À U GIORNU. Verità umoristica. СтаВл Зосимов Премудрословски

s’arrizzatu, si arrubbinò in u giardinu è ti manchi. A mistressa hà trattatu a machja di a vigilia. Baska si feria è cascò baga in u ghjardinu. Un unicu pollulu si manghjava è cadì senza vita. L’hostessa, una stupida, pigliò è cuminciò à pinghje piume nantu à un cuscinu da una fangola, pensò chì era troppu tardu per tagliarla, ella stessa murìu è senza tagliarla, a carne era dura.

      Intantu, u pollu si svegliava è si sciappò, pendendu piume induv’ellu, induve, l’uccello dicia da una ressaca è si alluntanò per un latu di cala.

      – Andemu à passighjà per u paese. – suggerì, in un passu stracciatu, mezzo-soprano, un amicu chì si hè arrastatu daretu à mè.

      – O forse ci ramu? – risuscitendu arrastendu da u prossimu passu di a veranda, risposi cù un sushkim. I mio tacchi eranu stalli al di là di a soglia di l’internu è u sangue scorri à a testa, chì intensificò u dolore. Un amicu si alzò, appughjatu à a nuca è trascinò u nasu, i scarpi caru, andò à l’uscita da u giardinu. Aghju arruppatu i scalini finu à i mio pedi è aghju sbarcatu dopu à u so buttone ghjucatu in u magazinu per vodka.

      – È nitru? Aghju dumandatu, pigliendu un sgrossu da una buttiglia acquistata d’alcool.

      – È hà una nanna Nyurka, a so mamma i coglie è u sali cusì chì basta à avè una muzzicata nantu à a cumpagnia.

      Dopu avè finitu, eramu diretti à l’autorità lucali, un parente chì hè statu liberatu da pocu di i posti di privazione di libertà è muvimentu alimentariu. A so capanna era, cum’è parechji, rachitosa. Dopu à appiccicà in a parte inferiore di u spinu, eramu entrati in a veranda è, senza manghjà, entriamu in a capanna. À u tavulinu pusavanu in cintura in cintura, in strisce, tutti in tatuaggi, un omu magro chì era chjamatu Kharya. Trà i musculi nantu à u so corpu, solu l’osse eranu visibili.

      – Gran Kharya. – salutava u mo maestru senza sfraccià. U tettu era apparentemente custruitu per i hobbiti è i nani.

      – Grande, se ùn site micca in broma. – L’ex cunvintu risponde nasalmente cù un timbre senza denti. Ùn era micca pricisu cum’è u mo amicu, stà à a porta è aspittava un invitu. – Sittate, appena veni.

      – Serate un Vodyaru? – m’hà dumandatu.

      – È chì ci hè? dumandò Kharya.

      – Sicuramente, chì mercatu, quì. – Mia hà rispostu cun gioia è mettite nantu à a tavola una buttiglia di litru di vodka.

      – Bon, lascemu. – u prigiuneru pigliò una bolla è a stampò è a metti in una mugna. – entra, pusate, caru ospiti, fassi in casa – Suggerì è stinchò da a gola, è poi lavò da a mugna. – Haaa!!! respirava è allargò i so ochji. – Solu eiu, cum’è mamma, sò stati sepolti da un apperitivu, cù una bola rullanti, micca una cosa malevule Solu caviar neru. Hè digià in gola mi stancu. Vulete, cullà in cantina.

      – Diiatesi, dite? Aghju spiegatu.

      – Cosa?? dumandò Kharya. – Qualessu hè questu?

      – Questa hè a mo fria, curretta è micca cundannata. – spiegatu a mea.

      – E chì tipu di miraculu sì? – Aghju dumandatu ancu curagiu u prigiuneru.

      – Tranquillamente, tranquillamente i ragazzi ùn trump micca. – rinfriscò a mo è mi hà introduttu u patrone una stemma. “Questu hè u mo ziu chì hà una sentenza di vint’anni.”

      – Vinticinque anni … – currettu Kharya. – Ebbè, cullate à a cantina? Dopu tuttu, ùn mandarà micca a vostra donna?

      – È chì? I possu cullà. – suggeria a mea.

      – L’impresa. disse Kharya è si allistì un antru vodka. – I zitelli sò andati. – è a sciappò versu mè.

