшеп торалар иде. Соңгы вакытта гына ничектер очрашып сөйләшә алмадылар.

      Әсгать, юлга чыкканчы, әтисе Хәбиргә кесә телефоныннан шалтыратып карады. Телефон җавап бирмәде. Бу хәл аны шөбһәләндерде, ул урман эчендәге «Наратлык» санаториена ашыкты. Уйларын эшкә җикте: «Ул әтисенең хәлләре белән ешрак кызыксынып торырга тиеш тә югыйсә… Һаман да шул вакыт җитми дибез, дөнья куабыз. Исән чагында бер-береңне аңлау, ниләр кичереп яшәвеңне белү бик кирәк бит. Аны әтисе Монголиядә чакта бүреләр һөҗүменнән дә коткарып калды. Боларны ничек онытырга мөмкин? Механика заводында эшләгәндә, югары ешлыктагы электр миче янында токтан егылып, баш җәрәхәтеннән авырып киткәч тә әтисе, аны савыктырыр өчен, ничекләр генә тырышмады. Бердәнбер малае өчен җан атып яшәде ул. Өйләнгәч, аларга фатир алырга да булышты. Дөрес, бу очракта газ оешмасы җитәкчесе Риф Хаевичка бик рәхмәт. Аның зур дәрәҗәсе барысын уңай хәл итте дә куйды…»

      Әсгать бу очракта әтисе хакында бернәрсә белән генә килешеп бетә алмады. Нигә ул санаторий директоры булырга ризалык биргән? Кирәкмәс иде. Тыныч кына эшләп йөргәндә, тот та күч җитәкчелеккә! Кешеләр белән эшләү җиңел түгел ул. Аеруча хәзер. Күбесенең эшкә җигелеп эшлисе килми. Әзергә бәзерне һәм тәмлерәкне яраталар… Аның эшендә дә кайберәүләр синең уйлап тапкан тәкъдимнәреңә сөенә алмый, киресенчә, эшеңне күрергә тырышмыйлар, хәтта хөсетләнәләр. Юкса син дә тырыш, булдыр. Кем тыя? Отходка чыккан полиэтиленнарны кабат эшкәртү өчен, заводта икенче линия төзи башлагач та, янә кыңгыр караучылар табылды. «Скандальный» кушаматыннан соң икенчесен дә уйлап таптылар. «Әнә Кыңгыраулы кеше килә» ди башладылар. Ни генә дисәләр дә, ул аларга игътибар итмәде. Уйлар сөреше фанатикларныкы кебек өстенлек алды, аны шушы юлдан тайпылдырмады.

      Әсгать башына нинди генә уйлар кереп чыкса да, аны урман юлы отыры әтисе янына ашыктырды. Баһадирдай төз калкып, күк пәрдәсен каплый төшеп, тын калган озын наратлар, яшел чыршылар, безгә нинди кеше килеп чыккан дигәндәй, аның янә дә үсәргә теләгәндәй калкынып-калкынып атлаган гәүдәсен күзәтә бардылар. Кая дип ашыга ул? Кем янына? Яшел ылыслар арасыннан сузылган кояш нурлары Әсгать йөзен фотога төшерергә теләгәндәй яктыртып-яктыртып алды.

      Биредәге