Detektibe zoroa. Detektibe dibertigarria. СтаВл Зосимов Премудрословски

da. – Harutun pinatu zuen.

      – Ez, buruzagia, UAZek traktore batera eraman gintuen auzoko polizia batekin eta erizain batekin. Ranetka bat duen basoa eraman zitekeen, baina ez gehiago. Medikuak etengabe presioa egiten du. Ez dago leihoik traktorean, beroa, teilatua eta haizea baino ez dira, bai sukaldekoa, bai burrunba ibiltzen. Lau orduz txanda ez da beharrezkoa arnasketa erretzea. Azken finean, zuk zeuk bertan zaude. Hemen. Eta nikeleen artean dauden zelaietan zehar, jeep batean, kazakarrek traktorea harrapatu eta igo egiten dute oihukatuz: «Ireki danborra. Bai». Baina, ez baduzu zabaltzen, hil egingo dute. Beraz, obeditzen duzu. Danbor-palak hautsez garbitzen dituzu eta hautsa Galimovy hash da. Horretarako ontziak botatzen dituzte zakarrontzira. Gehienez bost kilogramoko pisua tira, zenbatu, pent!? Hiru orduz partidako buruak bost estaltzen ditu. Hau da gaia.

      – Eta hain gutxi, eta hiru? – galdetu zion Izya semeak, isilik gelditzen zenak. – saiatzeko.

      – Beno, etxera salto egin zuen, kaka. Ezin duzu ikusi galdeketa egiten ari naizela?

      – Entzun dezala, legezkoa eta hezigarria da – amak ere belarria berotu zuen eten egin zuen. – Zer da gero?

      – Beno, banoa, noa, zurrunbiloak hegan egin eta estali nau, baina ez dut igurtzi, airea botatzen dut. Eta begiratzen dut, bikotekidea aurrean dago gidatzen, eta traktorearen salto egingo du eta albo batera korrika joango da, eta traktorea oraindik ez dago. Ispiluan begiratzen dut, eta bertan UAZ polizia eta mediku bat hurbildu dira aldaketetara. Ez nago lekuan. Eta UAZetik, pent-a alboko espaloiaren atzetik irten zen harrapatzeko.

      – Eta zergatik gidatu zuen horrela, zuk mespretxatzen al duzu? – Klop akatsa.

      – Kea, moron, segatu aurretik. Haize zurrumurruak, oro har, txiroen dorrea behera bota zuen eta uste zuen euliak ari zituela planifikatutako planetan, zure ustez, drogeria postariak. Eta gero, motaren arabera, penteak erre ziren. Beno, errua da.

      – Hola, jejeje, ez, ez. – Klopek barre egin zuen eta Harutun zintzilik zegoen, nonbait Kaukasoko … – eta zer, harrapatu zuten?

      – Bai, ordubete barru. Eta traktorea kanalean ihes egin zuen.

      – Dibertigarria, apchi, han. -Arutunek su eman zion.

      – Bai, dibertigarria. – Idot-ek onartzen du. – Beno, joan nintzen?!

      – Hehehehehe … – Ohe-poltsa poliki-poliki gelditu zen barrez. – Zoaz, eta bihar eguerdian etorriko zara. Oraindik igurtzi egingo duzu, eta gero berriro harrapatuko zaitugu, kenduko zaitugu eta landuko dugu zalantzarik gabe.

      – Zertarako? – Idot harrituta eta zuritu egin zen.

      – Harutun, har ezazu harpidetza uzteari buruz. – Akatsa altxatu eta bizkarra okertu zuen.

      – Edo agian ados egongo gara? – proposatu zuen Idotek, berehala negarrari utzi zion. – Bihar txerri batekin etorriko zara, ikusiko dugu. Denak biak irteten dira. Nekatuta nago. Lanaldia amaitu da.

      – Goazen, apchi, idiota. – Harutunek proposatu eta irteerara joan zen.

      – Idota. – jarraitu zuen mutil gorpuak.

      – … Eta txerri batekin ahari bat eramaten didazu. Ba al duzu? -Arutun gelditu eta Idot saltatu zuen aurrean. Idot markagailuan sartu zenean, Harutunek ostikoa eman zion eta atzeko aldean bota zuen, ozenki barre eginez…

      Laster irten ziren eta Ottila etxera joan ziren afaltzera…

      Apulase BIGARRENA

      Ottilak begiak hertsi eta sukaldea aztertu zuen modu esplizituan. Kanpotar bat zegoen eta izugarri jan nahi zuen, baina mahaia hutsik zegoen.

      – Zer zen hori? pentsatu zuen. – Estalita dago!

      Malkoak zikindu nituen aulkitik eta janaria biltzen hasi nahi nuen mahaian, etxolaren egoitzako logeletatik zetorren keinu zoragarri eta zoriontsu batek zaintzen zuenean.

