Яңа гасыр тавышы / Голос нового века (на татарском языке). Антология

«Ялкын», «Мәгърифәт» кебек газета-журналларда басыла.

      1996–2001 елларда Казан дәүләт университетының татар филологиясе, тарихы һәм көнчыгыш телләр факультетында укый. Шагыйрәнең студентлык еллары да иҗади активлык белән уза: «Казан утлары», «Сөембикә», «Идел» журналларында әдәби әсәрләре дөнья күрә.

      2006 елда Татарстан китап нәшриятында «Уемның куены» исемле беренче китабы басыла. 2007 елда «Утлы яшеннәргә кагылсаң» исемле шигырьләр җыентыгы, 2012 елда балалар өчен табышмаклар, шигырьләр тупланган «Аю булу кыенмы?» китабы нәшер ителә.

      Гөлнур Корбанова – популяр җырлар авторы да. Шигырь- ләре төрек, чуваш, рус, балкар, азәрбайҗан телләренә тәрҗемә ителгән.

      2008 елдан Татарстан Язучылар берлеге әгъзасы.

      «Ява карлар, куна карлар…»

      Ява карлар, куна карлар

      иңнәремә,

      шөкер итәм бу карларны

      күргәнемә.

      Шөкер итәм бу көннәрне

      күргәнемә,

      көннәр буе нидер эшләп

      йөргәнемә.

      Яратам мин кышның карын,

      бураннарын,

      бураннарның адаштырмый

      торганнарын,

      бураннарның тансык кына

      булганнарын,

      сагындырып урамнарга

      тулганнарын.

      Карлар ява, карлар ява,

      ишеп-ишеп,

      аклыгыннан якты кала,

      җанга күчеп,

      аклыгыннан аклык кала,

      җанга күчеп,

      бу аклыкны таптавы да

      әллә ничек…

      «Офыкларга кадәр ерак әле…»

      Офыкларга кадәр ерак әле,

      ерак әле миңа шәфәкъләргә,

      баш очымда – кояш эсселеге,

      үзәннәрем – куе чәчәкләрдә.

      Беркөн, әнкәй, кояш сүрелгәндә,

      дөньяларым көзгә күмелгәндә,

      күлмәкләрең киеп караганда,

      синекедәй чәчләр агарганда,

      көзгеләргә карап көенгәндә,

      кулларымның көче кимегәндә,

      мин аңлармын синең күңелеңне,

      мин тоярмын һәрбер күзәнәген.

      Миндә булыр синекедәй күзләр

      һәм күрермен дөнья үзгәргәнен:

      без кайтмаган көннең озынлыгын,

      кояшының хәтсез кызулыгын;

      саксыз әйткән сүзнең авырлыгын,

      дәшмәвеңне, җыеп сабырлыгың;

      балалардан көткән җылылыгың,

      җылылыкның нинди олылыгын

      мин аңлармын беркөн. Аңлаганда,

      сагыш ургып тулыр күңелемә.

      һәм шул чакта син булмассың, әнкәй…

      Син булмассың – үксеп түгелергә.

      Сагынуга түзалмыйча ул җан

      сине эзләр синсез сукмаклардан,

      үткәннәрне салыр хәтерләргә,

      юатырга теләр. Кадерләргә.

      …Аланнарым алсу чәчәкләрдә,

      ерак әле, ерак шәфәкъләргә…

      «Хыялдагы бер хатирә булып…»

      Хыялдагы бер хатирә булып

      кал син —

      китмә хыялдан!..

      …Кар сулары ярсып аккан чакта,

      тау өзелгән чакта кыядан,

      Син калкырсың минем хәтеремдә.

      Тетрәнерләр хәтта болытлар.

      Юк, югалма!

      Китмә хыялымнан —

      буй