Название | Selma en Louise |
---|---|
Автор произведения | Susan Coetzer |
Жанр | Контркультура |
Серия | |
Издательство | Контркультура |
Год выпуска | 0 |
isbn | 9780798176576 |
“Hoor by Louise of hulle genoeg geld het om al die mediese onkostes te dek, sonder om haar natuurlik direk te vra,” sê haar pa terwyl hy sy bril skoonmaak.
“Okay, ek sal uitvind,” sê Selma.
“Is hier tandestokkies, vrou?”
Haar ma skuif die houertjie met tandestokkies nader. Haar pa neem een. “Ek het vandag ses-en-dertig tande gestop en veertien verstandtande uitgetrek. ’n Mens moet werklik jou tande goed oppas,” sê hy en sit weer sy bril op.
APRIL 1976: MOORREESBURG
“So hoe gaan dit met jou ma?” vra Selma terwyl hulle oudergewoonte hulle skoolkos onder die peperboom eet.
“Maar soos altyd,” sê Louise. “Op Valiums.”
“Help dit vir die pyn?”
“Watter pyn?”
“Is die kanker nie seer nie?”
Louise loer rond. “Kan jy ’n geheim hou?”
Selma knik.
“Belowe jy om niemand te vertel nie? Nie een enkele mens nie?” Sy gooi haar rooi vlegsels terug oor haar skouers en kyk stip na Selma.
“Kyk in my oë.”
Selma kyk diep in Louise se groen oë.
“My pa het gelieg. My ma het nie kanker nie,” fluister sy. Sy krap met ’n stokkie in die sand voor haar.
“Hoekom lieg hy daaroor?” vra Selma geskok.
“Ek weet nie heeltemal nie. Hy het al ’n paar keer daaroor gelieg. Ook toe ons nog op Piketberg en Wellington gebly het. Ek hoop nie ons trek weer nie. Dis lekker op my ouma se plaas.”
“Ek hoop ook nie so nie,” sê Selma. Sy tel ook ’n stokkie op en trek ’n paar strepe in die sand. “Kom ons speel noughts and crosses.”
Louise trek ’n kruisie in die een blokkie. “Wil jy nog ’n geheim weet?”
Selma teken ’n nul in die blokkie langsaan en knik.
“My pa het ’n wit fluffy hond doodgery op Piketberg. Hy het nie gestop nie, net weggery. Ek het omgekyk. Die hond het in ’n plas bloed gelê en tjank. Ek het my pa gesoebat om die hond na die hondedokter toe te neem, maar hy het net vinniger gery. By die kafee het hy vir my chocolates gekoop en gesê ek moet my bek hou, anders sal hy my ook doodry. Ek was vyf.” Louise teken ’n kruisie. “Okay, jou beurt.”
“Sjoe,” sê Selma en trek ’n nul in die sand. “Dis ’n vreeslike geheim.”
“Hy is ’n psigopaat, sê my ma. Hy kan dit nie help nie. Psigopate het nie ’n gewete nie.”
Selma staar verskrik na Louise.
“My pa is eintlik baie nice en charming. Jy moet hom net nie cross nie, dan is als fine.” Louise trek nog ’n kruisie en trek dan ’n streep deur haar drie kruisies. “Ek het gewen.”
Selma knik en sit haar stokkie neer. Sy weet nie of sy nog steeds so lus is om op die plaas te gaan speel nie. Netnou wil oom Tiny haar ook op ’n dag doodry.
“Sal jy steeds kom kuier noudat jy weet?” vra Louise. Sy haal drie toffies uit haar kosblik: aarbei-, sjokolade- en liquorice-geur, en gee dit vir Selma.
Selma kry geen woorde uit nie. Die grondboontjiebottertoebroodjie wurg haar asof dit oom Tiny se hand is.
“Niemand mag meer by my kom speel nie,” sê Louise feitelik. Sy gooi die res van haar vetkoek in die drom.
“Ek sal nog kom speel,” fluister Selma net-net hoorbaar.
“Regtig?” vra Louise.
“Regtig,” sê Selma.
“Friends forever?” Louise se oë helder op soos twee smaragde.
“Friends forever,” sê Selma.
“Kom ons sweer dit in bloed,” sê Louise en tel haar stokkie op. Sy krap met die stokkie teen haar pols tot daar bloed op haar vel deursyfer. Sy gee die stokkie vir Selma aan. “Nou jy.”
Selma maak haar oë toe en grawe met die stokkie in haar vel rond.
“Okay, dis genoeg – daar is bloed,” sê Louise. Sy druk haar pols teen Selma s’n. “Friends forever, no matter what. Bloedsusters deur dik en dun.”
Selma knik. “Friends forever, no matter what. Bloedsusters deur dik en dun.”
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.