Mən bir susmaz duyğuyam ki…. Джафар Джаббарлы

günəş görünməsin, qaralara boyansın,

      Oxu, bülbül, bəlkə yarım oyansın!..

      Mən səninçin şəfəqlərdən süslü bir tac yaparım,

      Yol ver mənə, gül dərmişəm, sevdiyimçin aparım!

      Arar, arar, arar, arar, axır səni taparım;

      Sənsiz solsun göy yarpaqlar, axar sular bulansın,

      Oxu, bülbül, bəlkə yarım oyansın!..

      DÜŞKÜN DÜNYA!

(ŞƏRQİ)

      Tarixlərdə öksüz kimi göründük.

      İllər boyu qaralara büründük,

      Yetər artıq ayaqlarda süründük,

      Qalx, qalx, qalx düşkün dünya!

      Tarix cəllad qan içməkdən yorulmaz,

      Tərpənişsiz qara zəncir qırılmaz,

      Yazıq, artıq bu dərdlərə durulmaz,

      Qalx, qalx, qalx, düşkün dünya!

      Qoy qırılsın artıq cəllad bıçağı,

      Qoy uçulsun ölüm və qan ocağı,

      Dünya olsun azad ana qucağı,

      Qalx, qalx, qalx, düşkün dünya!

      Hər bir qanun azadlığa bir yağı,

      İnsan oğlu olmuş insan tapdağı,

      Silkin, uçsun köləliyin torpağı,

      Qalx, qalx, qalx, düşkün dünya!

      YADA DÜŞDÜ

      Gördüm üzünü, bağçada laləm yada düşdü;

      Əmdim dodağın bal kimi, ağzım dada düşdü.

      Bir lalə yetişmişdi bu viranə çəməndə,

      Bad əsdi, xəzan vurdu da, laləm bada düşdü.

      Bir qönçə yetirdim, bəzədim, nazını çəkdim;

      Aldı fələk əldən onu, yarım yada düşdü.

      Bağlandı könül bir gülə, səs tutdu mahalı;

      Guya ki, bu dünyada qan oldu, qada düşdü.

      Söz verdi, sözün tutmadı, and içdi, unutdu;

      Bəlkə, deyirəm, yar usanıb innada düşdü?

      Bəxt onda ki, paylandı, biri çatmadı payə,

      Dünyada o bədbəxt də bizim bərbada düşdü.

      Bir ovçu kimi göldə gözəl bir sona vurdum,

      Çaldı qanadın göydə, gedib dəryada düşdü.

      Satirik şeirləri

      GƏLİR

“Abdulla Cövdət” həzrətlərinə bənzətmə

      Zurnaçı toyda zurnasın çalsa,

      Orda bir az da vodka da olsa,

      Guşimə “Sonya”nın sədası gəlir.

      Millətim xar olub əzildikcə,

      Ac yetimlər nəvası gəldikcə,

      Guşimə “Sonya”nın sədası gəlir.

      Millətə qəm olursa rahnümun,

      Hamısın birdən etsələr mədfun,

      Guşimə “Sonya”nın sədası gəlir.

      Asimanda “Çapellin” uçduqca,

      Xalq qırğın salıb vuruşduqca,

      Guşimə “Sonya”nın sədası gəlir.

      Millətin başına kül olduqca,

      Hamı qəri-məzarə dolduqca,

      Guşimə “Sonya”nın sədası gəlir.

      Bulvarı seyr edən adamlardan,

      Ruhə ləzzət verən madamlardan

      Guşimə “Sonya”nın sədası gəlir.

      Zurnanın xunksar havasından,

      Bakıda milyoner balasından

      Guşimə “Sonya”nın sədası gəlir.

      Millətin “aktyor” dəhanindən,

      Şairindən, filan-filanindən

      Guşimə “Sonya”nın sədası gəlir.

      QİYAMƏTMİ QOPAR

      Xalq oyandı, biz hələ yatsaq, qiyamətmi qopar?

      Kef edib, meymun-zad oynatsaq, qiyamətmi qopar?

      Pul bizim, bulvarda qız, yollar açıqdır getməyə;

      Dağ duman, əlvan tuman, höcətmi var fikr etməyə?

      Maryanı xoşhal edib zövqü səfaya yetməyə,

      Fatmanı evlərdə ağlatsaq, qiyamətmi qopar?

      Beşcə gün dünyada kefdən başqa bir şey qanmarıq,

      Yüz min il çalsa qəzetçi zurnasın, aldanmarıq,

      Pul qurtarsa, oğurluq vardır, məəttəl qalmarıq,

      Evdə boşqab, nimçəni satsaq, qiyamətmi qopar?

      Əcnəbi getdi qabaq, ay qəzetçi, mənlik nə var?

      Qoy gedir, bir daş dalınca, bizlərə vardır nə ar?

      Fikr edib kəşti2 çıxardar, pul verib olluq suvar,

      Pul verib başların aldatsaq, qiyamətmi qopar?

      Harda biz aciz müsəlman görsək, ani bizlərik.

      Qız nədir, arvad nədir, hər kəs danışsa, dizlərik;

      Kani-hümmət, kani-qeyrət, kani-şəfqət bizlərik,

      Arı namussuzluğa qatsaq, qiyamətmi qopar?

      Leyk min alim əgər mənbərdə olsa bərqərar,

      Söyləsən: cəhd eyləyin, əldən gedir namus, ar.

      Əkşi, axmaqsan, nəsən? Biz Maryadan olluq kənar?

      Qeyrəti, namusu lap atsaq qiyamətmi qopar?

      Kim Tükəzbanla otursa, evdə bir gün görməyir,

      İşvə bilməz, qəmzə bilməz, eyşü işrət bilməyir.

      Maryanın nazilə gülmür, həm bizi güldürməyir,

      Biz də kamə, ay Baba, çatsaq, qiyamətmi qopar?

      BİLMƏSƏYDİ

      Dövran edərdi dövrün, rəftar bilməsəydi,

      Gündə günah edərdim, qəhhar bilməsəydi.

      Hər nə desəydi Zina, mən səbr edib dözərdim,

      Dünya adamlarından lap ülfəti üzərdim,

      Zinanı sinəm üstə, vallah, qoyub gəzərdim,

      Amma məni o zalım mındar bilməsəydi.

      Hər nə desə, onunçün dərhal mən alardım,

      Versə

2

Gəmi.