Solank verlange die sweep swaai. Danie Marais

alles deurmekaar

      en êrens lê jy soos my afgekapte hande

      in ’n voorlopige lakengraf

      en lek verdriet en dooie gebede in jou kussing.

      Ek wens ek kon sê ek verstaan nie

      hoekom mense in noodweer rotgif & slaappille

      & hulle sagte lywe vol merke sny nie,

      maar in Woodstock skryf die wind

      jou wanhoop met stukkende wolke

      huil jou woede deur die vuil strate en kartonmense

      vir iemand om te hoor.

      Dapper muis

      Klein Lea het leer loop, of liewer

      begin steier deur die wye wêreld –

      ’n nuwe matroos oor die dek

      op wankelrige bene

      in ’n eerste groot storm.

      Wanneer sy met haar arms uitgestrek vorentoe

      wankel, gee sy die pas met “ap-ap-ap”

      vir stap-stap aan.

      In haar oë meng bang en ambisie,

      maar sy gooi nie tou op nie,

      want sy’s met drie woorde gewapen:

      “Mamma-mamma”,

      “Pappa-pappa”

      en “Ka!” – haar naam vir Levinia die kat en alles

      wat noemenswaardig is.

      Vreemd wat woordeskat jou wysmaak ongelooflik

      hoe die Rooisee padmaak

      vir “Mamma” hoe my vrou soos Raponsie

      in daardie toring van ’n woord verdwyn merkwaardig

      hoe die wasmasjien, die broodmes, die mikrogolf,

      ’n appel, ’n trouring en ’n kat gehoorsaam

      bondel in die lettergreep “Ka!”

      hoe gedweë die hele groot geheimenis

      om een gelowig gefluisterde “Pappa”

      saamdrom.

      II. Mountain View-weg 14, Capolavoro Estate, Kylemore, 7600

      But where was there, in fact, to go?

      Are some things better left unsaid?

      Shall I tell you her name?

      Can I say it again,

      that I wanted to punch her right in the face?

      Until we say the truth, there can be no tenderness.

      As long as there is desire, we will not be safe

      Tony Hoagland – “Adam and Eve”

      Kerngesond

      Op my veertigste verjaardag

      is my hart ’n swart moordkuil,

      tog lyk dit of ek lustig

      met my vrou en dogtertjie

      in ’n moderne spookhuisie

      in ’n netjies omheinde veiligheidsoord

      in die middelklasweelde van die wynland woon.

      Ons is klaarblyklik doodgewoon selfs

      geseënd.