Crazy Detective. Grappige detective. СтаВл Зосимов Премудрословски

oan ’e moroon, hy sil ferskine.

      Idot ferskynde yn ’e yngong.

      – No, wat hawwe jo brocht? – Bedbug kearde him nei de Kid.

      – Yn jild.

      – Hoefolle?

      – In pear stikken genôch?

      – Genôch, mar dat is net alles. Jo sille de âlde helpe, hy sil jo alles ferklearje.

      – Oan dit? O goed, baas, hy is lekker.

      – Ik sil no dyn each útjoech, antwurdzje foar de basaar, tekenje? – En de Toad raasde mei de Pitchfork, dy’t net fier fuort wiene, by Idot.

      – Wachtsje! – Ik haw it loftpistoal fan Idot. – No sil ik de aaien sjitte.

      – Ohhh? Binne jo mei in gewear?

      – Alles is legaal, Haad. Heit joech. Hjir fan sokke slakken.

      – Bist net bang? Jo binne hjir ûnder arrest. Kin ik myn heit skilje? Hy sil jo net lekker meitsje, mar hy sil jo pipetten jaan, jo sille it foar it libben ûnthâlde. En wêr krigen jo dat Toad fol mei gatten is?

      – Ja, elkenien praat yn it doarp.

      – Wat skrabje jo, gesicht fan Kalbit. Wêrom sizze se net pis yn myn eagen?

      – Dus, kalmje en wurkje, as jo gjin problemen wolle… Alles… Rêstich! Ik sei: jo sille op in plak wurkje, perioade!!! – skreau de distrikt-generaal Klop Ottila Aligadzhievich oer it heule tún.

      – Dat yazh gek? – ferrast Idot.

      – Ok. Litte wy fan it begjin ôf begjinne: Hokker soarte fan trúk?

      – Mine. Dat is, joech de heit.

      – Is der tastimming?

      – D’r binne.

      – Kontrolearje it. Mar jo waarden net gek foar de steat, dat jo hawwe in trekkerbestjoerder ynhierd dy’t dizze himp sil ploegje. En jo sille de termyn mei him útwurkje.

      – En hjir sil ik net. Jo sille net bewize.

      – Ik sil net bewize? Op it ynternet sil ik de opname stjoere nei youtube fan it petear fan juster en heit sil net helpe.

      – Chervonets, krekt? – de âlde man tafoege.

      – En jo slute hailo, schmuck! – freaked Idot út.

      – Stil, stil. Jo sjogge, pimpochka? – Ottila wiisde op de earste fangen op it hek. – Dit is in fideokamera. Jo kinne hallo sizze tsjin jo famylje.

      It jonkje sei neat.

      – Toto, kom hjir yn in oere yn wurkklean.

      Jo kinne in heit bringe. Ik hoopje dat hy bliid wêze sil om te witten wat syn styfsoan docht. Erfgenamt! Jo kinne syn reputaasje foar altyd ruine.

      – Heit hoecht net te fertellen. Ik sil wurkje.

      – Dat is goed. Oan it ein fan ’e opdracht sille jo ek tuorren ûntfange. En jo fertelle jo heit dat jo in baan by my hawwe fûn. Krijst it?

      – Ja.

      – Gean ek nei beppe Klavka en sis dat ik har urgent skilje.

      – En as se net komt?

      – Sis dat ik jo arresteare yn alle earnst fan ’e wet.. Gean.

      Dat de brigade kaam byinoar en sette útein om de skuorre te herstellen, dy’t, krekt as in toarn yn ’t each, Ottila, foar soerbrân, no fiif jier troch it gûlen fan Isling kaam. En Bedbug koe net of woe gjin tiid hjirfoar fine. Yn ’t algemien wie Ottila in bummer, of leaver, it wie makliker foar him om in liuw te fangen dan it fee te bouwen of skjin te meitsjen. Rillegau kaam Arutun mei in paddenknop, en sûnder dyjingen fongen. Blykber warskôge Claudia elkenien as dy wiene útputting. Doe gongen wetjouwers om ’e doarpshuzen hinne op syk nei in jonge ko dy’t ferdwûn út’ e rike famylje Lidergos. Searches duorre net lang en de burenka waard fûn yn ’e skuorre fan in grutte ferarmde Sarikulov-famylje. Mar om de eigener fan ’e famylje te plantsjen wurke net. Hy gie yn ûntkenning en skuldte minderjierrige bern, se sizze, hongerich, dat se in ko stiel, en de eigner wist der neat oer, de reden is it jierlikse binge. Burenka waard weromkaam, en Sarikulov waard bedrige dat hy earder of letter yn soe fleane en sitte soe.

