.

δρῦν μάντεύιιν.Eστι δέ Διὸς τὸ μαντεῖον, τὸ δὲ Eν Δελφοῖς Aπολλωνος. Εἰκοτως οὐν ἀμφύτερα παρέλαὸεν ὡς συγγενῆ τὶ μαντεῖα. Καὶ γαρ ο Aπάλλων Yπουργὸς λέγεται εἰναι τῆς τοὐ Διὸς δημιουργίας, καὶ πολλάκις εἰ ἔδοθεν αὐτοῖς ἀσαφής εἰναι ο τοῦ Δωδωναίου χρησμὸς, ὰπῄε.. σαν εἰς τὸ Eν Δελφοῖς, χρησᾶμενοι τί βούλεται  ο τοῦ Διὸς χρησμὸς, καὶ πολλοῦς αὐτῶν Eθήγησατο πολλάκις ο Aπολλων. Eνθουσιῶσαι μεν οὐν καὶ μαντευομεναι αἰ ἱέρειαι πολλὰ εὐηργέτουν τους ἀνθρώπους προλὲγουσαι τα μέλλοντα καὶ προδιορθοῦιμεναι, σωφρονοῦσιἁι δὲ ομοιαι ἠσαν ταῖς ἄλλαις γυναιξίν. Οὕτως οὐχ ἁπλῶς μανία κακον Eστιν, ἀλλά τι κρεῖττον τῆς σωφροσύνης καὶ πολλῶν ἀγαθῶν τοῖς ἀνθρώποις αἴτιον.

      Aλλὰ δια τί πολλάκις δοκοῦσαι μηδὲν σεμνὸν ἔχειν Eν τῷ βίῳ τῷ ἄλλῳ αἱ γυναῖκες Eνεφοροῦντο; 'Ὴ ἡμεῖς μεν Eπὶ σμικρὸν βλέπομεν, εἰς τοῦτον μονον αὐτῶν αποὸλέποντες τὸν βίον, οἱ δὲ ϑεοῖ καὶ τὰς προὸιοτὲις εἰδοτες καὶ τας περιοδους τῶν ψυχῶν, τοῦτο αὐταῖς νῦν ἀπεκλήρωσαν τὸ γέρας. Περὶ δὲ τῆς Σιὸὐλλης οὕτως ἔστι ϑαυμαστὰ τα λεγομενα, ὥστε δοξαι μύθους εἰναι. Πολλαὶ μέντοι Σιὸΰλλαι γεγονασι, πᾶσαι τὸν μαντικὸν ἑλομεναι  βίον. Πᾶσαι μέντοι διά τινα ἴσως αἰτίαν εἵλοντο Σιὸὐλλαι προσαγορεύεσθαι, ὥσπερ δὴ ο Τρισμέγιστος Eρμῆς λέγεται πλεονάκις Eπιδημήσας τῇ Αἰγύπτῳ ὶαυτοῦ ἀνεμνῆσθαι καὶ τρίτον κεκλῆσθαι Eρμῆς. Καὶ τρεῖς δὲ λέγονται Oρφεῖς παρὰ Θρᾳξὶ γενέσθαι. Ἴσως οὐν καὶ αὐται κατά τινα κοινωνίαν καὶ ἀνάμνησιν έίλοντο ταύτας τὰς προσηγορίας, Eπεὶ αὕτη γε ἡ Σιβύλλα ἡ Eρυθραία περὶ ἧς νῦν λέγει Eριφύλη Eκαλεῖτο Eξ ἀρχῆς.

      Λέγουσι δὲ αὐτὴν εὐθὺς προελθοῦσαν προσειπεῖν Eξ ὀνοματος 'ἑκαστον καὶ ἔμμετρα φθέγθασθαι καὶ εἰς βραχὺν χρονον τέλειον εἰδος ἀνθρώπου λαὸεἰν. Τρία δέ Eστιν Eπιχειρήματα ἀφ' ὧν κατασκευάζει οτι ἡ μανία ἀγαθὸν καὶ κρεῖττον σωφροσύνης· 'ὲν μεν ἀπὸ τῆς οὐσίας, καθὸ Eκ ϑεῶν Eνδίδοται, πᾶν δὲ τὸ παρα ϑεῶν διδομενον μέγιστον Eστι τῶν ἀγαθῶν, τοῦτο δὲ αὐτοῦ καὶ ουσία· δεύτερον δὲ ἀπὸ τῆς Eνεργείας, οτι πολλὰ ἀγαθὰ τήν Eλλάδα ἡ τοιαύτη μανία εἰργάσατο· τρίτον ἀπὸ τοῦ ὀνοματος οτι οἰ παλαιοὶ καί ἔνδοξοι ὀνοματοθέται τὸ μέγιστον τῶν Eπιτηδευμάτων, τουτέστι τήν μαντικήν, τῷ τῆς μανίας ὀνοματι προσηγορευσαν, μανικήν προσαγορεύσαντες τὴν νῦν λεγομένην παῥ ἡμῶν μαντικήν· οπερ ὄνομα [τὸ τῆς μανίας] Eμπλέξαντες εἰς τὸ τῆς τέχνης ὄνομα μανικὴν τήν τέχνην Eκάλεσαν· οἰ [παλαιοῖ] δὲ μεταγενέστεροι Yπὸ ἀπειροκαλίας προσέθεσαν τὸ  τ' στοιχεῖον, φοῧηθέντες τὸ τῆς μανίας ὄνομα.

      Καὶ κυρίως τῷ ἀπειροκάλως Eχρήσατο· αὐτὸ γὰρ τὸ καλὸν ἔχοντες ὄνομα τὸ τῆς μανίας, ἀπειρία τοῦ καλοῦ ἠγνοησαν τὸ καλὸν τοῦ ὀνοματος.

      'Oτι δὲ οἱ παλαιοὶ τήν ϑείαν μαντικὴν μανικὴν Eκάλουν, καὶ Eκ τοῦ ἀντικειμένου δῆλον γίνεται· τὴν γὰρ τῶν Eμφρονων, φησὶ, ζήτησιν τοῦ μέλλοντος, τουτέστι τῆν ἀνθρωπίνην πᾶσαν μαντικὴν τὴν στοχαστικήν,