Ляцець у неба. Дмитрий Максимович Акулич

беларуса свет.

      Ты на канапе слухаеш замежных.

      Няхай вось так, калі ёсць у цябе сваё!

      Ты набываеш новае, а ў памяці не цесна.

      А беларуска мова, з гонарам – Тваё!

      07.2019

      *****

      Апошнія квіткі, апошні рэйс.

      А мы спазніліся і самалёт у небе.

      Змоўк у адносінах працэс,

      Мы моўчкі, побач селі.

      У розны бок мы пазіраем

      І разумеем, што далей.

      Нічога больш не атрымаем:

      Тых адчуванняў, як раней.

      І не якіх ужо палётаў.

      Наперад рухацца – не ўдваіх.

      Мы парушаем мноства клятваў,

      Бо сумняваемся ў поглядах сваіх.

      Глядзім на новыя расклады,

      Каб паасобку, пешшу, нам сысці.

      Адмененыя ўсе любоўныя палёты.

      Як незнаёмым, нам цяпер ісьці.

      12.2018

      *****

      Мне да спадобы беларуска мова!

      Мне да спадобы беларускі край!

      Але яе, на сам рэч мала.

      Прыгожу мову хтосьці скраў.

      Давай жа вернем мову, сябра!

      Каб жыў яшчэ і існаваў народ!

      І кожны тыдзень запар,

      Ёй надаваць душы палёт!

      Я бачыў, як яна знікае.

      Я ратаваў яе, яна са мной, я з мог!

      Яна з прамовай набывае,

      Нацыянальны наш узрост.

      Ты не саромейся і не здавайся.

      Не будзь жа тым, хто разбурае нас.

      Сапраўдным беларусам быць, збірайся,

      Каб не знікала нацыя праз нас!

      10.2019

      *****

      Ты памятаеш, як я ўсміхаўся?

      Як быў шчаслівым некалькі хвілін?

      І ў той жа час я не баяўся,

      Бо быў з табою, не адзін.

      А я вось памятаю быццам усё,

      Што нас датычыць, нашых зносін.

      Я адчуваў прыемнае жыццё!

      Я быў сапраўдным, родным!

      Цяпер не так, зусім не так.

      Я ў адзiноце суму, у палоне.

      Я без цябе хварэю, я жабрак

      І сэрца без каханне стогне.

      Цьмянеюць мае мэты хутка.

      Усе тыя, што яскрава свецяць.

      У галаве ад смуткаў брудна.

      Думкі пра будучыню – вецер.

      І ты не вернешся, дакладна.

      А як жа мне табою не хварэць!?

      Калі кахаю я цябе сапраўдна!

      Калі ты лепшая, што змог я мець.

      11.2019

      *****

      Я вельмі злы!

      Я прасякнуты злосцю!

      Мяне акрый.

      Дарогі няма госцю…

      І ўздоўж агнёў ,

      Тушы мяне сабою!

      Шмат ланцугоў,

      Каленныя з прастою.

      Руку трымай,

      Сэнс злосці ўтапі.

      Ланцуг зрывай –

      Мяне сабой змяні.

      Дай мне спакой,

      Любоўю абдымі!

      Адной душой,

      Падтрымкай разгарні!

      03.2017

      *****

      Мы на адлегласці і я сумую.

      Ці думаеш ты зараз пра мяне?

      А я вось так, думкі не міную,

      Трымаю нас у галаве.

      Вядзеш сябе занадта сціпла.

      Твае паводзіны кранаюць твой адказ?

      Пісала