      Apulase THIRD

      De oare moarns waard Ottila wekker út it hert fan ’e triennen matten fan in bemande feroardielde brigade besteande út: Padden – as foarman, Idot – net mjitten sidekick en beppe Klawka – teamstjerren.

      – Wêr smietst it boerd, nar? -Oral Idot, trochstjit syn skonk mei in nagel.

      – En wat, dogge jo ballen yn? Se hinget oan jo foet! – Toad tuskenbeide foar de dame dy’t lake.

      – Jo dogge, kwallen, stjerre. – Idot antwurde de âlde man, – en jo, âlde frou, sille it boerd noch mei de nagels smite, ik sil it yn ’e ezel sette.

      – Sjoch, meitsje jo gjin soargen mei anjers, fral op Zhabin! – de bas rattele sûnder beppe Klava.

      – Dat, feroardielden, dat wy skrieme, mar d’r is gjin gefjocht? – frege Ottila, glimkjend ferstannich, dy’t op ’e veranda gie.

      – Ja, dizze gek ferspraat de âlde boerden, en ik prikele myn skonk. – Idot gie beskiedener.

      – Soarch need. Hjir en myn bern rinne.

      – En wat, Sarah rint al? – beppe Clavka bliid. – en hoe giet har swangerskip? hawwe jo noch net berne?

      – Spitigernôch giet it allinich yn in dream. – de eigner wie deprimearre en waard fuortendaliks fernuvere fanwegen it wurd «swier». – Wat seine jo?

      – Excuse my, asjebleaft, mar is it in wille?! – de âlde frou beskieden ferûntskuldigje.

      – Kom, bin al ûntslach. Se is ûnder tafersjoch fan Dr Smertiev, in professor út Sint-Petersburch. «Mar ik begryp it net…» en Ottila gie yn ’e tiid ôf.

      – Fan wa is swier? de âlde frou blaasde út.

      – Hoe wite jo oer swangerskip? – bug frege bug.

      – Dat it heule doarp wyt en wit fan wa. sei de beppe mei fertrouwen.

      – En fan wa? frege de Toad, skuorde it boerd fan ’e muorre.

      – Dat binne jo net smaakfol as wat? – de beppe wie ferrast.

      – Dat net Tomi, sei de namme, suster, namme, antwurde de âld man.

      – Dat jo soan Izzy. – Wiswier, de âlde frou rapporteare yn in stim.

      – Oeps, gjin josels foar josels, grapke! – foar de kale Idot.

      – En jo binne oer it algemien stil, it slachtoffer fan in abortus. – de beppe kaam it bern oer.

      – Stil! – Klop wie geschokt. – wêrom hawwe jo, beppe Clavka dit krigen? Wa hat jo dizze kettery ferteld? – Ottila waard dof en fertsjustere, om’t hy donkerhurd wie.

      It toetseboerd rommel en begon minder te sjen, tweintich jier âlder dan syn santich jier.

      – No, ik tink dat, – klaaide it toetseboerd en feroare har gesichtsútdrukkingen, en begon te lykjen op in trettjinjierrich famke dat yn ’e spegel seach nei’t se it gewisse kwytrekke. Har hûd waard omheech lutsen en har realiteit waard allinich iepenbiere troch in toskenleaze mûle, wêr’t allinich ien swart útstekt as stienkoal, in tosk en stompen dy’t net foltôge waarden troch karies útstutsen. – Fan alle manlju besocht Izya har allinich… en jo? – beppe de beppe. – mar jo binne har heit! Dat tink ik.

      – Yn it húske sille jo tinke, mar hjir, kom, Pasha. – Idot oankaam, – Wat driuwt jo in man yn ferve? Wolle jo op tv komme? Sensaasje! Broer ferkrêfte suster en waard in humanoïde berne? Ja, jo sille aanst stjerre as