      – Sarah? – keinu egin zuen buruan. – Baina berak …?!

      Sarah Ottila eta Isolderen lehen alaba zen, baina sortzetiko akatsa zuen, hau da, bi belarrietan gor zegoen jaiotzetik, itsu begietan eta muturrean, hau da, itsu-itsuan eta beraz, ez zuen aurretik ordezkatu behar. Orain, ordea, iritsi da garaia, batez ere etxolaren barrenetik zetorren ilarrak. Bide batez, Jainkoak figura ederra eta aurpegi polita eman zizkion.

      Hala ere, lotsatu egin zen San Petersburgoko mediku batek igorritako beste albiste batek, azterketa egin eta biharamunean, Sarah gaixotu zen eta aita serio pentsatzen ari zenean.

      – Ha, haurdun dago, haurdun dago eta horrek gaixotu egiten du. – azkar amaitu zuen medikuak.

      – Eta nor da aita? Azken finean, inor ez da harengana etortzen?! – harrituta Klop. – Etxeez gain.

      – Ezezaguna. DNA probak egin daitezke, baina interbentzio horrek haurraren garapenarekin oztopatu dezake. Jaio zarenean, orduan ikusiko duzu: aita beltza edo txinatarra da. – erantzun zion medikuak eta azkar alde egin du. Izzyk jarraitu zion.

      – Doktorea, eskerrik asko ez didala amore emateagatik.

      – Lehenik eta behin, eskerrik asko ez zarela jabetuko…

      – Bai, barkatu, dok. – eta Izyak koaderno bat poltsikotik atera eta txekea kendu zion lehen adierazitako zenbakiarekin eta medikuari entregatu zion.

      – Baina jakin, sendagileak eskua luzatu zion txekeari. – odol nahasketa, hau arriskutsua da. Laurogeita bederatzi kasutan, fetua oso oker ager daiteke.

      – Nola da hori?

      – Freak bat jaio daiteke.

      – Nork??? – Bedbugaren beste aldean zaunka egin eta solaskideengana jo zuen.

      Zer sortu zen? Dirudienez, aldi berean, Izzy eta Sarah helduak bihurtu ziren. Baina bizitza bizitza da.

      Otila hurrengo egunean jarri zen, bera kanibal baten semea delako. Orduan, zer?

      …Bat-batean, oinarrizko bulegoko atearen zurrunbilo zorrotza agertu zen eta Ottila keinu egin zen.

      – Berriz ere ez zen atea euskarrian blokeatu. – Oheratu gabeko ohea.

      Kuartelaren erdialdean, Arutunek nahitaez norbait arrastaka eramaten zuen soinuak konpondu ziren.

      – Harutunek norbait arrastatzen du berriro. – murmurikatu zuen Klopek bere buruari eta erlojuari begiratu zion. – Ai, mayo! Dagoeneko hiru gau?!

      Harutun sukaldeko atarian agertu zen eta honakoa esan zuen:

      – Sartu! Lortu dut! – eta hogeita hemezortzi urte igaro zituen zonaldeetan agurearen erdira bota. Gorputz osoko tatuajeengatik nabari zen hori. Bere tatuajeak alkandora bezala berotu ziren, eta beraz, bere azpian bakarrik ibili zen, baita neguan ere. Agurea izoztu egin zen erritmoaren zain.

      – Zer da? galdetu zuen Klopek.

      – Wooh, apchi, kanpai hau zakarrontzi bera igurtzi zuen eta amonak Giltza ere sinatu zuen. -Arutun ukondoarekin makurtuta zegoen.

      – Bai?! – harrituta Klop. – Eta zer, igurtzi ere egiten ari da?

      – Bai, hala ere, halako saski bat bota zuen, eta billar-hash baloia atera zuen poltsikotik.

      – Hori al da hash guztia? – Eskua luzatu eta baloia hartu zuen. Aurpegiari buelta eman, erretinatu, bota zuen. – Hamabost urtek tira egingo dute. Konfiskatzea. Beno, zer diozu, aitona?

      – Gezurretan ari da. – agurea lurrean makurtu zen. – ez da nire kontua.

      – Eta zein? Sneezy.

      – Zurea da bera… eta gu zintzilikatzen gara, eta Claudia eta biok zuhaixketan zurituta gaude. Orokorrean, zaldi kaka hau.

      – Zer? – Intsefalopatak lehertu du. – Interesgarria al da zaldiak zabortegiko zabortegian, belar zulatua, bertan hazten ez dena? Edo engranaje? Eta kalamua jaten ari zen, bizitza baporean zegoen, jabea – schmuck, beraz, ahaztea erabaki zuen. Eta orduan nazkagarria da.

      – Ez, gogoratu nintzen.