Үз туксаным туксан / Моя правда. Гамил Афзал

матри…

      Папкаларын тотып эшкә чаба,

      Сизә микән минем уемны:

      Хатын – баш, значит, ә син аңа,

      Габдрахман иптәш, муенмы, —

                 уенмы?..

      Олы портфель тотып өйгә кайта,

      Аның эше, имеш, болгавыр.

      Дөнья кырып кайтып кергән чакта,

      Гөжләтеп куй аңа самавыр, —

                 бик авыр!

      Мичкә ягу әле ярый кебек,

      Камыр басты беркөн шушы кул.

      Яшь киленнәр кебек биеп-биеп,

      Терек-терек суга мин пашул,

                 әй-йе шул.

      Сафурага мич алды да җиткән,

      Батыр ирләр менсен ул постка.

      Хатын төшсен иде түрәлектән,

      Андый эшкә мин дә бик оста,

                 пожалыста!

      Ангина белән әңгәмә

      Кичә генә грипп чыгып китте,

      Килеп керде бүген ангина.

      – Ну, егетләр, – димен, – җитте, җитте,

      Бәйләнмәгез әле гел миңа!

      Барыгыз сез берәр тәнкыйтьчегә,

      Миңа кунак килми, димәсен,

      Аспириннар белән сыйлап, сезгә

      Иҗат планнарын сөйләсен…

      Өч ялкау

      Бер тракторчы ла, һай, бер плугарь

      Чыктылар басуга җир сөрергә.

      Басу качмас әле, ашыгып ни бар,

      Яттылар барып чыршы төбенә.

      Күп тә үтми, бригадир да килде

      Һәм чирәмгә ятып махра төрде.

      – Ну, егетләр, ямьле бу иртәдә

      Алла ярдәм бирсен ял итәргә!

      – Әйтмә дә генә инде, Шәвәли абзый,

      Бәйрәмнән соң эшкә куллар бармый.

      Чыгарсыннар иде бер машина уйлап:

      Үзе йөрсен иде кырлар буйлап,

      Үзе сөрсен иде, үзе чәчсен,

      Үзе урсын, суксын һәм җилгәрсен,

      Үзе онын тартып, камыр изсен

      Һәм икмәген, пешереп, безгә бирсен!

      Шул вакытны плугарь килде телгә:

      – Андый гына хезмәт җитми безгә.

      Ул машина бер дә тик тормасын,

      Бирсен безгә тегесен, закускасын,

      Граммнарын, чәен, ит тә кирәк,

      Чәйнәп йоту – инде безнең хезмәт.

      Эшкә чапмас идек көн дә иртән,

      Коммунизмда шулай булыр микән?

      Бригадир кычкырды (бу юлы сүгенмичә):

      – Ничек лыгырдыйсыз иренмичә?!

      Йокы мазасы юк, тик ят, Сәрвәр,

      Черем итеп алыйк кичкә кадәр!

      Бер төш күрдем әле: күз алдымда

      Хезмәт батырлары булганбыз да,

      Типтерәбез, имеш, урам буйлап,

      «Сарман буйкайлары» җырын җырлап…

      Көлү көче

      Яндырырдай, көйдерердәй көлү көче

      Безнең кулда иң дәһшәтле корал төсле, —

      Бернидән дә курыкмаган таш күңелләр

      Хур булудан куркып кала куян төсле.

      Бу дөньяда, дускайларым, хаклык өстен,

      Кыргыйлыкның калдыклары үлеп бетсен:

      Явызлыкны, яманлыкны күрү белән,

      Яндырыйк без, көйдерик без көлү белән!

      «Кызыл балчык» промартелендә

      Бригадиры тәртип-фәлән карап тора,

      Бер бухгалтер хезмәт хакын санап тора,

      Бер технолог