Вяртанне Ліліт. Юлія Шарова

пераплесці сваё жыццё з біяграфіяй мужчыны.

      Юрась таксама паводзіўся як той жанаты каханак: сэкс, прагаворванне сваіх праблемаў, часам – кветкі ці падарункі. Калі ж Вераніка паведаміла, што едзе ў Бялынічы і сэксу пару разоў на тыдзень ужо не будзе, то раптам пачула:

      «Распішамся!»

      Або яна багіня сэксу, дзеля якой хлопец гатовы на ўсё, або гэта шчырае каханне.

      І тое, і іншае Вераніку задавальняла.

      – Ён табе не пара, – сказала бабуля, але яна мела свае рэзоны, ад якіх Вераніка адмахвалася ці не з маленства, а цяпер і пагатоў пляваць на іх хацела і перапаўнялася ўдзячнасцю да Юрася.

      Месяц таму пачаліся няўцямныя перамены. Ён іначай пачаў паводзіцца ў ложку і рабіць рэчы, якіх ніколі не рабіў. Пачаў глядзець на сваю будучую жонку адсутным позіркам і надта млява займаўся падрыхтоўкай да вяселля. Казаў, што знясілены працай.

      Вераніка западозрыла, што ейная сэксуальная адоранасць была не такой ужо яскравай у параўнанні з кімсьці там яшчэ. Яна спалохалася, але падумала пра размеркаванне і пра сапраўдную сям’ю, якую безвынікова спрабавалі стварыць і бабуля, і маці, таму вырашыла меней ведаць і лепей спаць.

      Вяселле не сарвалася. Яна прынамсі замужам, а Юрась прынамсі не алкаголік і не б’ецца (ну, штодня п’е піва ў «Цэнтральным», але хто не п’е таго піва). Дыплом псіхолага хоць у нечым дапамагае, і жыццё Веранікі дакладна будзе лепшым. Нават калі ён меў інтрыжку, то нічога страшнага ад гэтага не здарыцца.

      Страшна іншае: ён пачаў пісаць нейкі раман, літаральна тыдзень таму. Юрась толькі і кажа, што пра сваю літаратурную творчасць. Вераніка мала цяміла ў літаратуры і думала, што ейны цяпер ужо муж звар’яцеў.

      Калі вяселле адгулялі і госці разышліся з кавярні хто куды, яны з Юрасём паехалі на кватэру, якую ён зняў літаральна днямі. Грошай будзе мала. Свякруха шчыра стараецца прыняць выбар сына (сыночак, нашто табе жаніцца з той жыдоўкай?), але жыць пад адным дахам ім нельга (сэкс пад бокам у бацькоў – не тое).

      На кватэры, дзе стаялі як след не разабраныя рэчы, Вераніка пераапранулася з вясельнай сукенкі ў звычайны халат. Спраўдзіла, каб сукенка нідзе не была падраная – здаваць жа назад у вясельны салон. Акуратна павесіла святочны ўбор на плечыкі і села змываць твар, намаляваны на замову візажысткай. Юрка адно зняў гальштук і расшпіліў верхні гузік на кашулі – ён сядзеў пры ноўтбуку. Нешта набіраў у вордаўскім файле, заціраў, зноў набіраў.

      Вераніка схадзіла ў душ і зрабіла сабе гарбаты. Якая шлюбная ноч, халера яе бяры?! Так і не дапіўшы гарбату, яна паслала свежую бялізну на ложак, легла на яго і нечакана заснула.

      Яна сніла дзяўчыну нечуванай прыгажосці, што варажыла ёй на картах і казала незразумелыя рэчы, ад якіх рабілася страшна. Казала пра бабулю, пра мужа, пра яе саму. Вераніка ажно закрычала ў сне і падхапілася.

      Юрась усё яшчэ сядзеў пры ноўтбуку, і жончыны крыкі яго напалохалі. Ён павярнуўся да яе з нямым пытаннем на твары, але не ўстаў і не пайшоў супакойваць.

      Маладая жонка зноў легла, хутаючыся ў коўдру, хоць у пакоі