Детективи девона. Детективи хандовар. СтаВл Зосимов Премудрословски

вай, ба фикри ман, ғазаб кард.

      – Чӣ? Rattle

      – Хуб,. Нафас намегирад. Он мурда аст. – боз бо тарс бо овози худ гуфт Харутун. Лабонаш лаб афканданд. Ӯ тасаввур кард, ки тақдири ӯро низ интизор аст. Харутун гиря кард.

      Оттила бо даҳони хӯрок ях кард. Вай ба занаш нигариста пурсид:

      – Зинка, рафта онро тафтиш кунед.

      Фифовна омада, зани солхӯрдаро ба гулӯ дароз кард. Пойҳо аз замин фаромаданд ва зонуҳо рост нашуд. Вай бархост ва ҷасадро ба монанди гулдон дар назди кружка гузошт, беақлона бо даҳонаш пур аз тухм мурғони шавҳарашро нигарист.

      – Худро бубинед, schmuck, ӯ мурдааст ё не?! – ва дар бораи рафтан буд. – Ҳе, Зинка. Шумо ба Ҷинка ҷавоб медиҳед. вай шикоят кард…

      – Ӯро аз ҷадвал дур кунед, ҷоҳилона!!! Оё шумо… дар ҳақиқат, ё чӣ? Ман раҳбари ин ҷо ва раҳбари шумо ҳастам, ва шумо?…

      – Хуб, ин дубора оғоз ёфт. – ғавғо зад суфраи Интсефалопат.

      – Ва шумо хазинаи Ottila Aligadzhievich Klop-ро ройгон истифода мебаред! – нонрезаҳо аз даҳон ҷудо шуданд, – ва умуман… пагоҳ, фарёд, – ӯ ҳама мундариҷаро аз даҳони худ пошид ва фарёд кард, пеш аз он ки ба сари миз афтад. «Шумо дар ин ҷо каниз ҳастед.» Оё он?

      – Бале, оғои ман. -Donald Isoldushka ва зону. Сари ӯ бо сари шавҳараш, ки дар сари миз истода буданд, шуста мешуд. Андозаи сарҳои онҳо ба ҳар як рӯҳафтодагӣ таассурот мебахшид: каллааш аз ӯ панҷ маротиба калонтар буд.

      – Хуб, хе, хе, маро бубахш, ин бибияшро аз дари даромадгоҳ баро. Не, дуртар аз хона. Субҳ аст ва касе ӯро меёбад.

      Зан ҷасадро гирифта, ба ҷое, ки соҳибаш фармуда буд, бурд. Дар поёни кор, вай инчунин дар дастгирӣ, ба ҳайси техник, муҳандис ва котиб бо рутбаи болини калон кор мекард. Пас аз як дақиқа вай баргашт ва ба сӯи миз нишаст.

      – Ман ӯро ба девор партофтам.

      – Шумо девонаед ё чизе? Ин ветерани завод аст. Дуруст, нишаст. Дар кӯтоҳ – биҷангад.

      – Шумо мехӯред. – зан табақро боло бардошт.

      – Ман намехоҳам. Шумо бояд онро ба табақи ман гузоштед. Ин чӣ гуна хӯрок аст? Онро берун кунед, бигзор кӯдакон хӯрок хӯранд. Танҳо нагӯед, ки ман чӣ хӯрдам. Ва он гоҳ онҳо норозӣ шуданд.

      – Ин дуруст аст, агар шумо аз даҳони ту ягон фоҳиша дошта бошед. Оё ба шумо лозим аст, ки дандонҳоятонро пас аз охирин сад сол пеш тоза кунед? – зан хӯрокҳоро аз ҷадвал ҷамъоварӣ карда, ба хонаи истиқоматии нисфи ҳавлӣ рафт.

      – Ором бош, эй зан! Дар бӯйҳо шумо чӣ мефаҳмед? Хуб, – ман дастро бо нонрезаҳо ва қатраҳо аз ҷадвал партофтам. – Он чизе ки ман гуфтан мехостам. Хуб?.. Ҳамин тавр, ба Петрус рафтан тайёр шавед.

      – Чаро?

      – Оҳ, ҳамкор, мо як тиҷорати ҷиддии нав дорем. Якум ва охир!

      – Оё моро ба Санкт-Петербург интиқол медиҳанд? – Ҳарутун мӯйҳояшро аз бинии худ кашид, хушҳол шуд ва бо найза зад.

      – Не, онро сардтар кунед. Мо як масъалаи ҷиддиро таҳқиқ карда, атрофи саройро ҷустуҷӯ намекунем, дар ҷустуҷӯи чӯҷаҳои кушташуда ва барзагов. Ва он гоҳ, ки мо ӯро меёбем, мо болотар интиқол хоҳем ёфт…

      – Дар осмон куҷост?

      – Дурӯғгӯён, дар осмонҳо шаҳре нест, Ба Амрико.

      – Ва мо чӣ меҷӯем? Чӣ бояд ёфт, ки моро ба Амрико