      – Siate, cari, mi lampeghju, è vi travaglierete di notte.

      – Fretti. – rispunnì a mo.

      Aghju ghjuntu sottu à u pianu, hà lampatu un scontru è hè stunatu; nantu à e spalle eranu pezzi di trenta-tre litri lattine di caviar neru in conserva. Aghju pigliatu duie latte.

      Appena avemu pigliatu un mità di litru da una mugna, à a volta, cum’è un chifir, cum’è dui agenti di polizia entra in casa.

      – Ben, Harya? – anu cacciatu. – ùn hà avutu u tempu d’avè daretu è digià u cinghiale da a tradutista hà arrubbatu? Venite, imballate, venite cun noi.

      – Perchè? – m’hà dumandatu.

      – Dà una cunfessione. Vulete cun ellu, Vasilisa? – suggerì un polu grassu è pocu prufondu.

      – In principiu, pudete travaglià invece. – hà aghjustatu un pulizzeru spalle è longu.

      – Ma cazzo l’aveti adupratu!! – u drunk Kharya rottò, pigliò un martellone è duie unghie per centu cinquanta millimetri da u vetru è, dopu, chjachjò i peri à u pianu di legnu, senza caccià i scarpi, senza arrugà è, apparentemente, senza sente dolore. U sangue scarpa lentamente. “Ora pigliammi, ma ùn toccate a mo nipote, altrimenti anderete à u bucket voi… Beh., Debule?. Ùn aghju micca furzatu un cinghiale, ùn videraghju micca un seculu di vuluntà.

      – Ben, sì un stupidu, Harya. – Disegnatu grassu.

      – Esattamente, s’hè colapsatu da u rovere, perchè hè cusì crudele? – aghjuntu u flac.

      – Perchè cusì crudele? Venite, Palych, ai ciclopi, a so tensione. – suggeriava grassa. – Stu ùn camina micca, ùn viaghja micca.

      – In, stoltu, Harya!! Avà, Vaska, – si ne vultò versu i mei. – Mittite u lavabo, altrimente hè u pianu. – girava intornu è lasciatu.

      Kharya pigliò pinzette da l’ampia di a finestra è tirò l’unghe senza alcuna tensione, senza torcia mai la faccia. Avemu apertu a bocca in sorpresa.

      – Iè, ùn vi scurdate micca voi. ci rassicurava. -pour.., e mo gamme eranu sempre friddate in e miniere. Ma questa scumpa grigia cade immediatamente. Hahaha!!! – è si pugnò a bocca sporca, da quandu si pudia vede i pezzi denti di l’anzianu denti.

      – Honey, u mio yachting! – u mo amicu m’hà indirizzatu. – tirò sopra à ellu, hà tutti i picciotti. Hè una donna per tutta a so vita, ma a mamma ùn a vidia micca in e date. L’hà datu a nascita di ellu ancu in a zona quand’ellu servia u so termine cù a me nanna per un saccu di grana chì anu lampatu inseme, duie sorelle gemelle. Iè ziu?

      – Iè, questa hè una basura, stà à sente, quale scherzu da a zona ti diceraghju … – E Kharya, senza prestà attenzione à e mosche, cuntinuava i ricordi di storie divertenti chì anu accadutu in prigiò.

      – E tutta a zona hà da stà per duie ore à cinquanta cinque gradi di fretu.

      – E cosa hè accadutu? a nipote hà dumandatu u ziu.

      – … Cusì era cusì: à un cuntrollu di sera, postu chì ùn ci era alcun imprenditore.

      – È quale hè? Aghju dumandatu, dopu avè passatu a zona in absentia.

      – Questa hè un prigiuneru chì dà travagliu à altri prigiuneri, ghjetti cù u pruprietariu di a zona. – spiegatu a mea. Kharya accende una sigaretta è lampò anelli di fumo.

      – … Tutta l’area hè stata capita. – cuntinuò Kharya. – Ùn ci hè una capra di questu è di tutte e fronde – menu quaranta cinque. Luci di u Nordu è correva da u celu. Era tandu chì aghju lampatu cù i mo pedi, è poi andatu vestitu putretu, turmentatu da i mo pedi.

      – E cosa, l’avete truvatu questu? – Aghju dumandatu.

      – Ahhh…