Detektibe zoroa. Detektibe dibertigarria. СтаВл Зосимов Премудрословски

… – Horregatik, Bedbug-ek eskerrak eman eta Incephalopath espaloiarekin joan zen.

      Kasua ondo burutu da. Monumentua bere lekura itzuli zen eta alarma eta bideo zaintzapean jarri ziren.

      Bedbug eta Incephalopath-ek Marshall-en esker ona jaso zuten sari moduan eta negozio berria espero zuten prest.

      Bedbug bere bulegoan eseri zen eta Incefalapatekin, bere emaztearekin eta seme-alabekin hizketan, abenturei buruz hitz egin zuen, ikerketan zehar izandako umiliazioen xehetasunak alde batera utziz. Jakina, gauza tristeak fikziozko ekintza heroikoekin ordezkatu ziren… Azken batean, barrez lehertu ziren…

      KASUA №2

      ZORIONAK HELBURUA

      Apulase LEHENA

      Baserriko bizitza kolektibo aspergarriaren bost urte igaro ziren eta Ottila Intsefalapatom-ekin mozkortzen hasi zen, zehatzago, Clop-ek edaten zuen nahita bere emaztea edukitzeko. Eta Bug, kontuan. Bai, eta Marshallek ez zuen deitu.

      – Bai, neure burua deituko dut. – azazkal bat bota zuen ezker eskuan, eta mailua bat zintzilikara, non iltzeak berdinduta dauden, birziklatzeko eskuineko eskua duela. Txirrina «kanpaia» harritu eta harritu egin zen … – Baina ni bidaltzen nau? – Otillak etxeko patioa aztertu zuen, non zegoen aurrean: atea aurrean zuela, eskuinera bainu bat zeraman patioko zaintzako txakur batek jabeari alboko estalki bat zulotik begira.

      – Polkan! Otillak deitu zuen. Txakurrak begiak itxi zituen. -Kel, – txakurrak belarria atera zion, – Jyat, jat! – Txakurrak begiak itxi zituen. – Kel Manda, Katyam James! – Txakurra kabinan sartu zen. – Hemen, izorratu! – Errusieraz Klop haserre zegoen. Haserre zegoen, baina ez da iraindu. Azken finean, emakumeak irainduta daude eta gizonak haserre daude, pentsatu zuen berak eta bere aitak. Baina haserretu egin zen eta lore-oheko hesitik harria hartu zuen.

      – Polkan. – booms, bigarrena hartu, eta jaurti lehenengo – Palkan!! – boom, boom, – Polkan!!! – booms, booms, booms, – atera zaitez bastarda!!!! – boom, booms, booms, booms, booms, etab., lore-ertzean dauden harriak agortu arte.

      – Aaaaaaaaaaaa!!!!!!!!! – txakurrak garrasi egin zuen mina eta zurituta zegoen. Bizilagunek tximeletak ere entzun zituzten. Ottila pozik zegoen eta biriketatik oxigenoa botatzen zuen. Gainera berrikuspena hesiaren atzean ikusi zuen, eta ezkerraldean – etxolaren sarreraren egoitzarako sarrera.

      – Ottila, zuregana etorri ziren! – oihu egin zuen Isolderen ataletik. Akatsa jiratu zen. Emaztea arretaren aurrean zegoen atarian. Gonaren azpian, Iziren aurpegi polita agertu zen bat-batean. Hamazazpi urte zituen dagoeneko. Kaukasoko begiekin irribarre egin zuen.

      – Zer egiten duzu han? – galdetu du gaitzetsitako aita – aitatxo biologikoa.

      – Beno, atera gona azpian! – Eskua buruan zapaldu du eta bere burua sartu du. Baska desagertu egin da.

      – Deitu hemen. Ottilak erantzun zuen eta, iltzeak ezker eskuan hartuta, mailu batez zuzen egiten hasi zen.

      Urrunetik etxolara hotz tristea zegoen. Laster, Incephalopath agertu zen, gaizkilea lepoko arrastaka arrastatuz. Atarira bota eta etxeko patioaren erdialdera bota zuen. Kriminala baloia erdira jaurti zuen.

      – Nor da? – galdetu zuen Ottila eguzkiak hil zuen.

      – Hemen, hemen, kartutxoa. UU-aa! Harrapatu, apchi, akzioan. UU-aa. UU-aa.

      – Zer egin zuen? – galdetu zion gogoz auzitegiari.

      – He, apchi, kanaberaren kalamu igurtzian, apchi, ulertu.

      – Zer moduz? – Zomorroak tipoari begiak altxatu zizkion eta eskuarekin mailu batez mekanikoki jo zuen. – Ah, joder!

      – Gezurretan ari da. – Atxilotutako Idotek Pankraten semea zen Kolomiyytso izenarekin xuxurlatu zuen, bertako kosakoen eta Fauna Babesteko Ataman.

