Қатл куни. САМАДЎҒЛИ ЮСУФ

Муҳаммадга юзма-юз туриб, диққат билан унга тикилди, аммо тағин унинг қорнига бориб тўхтади. Қонли Чаноқда у бешотарини Сарича ўғли Муҳаммаднинг қорнига бўшатган эди: энди ўша ерда ўпқондай бир тешик бўлиб, унинг ичи тупроққа тўлиб қолган эди. зулфиқор ота хўрсиниб, ҳазин овозда сўради:

      –Оҳрийдими

      –Энди оғриғи қолибдими? – дея Сарича ўғли Муҳаммад қўлларини чўзиб, зулфиқор отанинг билагидан ушлади:

      –Ўлиминг иуборак Зулфиқор ота.

      –Ўлим барҳақ, Сарича ўғли Муҳаммад.

      –Кетдикми?

      –Кетдик.

      Икки шарпа қўлни қўлга бериб, тошлар устидан Курнинг қуриб тарам-тарам ёрилиб ётган ўзани бўйлаб шимол томондаги олис тоғлар сари юриб кетди. Улардан бироз олдинда икки қизалоқ – иккаласининг ҳам елкаларига сочилиб ётган оппоқ сочлари ҳарир парда каби елланар, иккаласи ҳам этаги узун куйлак кийиб олган, иккаласининг ҳам товонлари тарам-тарам ёрилиб кетган эди –худди Зулфиқор билан Сарича ўғли Муҳаммад каби қўлни қўлга бериб ўша томонга борар эдилар.

      –Сеникиларми, ҳой Муҳаммад? – сўради Зулфиқор ота.

      –Ҳа.

      –Ахир…

      –Сен мени отганингдан икки ой кейин улар ҳам хазон бўлдилар.

      –Куйдим, кул бўлдим, эй тоғлар!

      –бирининг оти – Қаранфил, иккинчиси – Ёсуман.

      Зулфиқор ота Сарича ўғли Муҳаммаднинг қўлини қаттиқ-қаттиқ сиқиб қўйди.

      Сўнгра Курнинг қуриб қолган ўзанидан бораётган бу икки шарпа юксак бир қоянинг бошида турган учинчи шарпани кўрди. Қоя бошида турган темир дубулғали сарбознинг кураги ўртасига найза санчилган, жароҳатидан оққан қон атрофдаги тошларнинг устига ёйилиб кетган эди. Сарбоз уларни кўриб, сўради:

      –Йўл бўлсин, биродарлар?

      Сарича ўғли Муҳаммад жавоб берди:

      –Бобо Коҳо сари, биродар.

      Сарбоз кўз юмгунча пастга тушиб келди.

      –Ўлимингиз муборак.

      –Ўлим барҳақ.

      Олинда Қаранфил билан Ёсуман, орқада Зулфиқор амаки, Сарича ўғли Муҳаммад ва юришлардан олиб келган бир тарсо қиз туфайли ўз туҳишган акаси курагига санчган найзадан ҳалок бўлган сарбоз бир-бирларига лом-мим демай аста-секин Бобо Коҳо сари чиқиб борардилар.