Асылташ = Драгоценный камень. Юнысова Асия

алкаларын,

      Кәс-кәс басып читекләрен,

      Килеп чыга алларыма.

      Әй көз, чегән кызы!

      Чуар парча шәлен җилпеп,

      Тәңкә-тәңкә яфракларны

      Сибә дә ул юлларыма,

      Итәкләрен җилфердәтеп,

      Чытлыкланып көлә-көлә,

      Кабат чума урманына.

      Әй көз, көйсез кыз!

      Бии-бии арый да ул,

      Каенга барып сарыла,

      Атына талларымда,

      «Алгысыдым, юат!» – диеп,

      Яшь коя алларыма.

      Әти, әти…

      Әти, әти, синең туган көнең.

      Кем әйтер соң сине картайган?

      Тормыш буйлап үткән юлларыңа

      Йөз аклыгы булып кар яуган.

      Әти, әти, синең туган көнең.

      Балаларың янга җыелган.

      Үрнәк әти, үрнәк мөгаллим,

      Картаймаган, бары олгайган.

      «Әти», «әти» дигән балаларың

      Хәтерләтә егет чагыңны.

      Шәкертләрең безгә сәлам бирә,

      Танып йөздә синең чалымны.

      Гомер юлын шушы яшькә кадәр

      Җырлап үтү үзе егетлек.

      Җиң сызганып кылган эшләрең дә

      Җитмеш иргә бүлеп бирерлек.

      Әти

      Минем әти, арык күкрәгендә

      Арысланнар йөрткән бер адәм,

      Гомер буе гел оялып йөрде

      Баш чүмечен тишкән ядрәдән.

      Илне саклар өчен сугышларны

      Күкрәгенә алган солдат ул.

      Чигенүләр, җиңелүләр күреп,

      Ярым исән өйгә кайткан ул.

      Корал төшкән бармакларсыз кулда

      Эш коралы тотты ничек тә.

      Койма койды, тәрәзәләр уйды,

      Олтан салды безнең итеккә.

      Күршеләргә сәгать төзәтте ул,

      Сыйпап-сыйпап минут укларын.

      Үз гомерен бүләк санады ул,

      Ятып калганнарны уйлады.

      Әти өчен «кардәш» дигән сүздән

      Кадерлерәк сүз ул – «полкташ».

      Полкташлар искә төшү белән,

      Хатирәләр китә бертоташ.

      Кичке якта солдат балалары

      Өстәлләргә җәеп картаны,

      Алар белән бергә чиккә бастык,

      Үлә-бата кичтек Днепрны.

      Кыска булды ла ул бүләк гомер.

      Беркөн килеп әти сынатты.

      Полкташлар ашыктырды бугай

      Сугышларны күкрәгенә алып,

      Медальләрсез киткән солдатны.

      Әллә яфрак…

      Кыштыр-кыштыр! Әллә яфрак, әллә

      Балачакны искә төшереп,

      Лампа яктысында утырамы

      Минем әни дәфтәр тикшереп?

      Көн дә шулай өйгә алып кайта

      Кочак-кочак дәфтәр – төн озын.

      Ипләп кенә ача дәфтәр битен,

      Уятудан куркып ул-кызын.

      Көнен – мәктәп, кичен дәфтәрләре

      Урладылар бездән әнине.

      Арган йөзе, уйчан күз карашы

      И әрнетә иде гел мине.

      Безнең өчен әни. Башкаларга

      Укытучы Апа иде ул.

      Апа иде әби-бабайга да,

      Укучысы иде бар авыл.

      Агитатор иде. Арып кайта.

      Иртәгәсен кабат яшәрә.

      Авыл сәхнәсенә җырлап чыга

      Галиябану яки Мәйсәрә.

      Өйдә