МАНТИҚУТ-ТАЙР. ШАЙХ Фаридуддини Аттори Нишопури

у.

      Ишқида жон бермоқ эрди мўътабар,

      Юз умрдин яхшироқ эрди ўшал.

      Ҳар куни кўйида минглаб жон нисор,

      Бўйла ишқ эрди жаҳонда, бўйла кор.

      Ишқида на сабру бардош бир даме,

      Кўйида на тобу тоқатдин ғаме.

      1115 Ким унинг кўрса жамолин ошкор,

      Жон берар эрди соғинчдин зор-зор.

      Бесабр эрди улус васлин сўраб,

      На висоли, на фироқига, ажаб.

      Гар бири сабр айласайди бир замон,

      Шоҳ анга айлар эди васлин аён.

      Лек бирида тобу тоқат йўқ эди,

      Кутгали сабру қаноат йўқ эди.

      Бўлмади бир кимса чун марди анинг,

      Жон берарди, кўнглида дарди анинг.

      1120 Ойина қурмоққа фармон берди шоҳ,

      Токи ҳар дам унга солгай ул нигоҳ.

      Шоҳни деб кошона бунёд этдилар,

      Сўнгра ул ойинани ўрнатдилар.

      Киргай эрди ул қасрга подшоҳ,

      Ойина сорига ташларди нигоҳ.

      Чеҳраси ойинада порлаб чунон,

      Ҳар киши андин топар эрди нишон.

      Сенда гар эрса жамоли ёри дўст,

      Билки, дил – ойинайи дийдори дўст.

      1125 Сен кўнгилга боқ, жамолин кўр анинг,

      Жонни эт кўзгу, жалолин кўр анинг.

      Подшоҳнинг маскани қасри жалол,

      Нур таратгай унда офтоби жамол.

      Ҳар кўнгил сори эрур подшоҳга йўл,

      Лек топилмас ҳеч дили гумроҳга йўл.

      Ул буюк шоҳингни сен кўнгилда кўр,

      Аршни бир заррайи ҳосилда кўр.

      Ҳар либоским, дашту саҳрода гўзал,

      Соядир, солмиш уни Симурғ тугал.

      1130 Сенга гар Симурғ кўрсатса жамол,

      Соясин Симурғ деб айтгил бемалол.

      Гар ҳама чил мурғу гар си мурғ эрур,

      Неча кўрдим, сояйи Симурғ эрур⁸⁸