      – Zu, Idot, ez ezazu buzu, zelaia lurreratu zen. Damua, besterik gabe. Klop zaunka egin zuen.

      – Bai, ez dut igurtzi! – Idot egin zuen. – «Aitaren jaurtiketa izango da». – Buruan hegan pentsatu zuen.

      – Aizu, zer esango diogu aitari? Apchi, – Intsefalopatarik gabeko arnasa galdetu dio.

      – Arrastatu al zenuen aldamenetik? Bedbugek galdetu eta mailu batez bota zuen, iltzea berdinduz.

      «Ez, apchi», izerditu zuen Arutun Karapetovitxek burua bota zuen. – Hemen dago, zaborraren zabortegian.

      – Beno, beraz, zer egingo dugu? Ah, Idot?? – Zomorroak hortzak estutu zituen eta berriro hatz berbera mailu batez eraman zuen. -… Jaiki!!! Zurekin hitz egiten ari naizenean. Ez ezazu zizare bat zuregandik eraiki, intsektu bat, zer, zoaz zure asmoetara?

      – Ez. – Idotek negarrari utzi zion, baina beldur zen.

      – Zer egin zenuen han? Galdetu zion Ottilak sarkastikoki, betazalak begien entxufeetatik atera eta estutu, txinatar batek izan zuen bezala. – Jaka! – Klop irribarre bat atera zuen. – Erantzun! – berehala oihukatu zuen Otila berriro.

      – Nik, uste dut …, kaka. – Idotek onartu eta Arutun begiratu zuen, exekuzio aginduaren zain. Eta hau», erran zuen,» lepoko zurrumurruaren alde nago. Beraz, prakak astindu nituen, ez nuen astoa garbitzeko denborarik izan Orain erre egiten da.

      Otila irentsi zen.

      – Zer ekarri zenuen? Berarengandik kilometro batera dago kaka.

      – Beraz, apchi, aurrezten ari naiz, igurtzi …!? – erantzun zuen Intsefalopatak. – Begiratu palmondoak, apchi, hash harekin daude…

      – … eta kaka. – gehitu zuen Idotek. – Ez nuen nirekin papera hartu eta ipurdia eskuekin garbitu nuen.

      – Zein esku? – Galdetu zion Klopek sarkaski.

      – Biak. – Hamabost bat urteko mutiko bat, punk edo schmuck estiloko lotsagabea, bere palmondoak aztertu eta zikinagoa aukeratu zuen. – hau bai.

      – Goazen, Harutun, usaindu. – galdetu zuen Ottilak.

      – Zer? Sneezy. – galdetu dio korporazioari.

      – Eskua usaindu eta larruazalean aplikatutako substantziaren osaeraren ondorio sanitario eta epidemiologikoa egin. Ba al duzu?

      Incefalopatak adarra jo zuen, eta gogoz ibili zen umearengana eta malkoki eman zion eskua sudurrera. Eskuaz lurruntzen ziren lurrunak zapaldu nituen eta sudurraren punta astindu nuen, sudurraren zubia eta gero, inertziaz, olatua lepo, kopeta eta ezpainetara pasatu zen eta argi zegoen nola irentsi zuen guztia. Idot-en palmaren kapela eta hatzak ziztu bizian estutu ziren, Arutunek sudur oso luzea estutu eta berarengana tiraka.

      Harutunek bi eskuekin hartu zuen ukabila, aurpegia zimeldu eta sudurretik kentzen saiatu zen, baina lehenago atzamarrak atzamarrez erlaxatu eta ezabatu egin zuen. Incephalopath burua astoraino astindu zuen eta ia ipurdian erori zen. Berreskuratu zuen eta Idp-i buelta bat eman zion. Honek, behin baino gehiagotan jaso zuenak, ihes egin zuen eta Harutunek, huts egin ondoren, eskuzko inertzia hartu eta lore-ohe batean erori zen.

      – Beno, zikintzen al da? – galdetu zion Klopek eta eskua eman zion lankide bati, jaiki zedin.

      – Mdaa, apchi. -Arutun bere burua altxatu zen Klopen eskaintzak baztertuz.

      – Zer da «Mdaa»?

      – Ez nuen asmatu, Apchi – Harkaitzetik sudurrera makurtuta eta helduta.

      – Bere dokumentuak egiaztatu al dituzu?

      – Bai, hau da, bisitariak, apchi, Kazakhstanen, han chuyka dagoena.

      – Zer usain?

      – Beno, apchi, Chuiskaya bailara, kalamua han hazten da.

      – Eta zer etorri da hona? – galdetu zuen Idota Klopek.

      – Eta zer etorri zinen hona? – erantzun zion Idotek.

      – Larraina zara? Hemen jaio nintzen.

      – Ez