МАНТИҚУТ-ТАЙР. ШАЙХ Фаридуддини Аттори Нишопури

бўлиб гирдоби ҳайрат ичра биз,

      Чун оқармиз оби ҳасрат ичра биз.

      Ул гўдак янглиғ чўкиб, қалқиб шу тоб,

      Талпинармиз, дилда дарду изтироб.

      415 Сувга ғарқ бўлган гўдаклармиз магар,

      Бир нафас аҳволимизга сол назар.

      Раҳмат айлаб, эт фалокатдин халос,

      Чорасизларни ҳалокатдин халос.

      Бизга сут бер, тут мурувват сийнасин,

      Тутма кам лутфу карамлар суфрасин.

      Сен ҳама васфу сифатлардин баланд,

      Ақли ҳуш қаршингда лолдир, мустаманд.

      Кимса фатрокингни истаб чўзди қўл,

      Етмади, кўйингда тупроқ бўлди ул.

      420 Хокинг ул асҳоби покингдир сенинг,

      Аҳли олам хоки хокингдир сенинг.

      Кимки асҳобингга хок эрмас, ўшал,

      Дўстларинг наздида душмандир тугал.

      Аввали Бубакру охир Муртазо,

      Чор рукни каъбайи сидқу сафо.

      Ул бири сидқ ичра ҳамрозу вазир,

      Бул бири адл ичра офтоби мунир⁴⁴.

      Ул бири баҳри камол, ҳилму ҳаё,

      Бул бири илм аҳли ичра подшо.

      ХАЛИФАЙИ АВВАЛИН, АМИРАЛ-МўМИНИН АБУБАКР-АС-

      СИДДИҚ РОЗИЙАЛЛОҲУ АНҲУ ВАСФИДА

      425 Хўжайи аввалки аввал ёр эди

      Ул Расулиллоҳга, маскан ғор эди.

      Садри дин, сиддиқи Акбар, қутби Ҳақ,

      Ҳаммадин ҳар нарсада олмиш сабақ.

      Ҳар неким берди, насиб этди Худо,

      Ҳар неким олди Муҳаммад Мустафо,

      Тўкди Сиддиқ сийнасига борини,

      Топди Сиддиқ ул буюк асрорини.

      Бир нафасда икки олам чекди ул,

      Оғзига тош солди, хуш дам чекди ул.

      430 Ҳар кеча Сиддиққа одат бўлди шу,

      Бош эгиб, то тонггача ҳув дерди, ҳув.

      Ҳув етиб Чинга этарди бор-бор,

      Оҳуйи тотор хунини мушкбор.

      Шул сабабдин офтоби шаръу дин

      Деди: илм излаб боринг то мулки Чин.

      Ҳар нафас то Ҳувда бўлгай диққати,

      Шул эди Сиддиқдаги тош ҳикмати.

      Тангри номидин бўлак бир сўзни ул

      Сўйламасликдин аломат эрди бул.

      435 Тоши бўлса, кимса топгайдир виқор,

      Тоши гар йўқ эрса, қайда эътибор?

      Қадри олдида Умар ҳам эгди бош,

      Деди: қил бўлсам унинг кўксида кош⁴⁵.

      Чун этарсен ҳадди иззатни қабул,

      Бас, Расулдин сўнгра Сиддиқ эрди ул.

            ХАЛИФАЙИ СОНИЙ, АМИРАЛ-МўМИНИН УМАР

      РОЗИЙАЛЛОҲУ АНҲУ ВАСФИДА

                  Хожайи шаръ, офтоби жамъи дин,

      Зилли Ҳақ, форуқи аъзам, шамъи дин.

      Адлу инсофни анга бермишди Ҳақ,

      Боз фаросатдин яна этмиш сабақ.

      440 Тоҳадин дарс етди унга илк бор⁴⁶,

      Йўлга тушди, бўлди поку беғубор.

      Тоҳанинг ҳойи ҳаяжон этди бахш⁴⁷,

      Кимки етди, унга ул жон этди бахш.

      Ким ўтар аввал Сиротдин бехатар?

      Деди Пайғамбар: ул ўтгувчи – Умар.

      Жаннатул маъвога илк боргувчи ул,

      Ҳай, очинг, деб эшигин ургувчи ул.

      Бошдаёқ Ҳақ тутди баским қўлидин,

      Боргай ул то сўнгги дам Ҳақ йўлидин.

      445 Дин безанди адлу