Еракка китеп кара = Взгляни издалека. Мөдәррис Әгъләмов

кешеләр аударылган

      Агачларга ут ягалар,

      Утка каршы ут ягалар.

      Ут очраша, җиргә сеңә,

      Сүнә-сүнә раслап тора:

      Утка каршы ут якканда

      Урманыңны саклап була,

      Үз илеңне саклап була.

      …Җәнлек кайта, кошлар кайта,

      Кайта исән булганнары,

      Хәтерләтеп хәрәкәтне

      Сугыш тынган чорлардагы,

      Аннан әүвәл чорлардагы.

      «Болытлы төн. Әрәмәлек йоклый…»

      Болытлы төн. Әрәмәлек йоклый.

      Күренеп-күренеп китә бер ялкын,

      Терелеп-терелеп китә,

      Күз алдымнан

      Әллә ничә тапкыр югалттым.

      Терелеп-терелеп китә, печәнчеләр

      Йоклыйлардыр арып-талчыгып –

      Инде сүнәр…

      Уяу кеше җитми

      Ыргытырга коры талчыбык.

      Инде сүнәр… Йоклаганнар өчен

      Кара төндә янып кара син!

      Соңгы тапкыр капшады да сүнде

      Кара төннең дымлы һавасын.

      Беркем уянмады – сүнде учак.

      Төннәр кара,

      Төннәр болытлы…

      Беркем уянмады… Минем күзләр

      Таң атканчы эзләр шул утны.

      Ышаныч

      Безме соң ул? Үзгәрергә тиешме,

      Колак салып һәр имансыз сүзенә?

      Мин сүземә ышанган күк ышанам

      Халкыма, туган җиремә, үземә…

      Без бит сабый түгел инде, беләбез

      Җир шарының әйләнмәсен кирегә…

      Иделемә ышанган күк ышанам

      Халкыма, үземә, туган җиремә.

      Куркып түгел, күпме ара үткәнне

      Белер өчен борылам мин артыма.

      Икмәккә ышанган кебек ышанам

      Үземә, туган җиремә, халкыма.

      Ай яктыра, йолдызлар яна

      Сагышлы төн. Өстә – зәңгәр күктә

      Ай яктыра, йолдызлар яна…

      Һәм китәсе килә чиксезлеккә –

      Иң ахыргы йолдызга таба…

      Сагышлы төн. Зәңгәр күлдә – төптә

      Ай яктыра, йолдызлар яна…

      Сикерәсе килә мәңгелеккә –

      Иң ахыргы йолдызга таба.

      «Без дигәнчә генә барса икән…»

      Без дигәнчә генә барса икән,

      Булса икән без дигәнчә генә,

      Тимерченең чүкечедәй сиңа

      Килеп төшә тормыш, яньчә генә –

      Барса икән без дигәнчә генә.

      Шагыйрь шигырь язып йөрмәс иде,

      Зур хирург, табиб булыр иде,

      Яруын да ярыр, ә кем тегәр?

      Яручыны табып булыр иде –

      Һәркем шулай табиб булыр иде.

      Әгәр шулай хөкем итә калсаң,

      Юләргә дә мөмкин әйләнергә,

      «Ник бу агач кире үсә?» – диеп,

      Табигатькә мөмкин бәйләнергә –

      Даһига да мөмкин әйләнергә.

      Бәлки, әллә кемнәр чит ноктада

      Гомерләрен юкка үткәрәдер,

      Кычкырырга кирәк, бәлки, аның

      Чикләвеге чынлап юкәдәдер –

      Ә ул читтән эзләп үткәрәдер.

      …Сез дигәнчә генә булса икән,

      Барса икән сез дигәнчә генә…

      Тимерченең чүкечедәй, беркөн

      Килеп төшә Вакыт, яньчә генә –

      Барысы