Крыві не павідна быць відна (зборнік). Наталка Бабіна

востры страх – я сурочыў.

      Неўзабаве выйшла доктарка і выразна, з дакладнымі доктарскімі інтанацыямі, патлумачыла, што роды прайшлі без складанасьцяў, хлопчык нарадзіўся абсалютна здаровы, ягоны стан, як і фізычны стан парадзіхі, у норме. Адно што мая жонка згубіла прытомнасьць і вярнуць яе да змыслаў пакуль не ўдалося. Такое часам здараецца. Хвалявацца ня трэба, жонку перавядуць у пасьляродавую палату, дзе да яе будзе прыстаўлены пост, а я змагу даведацца пра яе стан па тэлефоне. Заўтра можна дзела. Пад расшпіленай казённай кашуляй у Яні праглядаліся бінты.

      – Малако прыбыло, – патлумачыла доктарка ў адказ на мой запытальны позірк. – Пачаўся мастыт, давялося ўскрыць гнайнік. Мы зрабілі тугую перавязку, каб спыніць лактацыю.

      – Хто вырашае пытаньне аб выпісцы?

      – Загадчык аддзялення, але вашу жонку нельга выпісваць. Ня можа быць і мовы.