Kleur kom nooit alleen nie. Antjie Krog

in reëlmatige kliplae

      anderkant die verskuiwing lê dolomiet

      uit die bymekaarkom van yspens en moddermatriks

      ‘daar is basies drie soorte klip,’ sê hy

      ‘dit wat gestol het soos ysterklip en graniet

      dit wat deur afsettings kom lê het

      soos sandklip, skalie en moddersteen

      dit wat ’n metamorfose ondergaan het soos marmer en kwartsiet’

      daardie aand

      skep die bot koppe vir die eerste keer lig

      anderkant die tabeeboom

KAMEEGeologist to Paul Kruger in 1886‘Mr President, the conglomerate gold beds and enclosingsandstones and quartzites were sea-shore deposits formedduring the subsidence of a coastline in …’Kruger to his wife: ‘Mama, meet the gentleman who was there when God made the earth.’Thomas Pakenham: The Boer War

      6. narratief van die parkboer

      oom Jakobus de Wet praat poetry

      ‘rondom Jerusalem is berge

      hier alleen by die bokke in die veld

      is ook berge

      maar rondom ons is God

      ek voel Hom heel aand aankom so van Akkediskloof se kant

      die begin van my was by Tattasberg

      bok opgepas jakkals vreet van die boud af maag toe

      bobbejaan vang nie, hy vat

      hy skeur oop hier by die heupe

      waar hy derms trek en vreet

      eers wil die myne die grond het

      toe vra ek: hoe kan twee mans een vrou bestuur?

      toe sê hulle: oom Jakobus julle bestuur bogronds

       ons bestuur ondergronds

      toe was daar die park-se-man

      ’n week lank het hy gesoebat om die jawoord te kry

      ou trane huil hy, óú trane

      maar ons sê dis onse land

      hoekom moet ’n ander man ons land bestuur?

      sê ek weer: hoe kan twee mans een vrou hê?

      wie bestuur die vrou?

      toe sê hulle: viennote – ons sal ’n viennootskap wees

      toe sê ons as ons nie eers weet van park nie

      hoe weet ons nou van viennoot?

      toe sê hulle die erwe van ons vaders moet vir ons kinders bly

      nou dit verstaan ons

      ek het die volheid van die park

      my kleinkind Benjamin doen die weiwerk

      sy mond het my dit vanoggend gesê

      self gesê hy wil ’n veeboer wees

      en ek is tevrede

      God het vir elkeen ’n talent ingesit

      saans by die staning hoef ons nie te praat nie

      ons weet waar gewei is waar gewei moet word

      dis ’n goeie lewe om aan ’n kind te gee

      elke kind het sy eer

      laat ek dit maar sê

      dis baie smaaklik om saam met ’n kleinkind te wees

      hy laat jou lag

      hy laat jou goed praat wat nie heeltemal toepas nie

      dis goed om by ’n kind te wees

      want dag en nag is jy alleen hier by die staning met Christus

      julle praat

      jy kan agteroor lê

      en met helder oë met Hom praat

      jy kan maar net kyk

      want gees gewaar gees

      my bokke is deetlik gelittekenmerk: swawelstert en halfmaantjie voor

      winkelhaak en swawelstert by die ander oor

      die staat het my ’n stoetram gegee

      ’n vleishouerram ’n regte prysbok

      onder my bokke maak ek nooit apartheid nie

      my bokke is een

      dan is die seën van die Here daar

      maar as ek verdeeldheid maak

      is daar ’n einde’

      middagoor sak die hitte tussen die koppe vas

      klippe word die bloute in geblaak

      by die paaltjiestaning tussen ebbehout en krie

      dop oom Jakobus die dikderm om

      en sprei niervet dun oor ’n tak

      ‘die koeltetjie is maar vlak,’ brom hy langs die afgeslagte orrobok

      oor die radio op ’n blik

      lees Cobus Bester die middagnuus

      ek loop agter Benjamin Cloete aan as hy die bokke veld toe vat

      ligvoets fynvoets stryk hy die duine oor

      haii-haii klap sy sweep

      die bokke sak die oewers in

      jong rivierriet kriedoring rosyntjieboom

      hulle’s stil gevreet

      Benjamin syg sag ’n rivierwilgkoelte in

      en nou? vra ek

      ‘mevrou kan nou ’n sluimertjie vang’

      weerloos lê die rivier

      oop aar in die hitte

      die landskap ondenkbaar sonder die bruingroen sny

      onverwoesbaar ouer as die oudste mensasem op klip

      hy voed die bokke van maak en die bokke van dood

      hier’s van niks te veel

      hier’s van niks te bittermin

      die berg aan die oorkant lyk soos iets wat lek

      teen middaguur blus dit in blou

      beur weg in aangetaste brons

      sianied sis die vygies

      en as die son uitkyk is ek daar is ek daar in lavender blue

      ek kyk op my horlosie

      dis twintig minute voor drie

      en dit beteken absoluut niks nie

      ons dommel tussen koelte en vreet en hitte

      die son kantel eindelik

      die rante galm van blêr soos die groot bokke staning toe kom

      die vasgebinde lammertjies spook aan hulle riempies

      niks so saf soos boklam

      (onthou my taal)

      niks so soet snoetig

      fynbekkig weerloosogig soos boklam

      teen die aand se kant

      party kry tiet party kry vreemde tiet

      dis grootblêr tot platblêr tot kleinverloorblêr

      tot mofblêr tot sanikblêr tot bederfblêr

      tot vererg se baasblêr

      die fluweel van ’n boklam se oor