Die antie met die pienk rok en ander stories. Jan Spies

tjank was totaal weggeskrik, want toe hy dóér hardloop, toe hoor ons vir die eerste keer net so ’n flou tjau.

      Ons wis toe dat die leeu dood of heeltemal buite aksie was; anders sou Waaksaam nie heelhuids daarvan afgekom het nie.

      Ons is toe versigtig nader en het toe gesien wat gebeur het. Waaksaam het mooi bo-op die dooie leeu beland, en dis waar hy die kortste omsit in die geskiedenis van die beskawing in Kaokoland gemaak het.

      Toe ons by die huis trugkom, het Waaksaam al uitgerus teen die muur gelê en slaap.

      En van daardie dag af kon jy hom met niks beweeg, lok of oorreed om weer van die huis af pad te gee nie. In ’n klipgooiery het hy ’n ewige wantroue gehad. As jy ’n klip na die een kant toe gooi, dan kyk hy na die ander kant toe weg.

      Ek sê vir die ou vriend van my, ja, dis vir my duidelik dat Waaksaam die verkeerde naam gehad het. Maar hy laat my nie dink aan mense met byvoorbeeld die naam Churchill, Napoleon, De Wet of Elizabeth Taylor nie; hy laat dink my aan die soort wat onder die grootste gevaar aan die slaap leef en wat dan op ’n dag só skrik dat hulle-se wawyd wakker nog steeds niks beteken nie.

      En dan ken hulle net een pad, en dis huis toe, of “home” toe, waar hulle die lewe in nuttelose veiligheid slyt.