ДУРР УЛ–МАЖОЛИС. Сайф уз–Зафар Навбаҳорий

ажойиб саодату давлатки, Худойи таолони тўрт юз ном билан ёд қилдим”, –деган фикр ўтди. Фармон бўлди:

      – Эй Мусо, Тур тоғининг этагига туш, сенинг хаёлингдан ўтган фикрни биз илми қадим билан билдик.

      Меҳтар Мусо алайҳис салом Тур тоғидан тушди. Саҳро каби бир ғорни кўрдики, унда дарахтлар ўсиб ётарди. Мусо алайҳис салом деди:

      – Бу дарахтнинг тагида бир оз ёнбошлаб олай.

      Ногоҳ дарахт устида ўтирган бир жониворни кўрди. У Аллоҳу таолога ҳамду сано айтарди. Меҳтар Мусо алайҳис салом жониворнинг ҳамду саносига қулоқ солди. У Худойи таолони минг исм билан ёд қилди. Мусо алайҳис салом буни кўриб ҳайронликда қолди. Шунда Худойи таолодан нидо келди:

      – Эй Мусо, сен мени тўрт юз ном билан ёд қилдинг. Кўнглида эса: “Мен қандай ажойиб бандаманки, Худойи таолони тўрт юз ном билан ёд қилдим, мендек ёд қилувчи бирор кимса бормикин?” – дединг. Эй Мусо, бу жониворни қараки, ҳар соатда мени тўрт минг ном билан ёд қилади.

      Мусо алайҳис салом мурожаат қилиб деди:

      Илоҳим, бу жониворни менга сўзлатгил, то мен у билан суҳбатлашай.

      Фармон бўлди:

      – Эй Мусо, мен бу жониворни яратганимдан буён менинг отимдан ўзга сўзни тилга олмаган, майли, сенинг дуойингни мустажоб қилдим.

      Мусо алайҳис салом:

      – Эй жонивор, сўзлагил, – деди.

      Жонивор.

      – Ассаломму алайкум, ё Расуллуллоҳ. Тўрт юз йилдирки, бу дарахтнинг шохида ўтирибман, менинг таомим Худойи таолонинг зикридир.

      Мусо алайҳис салом деди:

      – Тўрт юз йилдан бери бу дарахтни устида ўтирган бўлсанг, ҳеч нарса емадингми?

      Жонивор деди:

      – Эй Мусо, ўттиз йилдирки, кўнглимда тумшуғимни сувга ётқизсам деган бир орзу бор.

      Мусо алайҳис алом деди:

      – Бу дарахтнинг тубида катта булоқ бор, нега ундан ичмадинг?

      Жонивор Мусо алайҳис саломдан сувнинг отини эшитиб деди:

      – Ул Худонинг буюклик ва улуғлик ҳаққи ҳурмати сабабидан тўрт юз йил бўлибдики, унинг зикрига ғарқ бўлганимдан кўнглимга бу хаёл келган эмас. Борди–ю , сувдан ичишга тушсам, Азроил келиб жонимни олса, Худойи таолонинг зикридан ғофил қоламан, деб қўрқаман.

      Мусо алайҳис салом бу сўзни эшитиб, Худойи таолонинг сепоси¹ (¹ мақтов, ҳамд)га машғул бўлди…

      Ал–қисса, Мусо алайҳис салом меърож шарафига муяссар бўлгач, Аллоҳ каломи қулоғига етиб, ажойиб сўзларни эшитиб, ғаройиб нарсаларни кўриб, орқасига қайтди.

      Унга:

      – Фиръавн лаъинни иймонга даъват эт, – деди.

      Мусо алайҳис салом илоҳий фармон билан Фиръавн лаъиннинг олдига бориб деди:

      – Эй Фиръавн, токайгача Худойи таолодан бегона бўлиб, куфр гумроҳлигига мубтало ҳолда юрасан?

      Бир марта бўлса–да, ибрат кўзини очиб, назар қилгилки, шундай баланд осмонни устунсиз тутиб турибди, юлдузлар билан зийнат берибди. Эй Фиръавн, иймон келтир. Сен Худойи таолонинг неъматини ейсан, нечун кўнглингни қорайтириб, зулму туғён қиласан.

      Фиръавн деди:

      – Эй Мусо, охират Худойингни мулки бўлса, бу дунё менинг мулкимдир. Бу дунёда нима иш қилиб,