Mən bir susmaz duyğuyam ki…. Джафар Джаббарлы

qoduqlar hamısı qızların iftadəsidir.

      Onların dərdinə bir Anna dəvadır bilirəm,

      Millətə hər nə yazırsansa, rəvadır bilirəm.

      Hər nə yazsan yeri var, yazma itilget sözünü,

      İş məqamında görərsən hamı örtər gözünü.

      Səkkiz il baş darayar, ya da ki, çırpar tozunu,

      Boş yerə çırmalanıb, ortaya tullar özünü.

      Sənəti büxlü həsəd, kibrü riyadır, bilirəm,

      Millətə hər nə yazırsansa, rəvadır, bilirəm,

      Ay Baba, yazdığın hər dərdə dəvadır, bilirəm.

      ARZU

      Ya rəbbi, qıl zəmanədə viranə məktəbi,

      Etmə nəsib bircə müsəlmanə məktəbi!

      Məktəb deyəndə lərzə tutur cismi-zarımı,

      Bulvar yanında eyləyir əskik güzarımı,

      Hər gün bu məktəb artıq edir intizarımı.

      Bundansa… kaş atam qazıyaydı məzarımı.

      Ya rəbbi, qıl zəmanədə viranə məktəbi,

      Etmə nəsib bircə müsəlmanə məktəbi!

      Gündə gəlib müəllim edir vəzi-moizə,

      Tülkü, inək, qoyun, keçir axırda ilbizə.

      Yerdən qurtardı, qoyma ki, dırmaşdı ulduza.

      Vallah, çərən-pərən, nəyə lazım bular bizə?

      Ya rəbbi, qıl zəmanədə viranə məktəbi,

      Etmə nəsib bircə müsəlmanə məktəbi!

      Məktəb binasını yekə bulvar tikəydilər,

      Bir dəstə modalı mənə paltar tikəydilər,

      Bu qırmızı xəritəni şalvar tikəydilər.

      Qızlar geyəydi leyk bir az, dar tikəydilər.

      Ya rəbbi, qıl zəmanədə viranə məktəbi,

      Etmə nəsib bircə müsəlmanə məktəbi!

      Bulvarda vardır işvə ilə nazı qızların,

      Məktəbdə tappa-tuppu gəlir kürsü, mizlərin,

      Dəftər-kitaba bax, çıxa tainki gözlərin,

      Cismin zəif olur, kəsilir tabı dizlərin.

      Ya rəbbi, qıl zəmanədə viranə məktəbi,

      Etmə nəsib bircə müsəlmanə məktəbi!

      Əzbərləyir kitabı, buraxmaz birin dala,

      Guya ki, oxşadır bizi zənbilli hambala,

      Bir az dilin çaşarsa, yazar “iki” jurnala,

      Şeytan deyir, bu uçteli dur yaxşı tapdala!

      Ya rəbbi, qıl zəmanədə viranə məktəbi,

      Etmə nəsib bircə müsəlmanə məktəbi!

      DƏNG OLDUQ

      Bəsdir, Baba, danışdın, fəryad sənin əlindən!

      Bir gün olurmu millət azad sənin əlindən?

      Hər yerdə bir iş olsa, ordan xəbər bilirsən;

      Bir pis iş etsə bir kəs, pıqqıldayıb gülürsən.

      Ta hər işin o şəxsin məxluqa bildirirsən.

      Bir biclik etməyir xalq icad sənin əlindən;

      Bir gün olurmu millət azad sənin əlindən?

      Dəllək dükanın etdi bir kəs qumar yuvası;

      Yaxşı mədaxil aldı, yüksəldi iştəhası;

      Yazdın onu qəzetdə, dağıldı hər əsası,

      Çox keçmədi ki, oldu bərbad sənin əlindən;

      Bir gün olurmu millət azad sənin əlindən?

      Biçarə Vamiq oldu avara öz elindən,

      Məcnunu sən ayırdın Leyli kimi gülündən,

      Hətta bu cür deyirlər, bir ravinin dilindən:

      Başın daşa çalıbdır Fərhad sənin əlindən;

      Bir gün olurmu millət azad sənin əlindən?

      Hərgah sən olmasaydın hər kəs işin bilərdi;

      Birsi adam soyardı, birsi cibə girərdi;

      Firon hələ min il də Allahlıq eyləyərdi.

      Gizləndi qəbr evində Şəddad sənin əlindən;

      Bir gün olurmu millət azad sənin əlindən?

      Qorxudan indi xalqın gizlənmək oldu şuğlu;

      Ölsən, kəsər xəlayiq qurban beş-altı toğlu

      Yıxdın evin bu xalqın, adə, a zalım oğlu!

      Vallah, camaat olmur dilşad sənin əlindən;

      Bir gün olurmu millət azad sənin əlindən?

      Təngə gəlib xəlayiq, fəryad sənin əlindən!..

      DEMƏDİM

      İşimiz boş danışıq, həmdü sənadır, demədim?

      Ay Baba, işlərimiz xeyli fənadır, demədim?

      Millət əfradı unutdu hamı həsbü nəsəbi;

      Elm təhsilinə sərf eylədi həm ruzu şəbi;

      Mən bilən ki, ona lənət oxuyur cəddü əbi,

      Baxmadı hərçi deyib dad elədi Molla Cəbi.

      Rükni-dinin biri də rəngi-hənadır, demədim?

      Ay, Baba, işlərimiz xeyli fənadır, demədim?

      Ortaya saldı özündən hərə bir tazə dəbi,

      Nə bilim qız oxusun, bəlkə də olsun ədəbi.

      A kişi, arvad hara, bayram hara, kimdir səbəbi?

      Bir yerə cəmləşib saxlaya mövludi-nəbi?

      Oxumaq milləti-islama bəladır, demədim?

      Ay Baba, işlərimiz xeyli fənadır, demədim?

      Qız hara, məktəb hara, dərsü qələmdan hara?

      Elm hara? Bilgi hara? Fatma, Tükəzban hara?

      Ay canım, arvad hara? Zümreyi-insan hara?

      Qız ki, şeytan kimidir, biz hara, şeytan hara?

      Evimiz bir heçin üstündə binadır, demədim?

      Ay Baba, işlərimiz xeyli fənadır, demədim?

      Baxın indi oxumuş qızlara tüğyan eləyir;

      Biri cəmiyyət açır, pul yığır, ehsan eləyir;

      A kişi, arvad da özün bir yekə insan eləyir.

      Tuf belə adətə olsun ki, müsəlman eləyir.

      Arvada layiq olan cövrü cəfadır, demədim?

      Ay, Baba, işlərimiz xeyli fənadır, demədim?

      NOVBAHAR

      Şad