Сайланма әсәрләр. 3 т. / Избранные произведения. Том 3. Нурислам Хасанов

«Сарман» көйләрен уйнарга, җырларга туры килмәде. Үҗәтлеге җиңде, теләге аны ерак юлга чакырды…

      Аннары алар, Госман белән икесе, Казанга юл алдылар. Калага килеп җиткәч, авылдашы Сәлим укый торган 7 нче училищены да эзләп таптылар, Сәлимнең үзен дә күрделәр. Аннары ул аларны директор кабинетына кадәр озата килде һәм авылдашларының директор кабинетынан чыкканын да көтәргә булды.

      Егетләр, кыюсыз гына директор кабинетына кергәч, ишек төбендә туктап калдылар.

      – Тыңлыйм сезне, – диде аларга кызыл галстук таккан урта яшьләрдәге ир, егетләрне баштанаяк күзәтеп, һәм ни әйтерләрен көтте.

      – Безне училищега укырга алыгыз әле, – диде чаярак Гали, кыюлана төшеп.

      Директор, авыл егетләре күңелен аңлаган хәлдә, җавапны бераз көттерде, аннан үз карарына килеп кырт кисте:

      – Набор бетте, алмыйбыз… – диде.

      – Кайда алырлар икән?– диде Гали.

      Директор бу юлы иңбашларын гына сикертте һәм:

      – Белмим… – диде. – Бәлки, Казанның «Соцгород» шәһәрчегендәге 16 нчы училищега барып карарсыз. Анда слесарьлыкка да укыталар…

      Директор кабинеты ишегеннән башларын аска иеп чыккан егетләрне каршы алган авылдашы Сәлимнең дә кәефе кырылды. Аннары алар, Сәлим белән хушлашып, Казанның Ленин районындагы «Соцгород» шәһәрчегенә юл алдылар. Уналтынчы училищены эзләп таптылар. Училище директоры хатын-кыз иде. Кыяфәтенә караганда шактый ук горур да күренде, кабарынкы соргылт чәчләре һәм күкрәкләре мин-минлекне дә сиздереп торган күк булды. Ул егетләр белән үз дәрәҗәсен белеп сөйләште, бик ачык чырай күрсәтергә ашыкмый гына сорады:

      – Укырга дип килгән идегезме? – диде.

      – Әйе… – диде Госман, кыяр-кыймас сүз башлап.

      Аннары бераз кыюлана төшкән Гали авылдашы сүзен куәтләде:

      – Безнең эшкә, һөнәргә өйрәнәсебез килә…

      – Яхшы, – диде директор. – Слесарьлыккамы?

      Егетләр икесе дә берьюлы ризалашып баш кактылар.

      Директор өстәл өстендәге журналын ачты да кулына ручкасын алып сорады:

      – Кайсы районнан килдегез?

      – Сабадан.

      – Кайсы авылдан?

      – Балансу авылыннан.

      – Белемегез?

      Егетләр бер-берсенә карашып алды. Гали, колхоз-совхозлардан китәргә бернинди белешмә-кәгазь кисәге бирергә рөхсәт юклыгын аңлап, җавапны үзе тотты.

      – Алтынчы классны тәмамладык…– диде.

      – Яхшы, – диде директор, ризалашып, һәм егетләрнең исем-фамилияләрен журналына язып та куйды һәм өстәде: – Җиденче группада укырга тиеш буласыз. Сидоров Геннадий Петрович группасында. Хәзер аны күрерсез, ул бишенче кабинетта утыра. Нишләргә кирәген үзе аңлатыр…

      Егетләр директор бүлмәсеннән куанышып чыктылар – башлары күккә тигән иде!

      Җиденче группа җитәкчесе Сидоров үзенә рәхим иткән егетләргә күрсәтмәләрен бирде:

      – Хәзер менә янәшәдә генә булган училище тулай торагына кереп урнашыгыз, комендантка шушы минем записканы бирегез. Ул бүлмә мәсьәләсен хәл итәр. Аннары мунча керерсез, формалар алырсыз…

      Егетләр