Տաղեր. Ներսես Շնորհալի

քան զըսկիզբն անժամանակ անեղ անմահ բնութիւն:

      Բնութիւն միշտ էակ մին միածին Բանն, որ ի ծոցըն Հաւր,

      Հաւր անեղ Որդին անճառելի ամենեցուն ստեղծիչ:

      Ստեղծիչն, որ եստեղծ զիս` յանէից գոյացուցեալ բանիւ,

      Բանիւ զաւրութեամբ կրէ զամենայն արարչական սիրով:

      Սիրով խոնարհեալ եկն ի խընդիր իւր հողացեալ կերպին,

      Կերպին նախեղակ զոր մահացոյց մահու առիթ պըտուղն:

      Պըտուղ կենդանի, որ ի սկըզբան Բանն ի Կուսէն նոր մարդ,

      Մարդ ճըշմարտապէս տնաւրինաբար ընդ աւրինաւք մըտեալ:

      ՓՈԽ

      Մըտեալ ի տաճարն այսաւր աւծեալն Աստուած,

      Աստըւած եւ Տէր սինէական տառիցն:

      Տառից աւրինաց մարգարէից նահապետացըն Տէրն,

      Տէր Յիսուս ելից զերանաւետ ուխտ նոր ընդ հարսն այսաւր:

      Այսաւր ծերունին գիրկս արկանէր Հաւր ծոցածին լուսոյն,

      Լուսոյն անեղի Մանըւէլի տղայացելոյ Բանին:

      Բանին Հաւր գոչէր աղերսալի արտասուագոչ ձայնիւ,

      Ձայնիւ աղերսէր. «Լո'յսդ, որ եկիր լուսաւորել զաշխարհս,

      Զաշխարհս փըրկեցեր, արձակեցեր յանլոյծ մեղաց կապից,

      Կապից անիծից եղեր լուծիչ, այժմ արձակեա' եւ զիս.

      Զի'ս այժմ արձակեա, զծե'րս, ի կապէ, ծեր տղայ ծերոյ ծընունդ,

      Ծնունդ անեղ լուսոյ մանուկ տըղայ, Աստուած եւ Տէր, Քրիստոսե:

      Քրիստոս Աստըւած, լուր մեզ եւ այժմ աղաչանաւք ծերոյն,

      Ծերոյն աղաւթիւք մեզ ողորմեա' քո բանաւոր հաւտիս,

      Հաւտի քո փոքու, զոր գընեցեր քո պատուական արեամբդ,

      Արեամբ քո քաւիչ դեղ թողութեան մեղաց շնորհեա' եւ մեզ:

      Մեզ այց արա, Տէ'ր, ընդ սուրբըս քո յայցելութեան աւուրն,

      Յաւուրն աներեկ մեծի ծագման քո հայրենի փառաւք:

      Փառաց թագաւո'ր, քեզ վայել է փառք եւ պատիւ ընդ Հաւր,

      Ընդ Հաւր եւ Հոգւոյն փա~ռըք, պատիւ միշտ յաւիտեանս, ամէն:

      [Լ]

      ՏԵԱՌՆ ՆԵՐՍԻՍԻ, Ի ՅԱՐՈՒԹԻՒՆ ՂԱԶԱՐՈՒ ՈԳԵԱԼ

      Անմահ թագաւորն իջեալ ի վայրըս մահու,

      Մահու գերելոց առընել գերէդարձ.

      Դարձոյց վերըստին ի կեանս անվախճանս,

      Վախճան մահու եւ կենաց ըսկիզբն այսաւր:

      Այսաւր կեանքն եկեալ ի Բեթանիայ առ մահն,

      Մահուն փախուցեալ որպէս խաւար ի լուսոյ,

      Լուսոյն ընթացեալ զհետ մահուն, ը~, խաւարի,

      Խաւար ստուերամածըն եղեւ լոյս անըստուեր:

      Ստուերաւ տըրտմութեամբ քոյրքն անկեալ առ ոտըս Տեառն.

      _ Տէ'ր, թէ աստ պատահեալ, կեանքդ եղբաւրն ոչ հանդիպիւր մահ:

      Մահու սիրելւոյն կրիւք մարդկաբար արտասուէր,

      Արտասուաց բըղխումն այն զարտասուսըն բառնայր:

      Բառնալ հրամայէր հզաւրն ըզվէմն առ ի բաց,

      Բարձմամբ տապանին այնմ բացան դրունք դըժոխոց:

      Դըժոխք սարսեցին ի ձայնելն առ Ղազար.

      _ Ղազարէ', եկ արտա'քս, _ ձայնէր կոչողն Ադամայ:

      Ադամայն կապ մահու լուծեալ ձայնիւ հըզաւրին,

      Հըզաւրին զաւրութեամբ դարձաք դարձեալ ի կեանսն:

      Կենսատու ձայնին մերձեալ ի յունկըն մեռելոյն.

      Զմեռեալ չորեքաւրեայն ոչ արգելին դըժոխք:

      Ի դըժոխս կապեալ անձն արագ գայր առ կոչողն,

      Կոչողին հրաման լուծանէր զնա ի կապից.

      _ Կապելոցն ի դըժոխս աւետի~ս յարութեան:

      Յարութեան յուսով ցընծասցուք եւ մեք այսաւր,

      Այսաւր զուարճանամք տաւնիւս ընդ Մարիամանցն:

      Մարիամու մասին հաղորդս արա զմեզ, Տէ'ր,

      Տիրականդ