Пьесалар / Пьесы. Карим Тинчурин

тот һәрдәм!

      Дәҗҗал.

      Тәүбә сәҗдәсе, тәүбә сәҗдәсе, тиз тәүбә, тәүбә!

      Адәм (сәҗдә кыла).

      Ярлыка, Тәңрем, гөнаһкяр җанны, ярлыка мине!

      (Торып ташка утыра.)

      Ялгыз, мәңге ялгыз!..

      Киләчәкләрем яшерен, билгесез, караңгы, нурсыз.

      Ләүхелмәхфүзгә язылып куйган кара язмышым,

      Нәрсә икәне мәңгегә яшерен, серле, билгесез.

      Гомергә шулай коелыр микән ачы күз яшем?

      Шәйтан.

      Мин синең якын, якын иптәшең,

      Нәрсә телисең, барын үтәрмен.

      Яшәгән чакта менә шул башым,

      Мин сине монда кимсеттермәмен.

      Серне ачмаска әгәр сүз бирсәң,

      Ләүхелмәхфүздән киләчәгеңне

      Күрсәтә алам, әгәр теләсәң…

      Яшер куйныңа шушы чәчәкне.

      Адәм.

      Беләсем килә, беләсем килә киләчәгемне.

      Шатлык-рәхәтме, әллә хәсрәтле каты газапмы?

      Шәйтан.

      Хәзер, хәзер үк әнә ул тауга тиз бар, соңайма!

      Качып, яшеренеп көтеп тор шунда минем кайтканны.

      Ләүхелмәхфүздән чын тәкъдиреңне урлап килермен.

      (Дәҗҗал катына барып яшерен сөйләнә, карана.)

      Адәм.

      Урлап килермен, ни дигән эш бу?!

      Беренче тапкыр ишетәм бу сүзне.

      Яэҗүҗ.

      Сәлам Тәңренең сөйгән колына.

      Шушы йөзекне алсаң кулыңа,

      Гөлләр үсәрләр баскан юлыңда!

      (Йөзек биреп, Дәҗҗал катына килә.)

      Һичбер нәрсәдән хәбәре юк бичараның.

      Бер күрүдә тозагыма чалкан төште!

      Шәйтан.

      Гомере озак булмас монда бу хайванның,

      Урлашырга хәзердән үк күнде инде.

      Мәэҗүҗ.

      Сәлам Тәңренең сөйгән дустына!

      Шушы коралны алсаң кулыңа,

      Дошманың килмәс синең өстеңә.

      Яки яшерен төшсә юлыңа,

      Харап итәрсең барысын, аңла:

      Тик минем сүздән һичвакыт чыкма!

      (Корал бирә.)

      Дәҗҗал.

      Адәм!

      Үз дәрәҗәңне белеп йөр монда, монда син хуҗа!

      Ал шул «мөһер» не – тәхетеңне саклар гомер

      буенча!..

      (Шәйтанга.)

      Барып Тәңрегә барысын ирештер!

      Яэҗүҗ.

      Тәңре ник кенә яратты икән,

      Киң оҗмахында шушы ахмакны?

      Мәэҗүҗ.

      Бу Адәм дигән юк нәрсә икән,

      Гакыл, фикере бигрәк сай икән.

      Дәҗҗал.

      Ак көн күрсәтмәү безнең муенда.

      Белдегезме соң, нәрсә уенда?..

      Яэҗүҗ.

      Нәрсәдер көтә, һаман эзләнә.

      Мәэҗүҗ.

      Һәр якты йөзгә дәррәү тезләнә.

      Дәҗҗал.

      Ә син, Бәдбәхет, нигә Адәмне тәбрик итмисең?

      Бәдбәхет (Адәм янына килеп).

      Ха-ха-ха!..

      Һәммәсе Адәм янына киләләр.

      Дәҗҗал.

      Кәефең хуш булсын, Тәңренең яры!

      Ал шул шәрабны көчле кулыңа!

      Ләүхелмәхфүзнең киң ихтыяры

      Тәхет һәм таҗлар куйды юлыңа!..

      Гөрзи, богаулар,