Detektibe zoroa. Detektibe dibertigarria. СтаВл Зосимов Премудрословски

gaixorik bizi. – nerabe aspertuta.

      – Eta zer, ezin duzu Anasha ahaztu? Pret?

      – Ez dut ulertzen zer esan nahi duzun? Nik diot, kaka eta ipurdia bere palmarekin garbitu…

      – Eta zer zara hain vulgarra? Ez kentzak, zurekin berdinak, eta epea… Hamar distira… Che ez duzu barre?

      – Apchi behintzat. – gehitu zuen Harutunek. – Plus – agintariekiko erresistentzia.

      Umeak gorritu egin zen.

      – Eta zer, Kazakhstanen, ez dute anasharik jarri? – Ottilak tonua aldatu zuen.

      – Beno, landatu egiten dutenez, – Idotek sudurra igurtzi zion. – Baina legez lan egin nuen.

      – Zer da legala? Sneezy. – Harritun harrituta.

      – Kalamua bildu? Ai! – Otila berriro hatz berberekin mailu batez jo zuen.

      – Nola dago? Zerbait duzu, apchi, zentzugabekeria gidatzen duzu, schmuck. – Arutun jo zuen.

      – Non harrapatu zenuen? – Klop akatsa. – hemendik urrun?

      – Ez, etxean barrena, zakarrontzian. Apchi, eta garrantzitsuena, han modu berdinean hazten da, lorategi batean bezala.. Landatu zenuen, apchi, txakur bat?

      – Itxaron, Harutun… etorri hona hemen? – agindu du Klopek.

      Idot gogoz hurbildu zen.

      – Eseri. Ottilak gertuko ontzi bat seinalatu eta buelta eman zuen, baina hondo gabe zegoen. Idot eseri zen.

      – Luzatu eskuak niri, palmondoak… Horra. Harutun, ekarri egunkaria.

      – Nondik? Sneezy.

      – Galdetu emazteari..

      – Pisyunya, eman egunkaria! Sneezy.

      – Nork? Pisyuna?

      – Apchi, apchi, apchi … – Harutun gorritu egin zen

      Idotek barre egin zuen.

      – Zertan ari zara barre? – Ottila atarian sartu zen. «Izolda, ekarri papera hemen!»

      – Har ezazu zeure burua! Ez zen amatxoa hazi! Isoldak garrasi egin zuen.

      – Joan zaitez. – Klop korporazioak bidali zuen ahots baxuan. Harutunek egun erdira ekarri zuen egunkaria, Ottilak jada ehun iltze lerrokatzea lortu zuen.

      – Ze arraio joan zinen heriotzagatik? Etorri hona.

      Ottilak egunkaria hartu eta ingudearen gainean zabaldu zuen.

      – Hiru. – agindu du akatsa

      – Lau. – Erantzun zuen Idotek txundituta.

      – Zer, lau?

      – Beno, hiru – lau – bost…

      – Txantxetan ari zara? zuritu eskuetan eta hiru, hiru zulo. Ezabatu zure kaka guztia zure eskuetatik.

      – Zergatik?

      – Hori frogatu nahi duzu auzoko polizia departamenduko laborategian?

      – Ez.

      – Gero hiru hemen eta azkar.

      Haurrak baloia ilar batekin igurtzi zuen eta Klop-i eman zion.

      – Sartu al zara? Magosh! – harrituta Klop.

      – Berehala sentitu, apchi, profesional baten eskua.

      Ottila ilea zigarro bateko urrez bilduta paper zati baten azpian. Eta piztu sua. Paperak erre eta ilarra lehortu zuen. Ottilak askatu zuen eta mailu batekin ilargi bat bota zuen. Zigarro batetik ateratako tabakoarekin askatu eta atzera egin. Bukaeran zigilatu eta osatu da. Partiduen kaxaren azpian kartoizko biribildu bat jarri nuen iragazki lekuan. Mihiarekin zigarroaren gaina busti eta piztu zuen. Oihana kiskali egin zen eta atzerakada zuzenean zurrupatu zuten biriketara eta Afrika gogoratu zuen. Bere espazio irekiak eta oihana. Hor azpian dantzan papuascas nire ahotik zurituta. Olivier gatz bila etorri zen inguruko tribu bateko gizon beltz baten garunetatik. Hipoa eta gehiagoko lehen sexua. Azkenean, burbuilatsu baten antzera, arnasari eutsi zion, pixkanaka ginearen hegal kutsua kenduz. Odola oxigeno alaiaz aberastu zen eta zero grabitatean hegan egin balu bezala sentitu zen. Inguruko guztia distiratsua eta zaratatsua zen. Otilako haurtzaroa etorri zen eta inguruko guztia gustora hasi zen. Txakurra kabinetik igo zen eta jabearen begirada ergelak ikusita, buztana dantzan jarri eta lotu zuen.

