Саклыйм җылы назларымны = Душа моя полна нежностью. Тарханова Флёра

тормыш, чикләнмәгән үсеш,

      Тулысынча туган телгә күчеш

      Төштән иңде якты өннәргә.

      Киләчәкне оҗмах итеп күрдек,

      Ил язмышын ак бәхеткә төрдек

      Мөстәкыйльлек алган көннәрдә.

      Дәрәҗәне кабат күтәрербез,

      Милли сәясәтне үткәрербез,

      Үзебезчә яшәп дигәндә,

      Илһамланып, сөенеп йөргәндә…

      Кинәт купты «давыл», хыялларга

      Якынаеп кына килгәндә.

      Безнекеләр һәрчак шулай инде:

      Вакыт рөхсәт иткән бар нәрсәне

      Эшләп өлгерәсе урында,

      Милләт язмышына зыян салып,

      Бер-беренә каршы «яу» күтәрә,

      Ни буласын онытып кырында.

      Җиңдекме соң? Ярым-йорты калдык,

      Өметләрне илтеп суга салдык.

      Терсәк якын, әмма буй җитми.

      Шактый еллар буштан юкны алдык,

      Нидер раслый-раслый хәлдән тайдык,

      Хәзер инде үкенеп уй бетми.

      Тел кысылып, рух та кими төште

      (Юкса ничә тапкыр авыз пеште)

      Милли мәктәп, милли бакчаларны

      Фәрман биреп япкан бер мәлдә –

      Кара мөһер сугып меңнәргә.

      Болай булыр диеп кем уйлаган

      Мөстәкыйльлек алган көннәрдә.

      Нинди гарьлек: нигә бу чикләүләр,

      Баш күтәрә тыю һәм көчләүләр?

      Кайда безнең гаярь илчеләр?

      Кылган гамәлләрне акларлык та,

      Яуланганны хәтта сакларлык та

      Калмадымы әллә көч-егәр?

      Бетте хөрлек, телне үзебез сөрдек,

      Халкым тырышып тапкан бик күп байлык

      Күчеп бара әллә кемнәргә.

      Кабат тояр өчен горурлыкны,

      Горурлыктан туган хозурлыкны,

      Юлы булса, кире китәр идем

      Мөстәкыйльлек алган көннәргә.

2009

      Тукай язмышы

      Шагыйрьнең тууына 120 ел тулган көнгә

      Бу дөньяда белмәгәннәр юктыр

      Бөеклеген мәшһүр Тукайның.

      Әйтер сүзем бу турыда түгел.

      Шигыремдә,

      Йөрәк әрнүемне белдерим дип,

      Акрын-акрын аның үлеменә

      Китерүче байтак сәбәпләрнең

      Кайберсенә килеп тукталдым.

      Акылларга сыймас, уйлап баксаң:

      Шул ятимне кайсы ныграк баскан –

      Рәнҗетүме, әллә каргышмы?

      Әллә Ходам шыксыз дөньялыктан

      Даһи булып китсен өчен аңа

      Бирде микән ачы язмышны?

      Йөрәгенә яткан мең җәрәхәт,

      Көтмәгәндә әтиләре үлеп,

      Әнисеннән кинәт аерылгач,

      Идәнендә калып чит бер ятта

      Өзелеп-өзелеп сулкылдаган чакта,

      Канатлары сынып каерылгач?

      Бәлки, бүген кайтып алыр диеп,

      Тәрәз саен күз нурларын түгеп,

      Көткән чакта газиз әнкәсен

      Уйларына теркәп куйгандыр ул

      Кочагына сыенып әнкәсенең

      Иң ягымлы сүзен әйтәсен.

      Үксезлекне йөкләп татыгандыр,

      Карыны ачка, суырылып бетеп,

      Күз яшьләре тулып акканда,

      Ишек төптә, кертүләрен көтеп,

      Бер кат күлмәк аша суык өтеп,

      Аяклары бозга катканда?

      Калтыранган