Пьесалар / Пьесы. Карим Тинчурин

уңыңда урман,

      Сулга күз атсаң, сузылып яткан иркен киң дала.

      Артка карама, үткән ул, беткән. Анда киң томан;

      Дәртле күңелдән башың күтәреп, алга син кара!

      Тик алда гына таба алачаксың дәртеңә дәва.

      Дәртсез оҗмахны чыгар күңелдән, чыгар мәңгегә,

      Ямьле киң җирдә мәңге яшәрбез иркендә бергә.

      Адәм.

      Мин кайда?

      Газазил.

      Син җирдә.

      Дәббәтеларз.

      Киң илдә.

      Ирек.

      Иркендә.

      Һава.

      Без бергә.

      Мәхәббәт.

      Гомергә.

      Һәммәсе.

      Гомергә!..

      Адәм.

      Мин җирдә?!

      Барысы.

      Гомергә!..

      Мәхәббәт.

      Энҗе-җәүһәрдән тукылган өлге, чәчеп нурларын.

      Ачылган чакта еракта – анда ал таң нурлары.

      Яшерен сөйләрләр саф йөрәгеңә сөю серләрен,

      Ак гөлгә кунып, канат тибрәтеп, җир былбыллары.

      Һава.

      Мәңге без бергә, ак көн күрергә без иңдек җиргә,

      Мәңге без бергә, тормыш төзергә без иңдек җиргә.

      Мәңге без бергә, бер булыр өчен без иңдек җиргә.

      Оныт үткәнне, үткән көн кайтмас, калсын ул артта.

      Алда безгә киң, иркен юл ачык, алда сәгадәт!

      Мәңге без бергә, башлык итәргә без иңдек җиргә.

      Мәңге без бергә, бәхет корырга без иңдек җиргә!

      Барысы.

      Гомергә.

      Газазил.

      Анда ул булса, монда сез хаким бөтен барлыкка.

      Күтәр күзеңне каршыңда торган саф матурлыкка!

      Дәббәтеларз.

      Эш сине чакыра чын турылыкка, алга, зурлыкка!

      Ирек.

      Ирекле киң илдә урын калмасын түбән хурлыкка.

      Барысы.

      Анда ул булса, монда сез хаким бөтен барлыкка.

      Адәм, Һава.

      Анда ул булса, монда без хаким бөтен барлыкка.

      Һава.

      Мин сине салмам, сөекле Адәм, зарлы коллыкка!

      Адәм.

      Мин сине салмам, гөлкәем, Һавам, түбән хурлыкка!

      Барысы.

      Гомер итәрбез җирнең ямьнәрен уртаклап бергә.

      Без ташламаска антлар итәбез сезне гомергә.

      Чын ярлар булып тормыш төзербез бу җирдә

      бергә.

      Газазил.

      Ант итәм мин йолдызларның кара төндә сүнүе белән,

      Ант итәм мин җитмеш җиде мең галәмнең бетүе

      белән,

      Ант итәм мин диңгезләрнең таң чыгыдай

      кибүе белән,

      Артка чигенмәм һәм кимсеттермәм заруриятеңне!

      Дәббәтеларз.

      Мохитләр кибеп, урыны чүл булса,

      Җирнең барлыгы янып көл булса,

      Шул чагында гына маңгай тирләрем

      Үз теләге белән сөртмичә кибәр.

      Шул чагында гына көчле китмәнем

      Үз ирке белән кулымнан төшәр.

      Ирек.

      Ант итәм гөрзиләрнең, зинданнарның

      Җәһәннәмдә суык көлен күрү белән,

      Ант итәм мин юк итәргә богауларын,

      Зынҗырларын көчсезләрнең көче белән!

      Мәхәббәт.

      Ант