Ни даулыйсың, йөрәк? / О чём тревожишься, сердце? (на татарском языке). Лена Шакирзянова

сизмәгәндә генә,

      Толымнарын санап алдык…

      Артык озак булмый йөреп,

      Вакыт бик тар, вакыт тыгыз.

      Кунак ашы – кара-каршы, —

      Кичен сезгә концертыбыз!

      Сәлам алып килдек сезгә

      Татарстан – киң Иделдән.

      Җырларыбыз – дулкын шавы,

      Чакырабыз чын күңелдән!

      Шәрык, Шәрык! Көмеш арык!

      Кояшыңдай юмарт халык.

      Ап-ак мамык кырларыгыз,

      Ап-ак кайтыр юлларыбыз.

      Йөрәкләргә сеңеп калды

      Аллы-гөлле моңнарыгыз…

      …Бармый калма, диләр иде,

      Сәмәркандның базарына —

      Якын дуслар таптым анда

      Һәм җырларын отып калып

      Алып кайттым Казаныма!

      Җир белән күк арасында түгел мин

      Җир белән күк арасында түгел мин.

      Кичә җирдә икән – күктә бүген мин.

      Йә иң аста, иң түбәндә, иң-иң төптә,

      Йә түбәдән карап торам, бик биектән…

      Бермәл язмыш сөйри мине гел тирәнгә,

      Һәм мәтәлеп тәгәрим мин чокырларга.

      Әмма кабат таулар мине чакырып ала…

      Кайчак менеп җитәм генә дигән чакта

      Ычкынам да упкыннарга барып төшәм.

      Тик яңадан үрмәлим мин бөтен көчкә:

      Барыбер, дим, күтәрелеп чыгам өскә!

      Үрмәле гөл кебек, кояш нурларына

      Үрелә-үрелә үрлим үргә, югарыга.

      Әкияттәге сәмруг коштай күккә ашам,

      Үзем менгән яңа биеклекне ачам…

      Җир белән күк арасында түгел мин!

      Ышанам йөрәгемә

      Ышанам йөрәгемә:

      Ышанган кебек кешегә

      Моңлы җыр кирәгенә —

      Сандугач булып кунарлык

      Кабере тирәгенә…

      Ышанам йөрәгемә:

      Ышанган күк Мәхәббәткә —

      Тереклек терәгенә.

      Ияртеп алып менәрлек

      Йолдызлар төбәгенә.

      Ышанам йөрәгемә:

      Ышанган күк әниләрнең

      Изге җыр-теләгенә,

      Тирбәткән чакта сабыен

      Салып ак беләгенә…

      Ышанам йөрәгемә:

      Ышанган кебек дусның да

      Үзеңнән зирәгенә.

      Гомер юлларын кичкәндә

      Сыналган сирәгенә.

      Ышанам йөрәгемә:

      Ышана белсә үзе ул,

      Тик туган җиргә генә.

      Җырласа һәм җылый белсә

      Ил белән бергә генә.

      Тик шуңа күрә генә мин

      Ышанам йөрәгемә!

      «Ак кәгазьгә ышанма син артык, диләр…»

      Ак кәгазьгә ышанма син артык, диләр,

      Бар сереңне алыр дөнья тартып, диләр.

      Яп-ялангач калу оят – әдәп кирәк,

      Бик ачылма, күңелгә дә сәдәп кирәк…

      Нәрсә әйтим, аңламагач гаҗиз хәлем:

      Каен да бит һәр көз саен сала шәлен.

      Кем әйтала ак каенга әхлаксыз, дип,

      Шәрә калган ботаклары, яфраксыз, дип?..

      Мин, серемне ачып, эчем бушатканмын,

      Үз хәлемне сезнең хәлгә охшатканмын

      Икән, һич тә хурлыгы юк: кыюлык ул.

      Тик җаныма кагылмагыз, тыюлык ул!

      «Буйсынам мин буйсынырлык законнарга…»

      Буйсынам мин