ЁВУЗ БУЛАНТ БОҚИЛАР. Коллектив авторов

Туркиядаги гилам дастгоҳлари, бизга гилам етириб беролмаётир.Фабрикалар икки сменада ишлаётирлар.

      Уй соҳиби бу маълумотларни бераркан, мен ҳам Туркманистоннинг бошқа шаҳарлари ҳамда Туркистоннинг катта бозорини ўйлардим.

      Янги Турк Жумҳуриятлари биз учун мукаммал бир бозор. Туркияда янги иш жойлари яратишимиз, ишлабчиқаришни оттиришимиз, ишсизлар

      оммасини озайтиришимизни ва юртга четзл валютаси киритишимизни йўлга қўяди.Ҳам бизга, ҳамда ота юртимизга баракат киритади.

      Кўпдан кўп ўрнаклардан учинчисини Қозоғистондан танлайман.

      Айнан шу йил Туркманистондан Қозоғистонга ўтдим. У ерда Қозоғис-тонга оид далилларга таяниб бир ТВдастури учун суратга олиш ишларини бошладим. Бошкент Алматида “Замон” газетасининг бир шуъбаси (“Замон-Қозоғистон”) биз кўрган-билган ерларда эди. Меҳмонлар ва восита таъми-нида бизга ёрдам берар эди. Муҳарририятга бориб-келиб юрарканман, бир нарса диққатимни тортди: Биз танишаётган жамоадан икки киши орқада келарди. Улар цйўлнинг узоқ бир нуқтасидан кела бошлар, келаркан беш қаватлик бир бинонинг ичига тиқиларди. Бир куни қизиқдим: “Ажабо, бу кишилар нега бундай орқадан келиб тиқилишади?”– дея у бинонинг бешин-чи қаватигача чиқдим. Кўрдимки, орқадан келувчи бу кишилар “Гилам”

      деган бир магазиннингхаридоридирлар. “Гилам” магазинига кирдим ва эгасидан сўрадим:

      –Анов икки киши қанча кундан бери диққатимни тортади. Бу инсонлар

      магазинингиздан нима олиш учун нега орқадан келишади?

      –Булар бисквит олиш учун ўралашиб юришади.

      –Қанақа бисквит?

      –“Улкер” бисквити.

      –Ё Оллоҳ, -ҳайрон бўлдим,– шу қадар муҳимми “Улкер”бисквити?

      –Сиз ҳеч рус бисквити едингизми?

      –Йўқ, емадим.

      –Тадқиқ учун бир еб кўринг, кейин лутфан пастга тушинг. Бизга кира- Мен сизга бу ернинг пулидан ҳам берайверишда бир газета сотувчи бор. Ўша ерда рус бисквити ҳам сотилади. Пастга ининг-да, рус бисквитидан олиб енг. Кейин яна гаплашамиз.

      Буфетдан бир рус бисквити олиб едим. Шундай бемаза, тузсиз, барбод бир нарса.

      Қайтиб гилам магазини соҳиби олдига чиқдим.

      –Орадаги мудҳиш фарқни англадим,-дея жилмайдим.

      –Қозоғистонда қирқта миллат одами бор. Уларнинг ҳаммаси бизнинг бисквит-ларнингмукаммал мазасини тотиб кўргач, ҳар кун мана шундай энг камида юз метр узунлигида навбатга туриб бизникини оладиган бўлишди.

      –Хўп, шундай қилиб, ҳафтада ё бир ойда қанча бисквит сотасизлар?

      –Туркиядан чиққан катта машина карвонларимиз бу ерга ўз вақтида етиб келса, мен Қозоғистонда ҳафтада бир неча машина бисквит сотаман.

      –Нима деяпсиз? Бўлмаган гап!

      –Нимадеганимни билиб гапиряпман. Бу ерга келган машиналарда10 тоннага яқин бисквит бўлади. Аммо машиналар вақтида келмайди.

      –Қанча вақда келади. Истанбулдан йўлга чиққан байналмилал карвон ўйнаб-

      ўйнаб бу ерга тўққиз кунда кела олади. Аммо авваллари бизнинг машиналар нақ