Sushi en sjampanje. Kristel Loots

enigsins met werk verband hou nie.” Ek het geen beheer oor die sarkasme wat my spraak kleur nie.

      Dit raak stil om ons. Selfs die gedempte stemme waarmee mense in The Orchid Room praat, vervaag. Ek maak amok, óns maak amok. Ek wil nie, maar daar is ’n vrou in my vel wat haar nie wil laat stilmaak nie. Ek leun vorentoe om Gary behoorlik in die oë te kyk, maar ek kry dit nie reg nie. Want sy oë dwaal van my gesig af weg, ondertoe, na waar my cleavage wys, behoorlik wys omdat ek vergeet het van my rok se onvermoë om alles te bedek wat bedek moet bly.

      Ek weet nie of ek moet lag of huil nie. If all else fails, show a little cleavage. Ek pluk die swart rokkie se halslyn op tot teen my ken. “Hier, Gary,” berispe ek hom en druk my gesig feitlik teen syne, “hier is my gesig, hier bo. Kyk my in die oë.”

      Ek wag totdat hy dit regkry. “Ek het jou gesê, Gary, ek weet van Sally Smith, ek weet álles van Sally Smith af.” Ek leun nog verder vorentoe, so ver dat ons neuse aan mekaar raak. “Ek ís Sally Smith, jou moroon!”

      Nou weet Gary al dat daar gekonkel is, maar dít het hy blykbaar nie verwag nie.

      “Maar . . . maar Sally Smith is blond.”

      “Nee, sy is nie. Sy dink ook nie regtig jy is so hot nie en sy lag ook nie regtig altyd vir jou simpel grappies nie. Die meeste daarvan het sy in elk geval al op Facebook gelees. Maande gelede al toe dit nog nuut was.”

      Dis asof Gary nog nie kan glo wat hy hoor nie.

      “Wag.” Ek hou my hand in die lug. “Wag, ek vertel jou gou die een wat jy gisteraand vir Sally gestuur het.” Ek is nie juis in ’n bui vir grappies vertel nie, maar ek druk deur. “ ’n Goeie feetjie tik ’n bekende politikus, who shall remain nameless, met ’n towerstaffie op die kop en sê: ‘Nou het jy vlerke.’ Hy kyk. Sowaar, hy het vlerke. ‘Is ek nou ’n engel?’ vra hy. ‘Don’t push your luck,’ sê die feetjie. ‘Jy’s ’n brommer.’”

      Gary se mond is oop. Hy onthou seker dat Sally Smith dit vreeslik snaaks gevind het. Vir ’n oomblik wil ek hom amper jammer kry, maar dan gaan die gevoel weer verby.

      “Ek gaan nou huis toe,” sis ek. “Na jou huis toe om my goed te pak. Ek wil jou nie vanaand daar sien nie.”

      “Nou waar moet ek dan gaan slaap?”

      “Ek gee nie om nie, miskien kan jy by Sally Smith gaan inkruip.” Ek stoot my stoel agteruit en gryp my aandsakkie. “Ek sal môre uit jou huis wees, sak en pak.”

      “Wag nou, Jacki, moenie oorreageer nie.”

      Ek sien rooi voor my, maar nie net rooi nie, nog ’n klomp ander onrustige kleure. Vir my kom staan en vertel om nie te oorreageer nie! Hy wéét nie wat oor-reageer is nie, hy weet nie hoe gelukkig hy is dat ek hom nie voor getuies verskeur nie. “En hiermee gee ek ook sommer kennis by die bleddie Boekhoek ook. Ek werk nie ’n dag langer vir jou nie.”

      Voordat ek uitstorm, oorweeg ek wel om die laaste bietjie van Gary se drankie in sy gesig te gooi soos die girls in die movies maak. Of om die tafel om te keer sodat die gedekte messe en vurke op die vloer val, die kleinbordjies aan stukke spat. Iets lekker dramaties sodat daar van my gewéét kan word, van my en van my verloofde wat my verneuk het. Met ’n skim wat nie regtig bestaan nie!

      Maar ek is te chicken daarvoor. Te ordentlik. Dis nie hoe my ma ons grootgemaak het nie. Ou Jacki’tjie, die naïewe meisietjie wat nie eens ’n entrance kon maak nie, wat nog te sê ’n exit wat respek sal afdwing. Al wat ek doen, is om die orgidee op te raap. Ek wil die blom breek, uitmekaar skeur en die pers kroonblare op Gary se kop uitskud. Maar ek kry dit nie reg nie – die orgidee is te mooi daarvoor. Toe ek verby die hoogs bekommerde maître d’ gestap kom wat in die omgewing bly rondhang het, prop ek dit in sy hande. Hy moet maar besluit wat om daarmee te doen.

      Ek huil al die pad kar toe, maar nie baie hard nie. Soms is die seerkry in ’n mens so groot dat jy skaars ’n geluid kan maak. Ek rem aan my verloofring, probeer die ding afkry, maar slaag nie daarin nie. Ek sal my vinger moet gaan seep smeer, hoe gouer hoe beter. Want skielik voel dit vir my of my verloofring ’n gat dwarsdeur my vinger brand.