Еракка китеп кара = Взгляни издалека. Мөдәррис Әгъләмов

җиңәргә тиеш.

      Хәерле юл сүзгә!

      Казанымнан автомашинада

      Китеп барам,

           чагылып кала күзгә,

      Кинолента сыман сузылып уза

      Язма теләк: «Хәерле юл сезгә!»

      Назлы кызлар сыман, сары чәчен

      Иңнәренә салып, минем тездә

      Көз утыра. Уйланулар чәчеп

      Ул да китәр: «Хәерле юл көзгә!»

      Ә без һаман юлда, сәяхәттә;

      Ил юлында кала безнең эзләр.

      Әнә шулай бер көн китәрбез дә –

      Кайталмабыз, тол калырлар көзләр.

      Тол калырлар язлар, җәйләр, кышлар,

      Без таптаган юллар тол калырлар.

      Ил уллары, хезмәтләрен илгә

      Бирерләр дә

      Китеп югалырлар.

      Кайтыр алар Тугры Тукай булып,

      Йә кызыллык булып гамьсез йөзгә.

      Шуңа бүген минем күкрәгемдә

      Теләкнамә: «Хәерле юл сүзгә!»

      Сүзләрең хак, туры булган чакта

      Гомерең озын, барыр юлың озын,

      Киләчәккә таба китеп барам.

      Без барасы офык – коммунизм.

      Без сөйләгән сүзләр тузга язган,

      Безнең йөрәк әйтерсең лә туздан…

      Бөгәрләнеп кысыла, – шундый кызган, –

      Гомере учак тирәсендә узган.

      Көн килер дә, очкын атылгандай,

      Күкрәк читлегеннән аерылыр ул;

      Бер яңгырау кайтыр еллар кичеп,

      Бер яңгырау кайтыр: «Хәерле юл…»

      Озатырлар безнең җеназаны

      Яки иң өстендә, яки атта.

      Тузга язган сүзләр генә калыр,

      Дөрес сүзләр генә безнең хакта.

      Ерак әле аңа,

      Канатларың

      Әллә ничә тапкыр каерылыр.

      Хәерле юл бөтен хөр акылга,

      Тузга язган сүзгә хәерле юл!

      Яшен һәм күкрәү

      Күз яшьләре аша дөнья көлә,

      Бу – яңгырның шатлык яшеме?

      Күк күкрәве яңа килеп җитте,

      Узып киткәч кенә яшене.

      Ал тамчылар куйды калтыранып,

      Кызлар күзендәге яшь сыман.

      Яшьнәвеннән ялтырыйлар гына,

      Күкрәвеннән курка тамчылар.

      Ал тамчылар куйды калтыранып,

      Күкрәү генә бит ул, туктагыз!

      Яшен яшьнәп уза – сокланабыз,

      Күкрәүләре килә – куркабыз.

      Һәм соклану белән баккан кеше

      Сизми кала ничек киткәнен,

      Ул яшенне күрә соңгы тапкыр,

      Ишетә алмый кала күкрәвен.

      Яңгыр елый,

      Яңгыр өзгәләнә.

      Күкрәүләрне тыңлый тамчылар.

      Ал тамчылар ак маңгайга тама,

      Толлар күзендәге яшь сыман.

      Тынлык

      Кирәк булса, мәйданнарга чыгып

      Ил хөрмәтен яулый бел, туган.

      Кирәк булса, шаула, кирәк чакта

      Тынлыкны да аңлый бел, туган.

      Туган йорттан юлга чыгар булсаң,

      Онытма син олы гадәтне:

      Тыгыз боҗра булып утырырлар

      Һәм теләрләр изге сәгатьне.

      Бер минутка тынлык,

      Әмма бозма,

      Аксакаллар кылсын догасын;

      Син үзеңчә