Детективи девона. Детективи хандовар. СтаВл Зосимов Премудрословски

падарро? Апчи, – бо нафас пурсид Интсефалопат.

      – Оё шумо ӯро аз минтақаи ҳамсоя кашидаед? Бедбуг пурсид ва бо зарба зада, нохунро ҳамвор кард.

      «Не, apchi,» арақ кашида Арутун Карапетович сарашро пошид. – вай инҷост, дар партовгоҳ.

      – Хуб, пас мо чӣ кор кунем? Аҳ, Идот?? – Хатогӣ дандонҳояшро баст ва боз дар ҳамон ангуштон бо болға кашид. -… Бархез!!! Вақте ки ман бо шумо гап мезанам. Оё аз худ як кирм сохта, ҳашарот накунед, чӣ, шумо ба нақшаҳои худ меравед?

      – Не. – Идот гиря карданро бас кард, аммо ҳанӯз ҳам метарсид.

      – Шумо дар он ҷо чӣ кор кардед? Оттила саросема пурсида, пилкҳоро аз ҷӯробҳои чашмаш кашид ва танг кард, ба монанди марди чинӣ. – Ҷӯрабозӣ? – табассум кард Клоп. – Ҷавоб! – тавассути як лаҳза боз фарёд зад Оттила.

      – Ман, фикр мекунам …, shit. – Идот иқрор шуд ва ба Арутун нигарист ва интизори фармони иҷро буд. Ва ин, – гуфт ӯ сарашро ишора карда, – ман дар гардани гардан будам, бинобар ин шимҳоямро шарм медоштам, вақти худро барои тоза кардани хароҷот надоштам, бинобар ин ба шасти сарам дар болиштам зада, ба қурбоққаҳо пошида будам. Ҳоло фурӯзон аст.

      Оттила фурӯ бурд.

      – Шумо ӯро чӣ овардед? Ӯ то ҳол дар масофаи як километр аз ӯ печида аст.

      – Ҳамин тавр ӯ, апчи, ман сарфа мекунам, халос …!? – ҷавоб дод Интсефалопат. – Ба хурмо нигаред, апчи, онҳо бо ҳаш тарошида шудаанд..

      – ва shit. – илова намуд Идот. – Ман бо худ коғаз нагирифтам ва хари худро бо кафи дастам мешӯям.

      – Кадом даст? Клоп саросемавор пурсид.

      – Ҳарду. – Кӯдаки тақрибан понздаҳ, печида бо услуби панк ё шмюк, хурмоашро тафтиш карда, кӯртареро интихоб кард. – ин як.

      – Биёед, Харутун, инро бӯй кунед. – пурсид Отилла.

      – Чӣ? apchi. – пурсид корпоратор.

      – Дастатро бӯй кунед ва хулосаи санитарӣ-эпидемиологиро аз таркиби моддае, ки ба пӯст истифода мешавад, тартиб диҳед. Ман гирифтам?

      Инфефалопат мувофиқа бо дасташ ларзид ва беэътиноӣ ба назди кудак рафт ва дасташро ба бинии худ бурд. Ман парҳезҳои банди дастро аз бухор баровардам ва нӯги биниро такон додам, пас кӯпруки биниро, баъд аз инертсия мавҷ ба гарданҳо, пешонӣ ва лабон гузашт ва маълум шуд, ки ӯ чӣ тавр онро фурӯ бурдааст. Кулоҳҳо ва ангуштони хурмои Идот якбора пӯшиданд ва бинии хеле дарозтари Арутунро часпониданд ва ӯро ба сӯи худ кашиданд.

      Ҳарутун мушташро бо ду дасташ гирифта, рӯяшро ҷингила кард ва кӯшиш кард, ки онро аз бинӣ канда гирад, аммо кӯдак қаблан ангуштонашро ором карда, ногаҳон онро аз миён бардошт. Инсефалопат сарашро ба хараш зада, қариб ба хараш афтид. Ӯ сиҳат шуд ва ба Idot як зарба дод. Касе, ки ин гуна чизҳоро якбора гирифтааст, саркашӣ кард ва Харутун, беҷавоб монд ва аз паси инерсияи дастӣ афтод ва ба бистари гул афтод.

      – Хуб, хам мешавад? хоҳиш кард Клоп дасти кӯчакашро ба ҳамкораш супорад, то бархезад.

      – Мда, апчи. – Арутун аз ҷояш хест ва пешниҳоди Клопро рад кард.

      – «Мдая» чист?

      – Ман овезон накардам, Апчи, – оғӯш кашид ва бинӣ, Харутун гузашт.

      – Оё шумо ҳуҷҷатҳои ӯро тафтиш кардед?

      – Бале, ин меҳмон аст, apchi,