Саклыйм җылы назларымны = Душа моя полна нежностью. Тарханова Флёра

исә һәммәбезне аңлы итәр,

      Җир йөзендә гаделсезлек шундук бетәр,

      Өермәләр, торнадолар читкә китәр!

2017

      Өч яшьлек Ильяс

      Бүген өч тулды Ильяска –

      Өй тулы бәйрәм яме…

      Авызында конфет тәме,

      Үзе бигрәк хәйләле.

      Тик шул менә, тырышса да,

      Сөйләшә белми әле.

      Шуңа юньләп сорый алмый

      Ни кирәген үзенә.

      Бармагын гына төртә дә

      Янындагы әнисенең

      Карап тора күзенә.

      Беркөн шулай иртә белән

      Кереп киткән күршегә.

      Янәсе, хәл белешергә,

      Дусты белән күрешергә.

      Күрше апа, аны күргәч,

      Шатланып каршы алган.

      Сөендерим әле диеп,

      Учына конфет салган.

      Конфетны кабул итсә дә,

      Тик ул чыгып китмәгән:

      Бармагын күтәргән тизрәк,

      Имеш, тагын берәү кирәк.

      Күрше апа, моны аңлап,

      Янә берне өстәгән.

      Ильяс очкан өенә,

      Конфет тоткан көенә.

      Тәмле конфет бирделәр дип,

      Күңелләре сөенә.

      Шул арада төш җиткән,

      Ярты көн узып киткән.

      Ашын ашап, конфет белән

      Чәен дә тәмләп эчкән.

      Конфет яраткан балага

      Ике конфет күп түгел.

      Искиткеч татлы ризыкны

      Тагын сорый бит күңел.

      Янә кергән күршегә,

      Сузган килеш кулларын.

      Атлаган саен йөргәнгә,

      Белә керү юлларын.

      Гаҗәпләнгән күрше апа –

      Бу балага ни булган?

      Ильяс, бер дә читенсенми,

      «У-у-у» дип нык кычкырып,

      Конфет куелган шкафка

      Елмаеп төртеп куйган.

      Апа шундук төшенгән;

      Шушы тәмле конфетларны,

      Күңеле булсын инде дип,

      Учын тутырып биргән.

      Ильяс чыгып йөгергән,

      Әнигә дә, абыйга да

      Бирәм хәзер дип сөенеп,

      Бу юлы кычкырмый гына

      «У-у-у» диеп көлгән.

2016

      Җан җылысы бирик балага

      Өелеп килгән мәшәкатькә сылтап,

      Читләшәбез бала-чагадан,

      Күпме сабый җылы алмый кала,

      Кырыслык та уза чамадан.

      Балабызны таңнан ташлап китеп,

      Кичен генә кайтып күрәбез,

      Бер дә юкка җен ачуы белән

      Дөмбәслибез, тотып сүгәбез.

      Кемнәр үсәр, кемнәр туар икән

      Наз күрмичә калган баладан?

      Без үзебез аннан «эт» ясыйбыз,

      Дөньяларын төреп карадан.

      Онытылып китеп, бала күңеле

      Ураса да әллә кайлардан,

      Борчу салып, хәсрәт китерсә дә,

      Йөз чөерү гөнаһ алардан.

      Бәгырьләрдән тамган нәүмиз җанны

      Урам кочагына ташламыйк.

      Ата җылысын, ана назын күреп

      Үссен бала сабый чактан ук.

      Бер уйласаң, хәсрәт кенә түгел,

      Шатлыклар да газиз баладан,

      Язмышларга олы мәгънә иңә,

      Бәхет иңә фәкать алардан.

      Бөек