      – Ez duzu ezer kaka?! – Ez zuen ahotsa esan, eta zigarroa Intsefalopatari entregatu zion. – On Harutun, eutsi. Aditu gisa, aurkitu kaka eta shal arteko aldea.

      – Eta ez nuen inoiz erretzen. Sneezy. Ez dakit nola.

      – Zigarro bat bezala, ez utzi kea. Nik diot, ez ezazu erabat sartu ahoan, utzi birikei airea hornitzeko hutsune bat, sartu, atera eta ez utzi. Tira eta sentitu barrura.

      Harutun poliki-poliki ibili zen eta oihala jaso zuen. Erretzen zuen, nagusiak agindu zuen moduan. Une batez, barazki bihurtu zen eta indioilarra bezala moztu zen.

      – Eman umeari. – Otila ahaztu eta agindu zuen Harutun. – Utzi txantxa kartzelaren aurrean … – ordu erdi ondoren Ottilak jarraitu zuen -Arutun, alle. Zer ari zara goratzen?

      – Ah? Eman.. – agureak keinu egin zuen eta bere zentzuetara heldu zen. Zigarro batekin luzatu zuen. Idotek kanpaia hartu, uxatu eta eskualdea zeharkatu zuen. Bigarren txanda hasi zuen, eta laster Incephalopath orpoa amaitu zen.

      – Beno, zer? – utzi Bedbug-era. – erretzea? Zer erretzen duzu, ume?

      – Belomor. – Idot pakete bat hartu nuen eta bakoitzak zigarroa eta nik hartu nituen. Helduta. Hartu eta erretzen zuten.

      – Ba, esaiozu nola legalki mozten zenuen kalamua? – Bedbug hasi zen.

      – Aizu, esan al didazu hasieran nola landatu zenuen? – gehitu zuen Harutunek.

      – Atsegin dut. – Idot pinatu – traktorean.

      – Zer jazarri zarete, salaga? – Harutun amorratu zen. – Traktore batean, urratu egiten da. Eseri zaitez, basatia! Bizitzarako!!!

      – Bai, eseri, zu, bestela kako bat bezala zaude. Han, atarian eseri. – proposatu zuen Bed bug corporal.

      – Azken batean, txantxa praktikan zegoen. – Idoten hasiera.

      – Eta nor ikasi zenuen? galdetu zuen Klopek.

      – Bai, traktore gidari orokor batentzat. Beno, planetara bidali dituzte, kalamua sokak garbitzeko. Kalamu-soketatik zure UAZentzako oihal bat josten da.

      – Hemen da nola? – harrituta Ottila. – eta zer?

      – Beno, kanabisa biltzeko makina jarri zidaten.

      – Eta zer da hau? galdetu zuen Klopek.

      – Bai. – Entzefalopata konfirmatua.

      – Eta non dakizu? – harrituta Klop.

      «Gaztetan nago, Apchi», hasi zen Harutun, baina Idotek jarraitu zuen:

      – … drogazalea zen.

      – Itxi, txakurkume! – Harutun hunkituta zegoen. – jolasten duzu, apchi, eseri egiten zara denbora luzez.

      – Lasai, Harutun. – Klopek irribarre egin zuen. – jarraitu.

      – Beno, gaztaroan Sharagako Kaukasoan bizi eta ikasten nuen eta gaia genuen – nekazaritzako makineria deitzen zen. Beraz, kanabisa biltzeko makina baten bidez joan ginen. Upchi, Bielorrusia edo MTZ-40 lotzen da. Voot, apchi.

      – Eta zer da gero? – mutilari buelta eman zion.

      – Beno, goiko solairura noa … – jarraitu zuen Idotek.

      – Nola dago? galdetu zuen Klopek.

      «Bai, konbinatuak, bata bestearen atzetik», azaldu du Intsefalopatak. – urruntze bat besterik ez dugu, eta, apchi, eskailera dute.

      – Ikusten