Satyn Omnibus 3. Helena Hugo

Dis te begrype dat sy hartseer is en kort-kort aan Steve dink. Selfs dat sy hom soms mis. Hulle was lank saam, en sy het gewoond geraak aan hom. Hulle verhouding, al het dit gedurig wipplank gery, het haar tóg gelukkig gemaak, veral aan die begin. Anders sou sy nie ingestem het om met hom te trou nie.

      “En hy?” vra Melt. “Dit klink nie asof hy bereid is om jou besluit te aanvaar nie.”

      “By hom is dit meer ’n geval van ’n gekneusde ego. Hy is gekrenk omdat sy bruid hom op pad kansel toe in die steek gelaat het. As daar af te sê was, wou hy die een wees wat dit gedoen het.”

      “Wat gaan jy maak as hy aanhou bel?”

      “Dis ’n probleem. Ek kan nie nou meer my foon afskakel nie.”

      “Ons sal jou ’n ander foon gee – ek sal met Wessie reël. En as hy uit die bloute hier opdaag?”

      “Hy sal nie, nie nadat ek dit in ’n brief duidelik gemaak het dat ons verhouding finaal verby is nie.”

      Melt lyk afgetrokke. “Die lewe loop maar sy draaie met almal. Min van ons kom ongeskaad daardeur, en sonder die gepaardgaande bagasie.” Hy kyk weer op sy horlosie. “Ek sou graag langer wou gesels het, maar ek sal ongelukkig moet ry. Daar is duisend en een dinge wat moet aandag kry op hierdie Maandag.”

      ’n Jong ou stap in: in denims, ’n modieuse leerbaadjie en ’n poniestert. Hy kyk soekend rond en pyl dan op Melt af.

      “Meneer M, die hele wêreld soek jou! Die katte het kleintjies gekry, die bok het gelam en die vlakvark het die kaviaar opgeëet!”

      “Ek het so iets verwag.” Melt stoot sy stoel terug en staan op. “Moenie skrik nie, Cecilia, dis jou assistent. Garth van Schalkwyk, en minder skadelik as wat hy lyk. Hy sal jou rondwys. Sorg julle vir die katte en die kaviaar; ek moet ry. Garth, moenie van die asmalyer vergeet wat ’n suurstofmasjien gevra het nie. Onthou om die kombi lughawe toe te stuur vir die mediese kongresgangers, en hou die gholfspelers gelukkig. En vir Cecilia.”

      “Dit sal net ’n plesier wees, meneer M!”

      Op pad deur toe kyk Melt oor sy skouer. “Moenie haar kop dronk klets nie, en koop vir haar middagete by die Impala.”

      “Reg so, meneer!”

      “Goed, sien julle later.”

      Cecilia staar die breë rug en skouers agterna. Toe Melt deur die glasdeure verdwyn, is dit asof die restaurant skielik leeg is.

      “Hy’s nice,” merk Garth op, “met topstandaarde. Sal vir jou die maan en sterre op ’n skinkbord gee, maar drop hom, en jy kan ’n huis bou.” Toe Cecilia nie verstaan nie, verduidelik hy: “Met al die bakstene wat op jou kop gaan neerkom. Soos jou voorganger . . . Sy koop nou nog kruiwaens om al die bakstene weg te ry. Daardie flossie was manmal. Al wat sy by Mlala gesoek het, was ’n ryk sucker. Eers al die broeke vol vet beursies geïdentifiseer, en toe die eienaars se ander . . . e . . . bates uitgetoets. As jy snap wat ek bedoel?”

      ’n Tweede Nadine . . . “Wat het van haar geword?”

      “Sy’s glo nou in Dubai, op soek na oliesjeiks. Sy het selfs by die baas aangelê, maar die Yspaleis het haar draadjie gou geknip. Sy’s goed daarmee.”

      “Die Yspaleis?”

      “Wessie se bynaam vir daardie witkopsekretaresse van Melt. ’n Regte feeks. As jy my vra, het sy self ’n oog op meneer M, dié dat sy g’n kompetisie naby hom toelaat nie. Loop maar lig vir daardie biets, sy sal jou vir brekfis opkou en die stukkies in die swembad spoeg.”

      Garth onthou blykbaar Melt se vermaning en hou sy hand voor sy mond. “Haai, ek skinder! Kom, ek gaan wys jou al die vyfster-attraksies.”

      Hy gaan wys vir haar die casino, die swembaddens en die Lapa. Hy neem haar na die gimnasium en boetiek, na die wittebrood- en presidensiële suite, die Indaba en Induna, en laastens hul gesamentlike kantoor reg langsaan. Dis ruim, met twee lessenaars, telefone en rekenaars, ’n koffiemasjien en ’n kuierhoekie met gemakstoele en stapels reistydskrifte. Die hele een muur bestaan uit rakke vol brosjures, roetekaarte, valuta-tabelle, doeaneregulasies en vlugskedules.

      “Meneer M sê jy hoef nie al die inligting in jou kop rond te dra nie, solank jy net weet waar om dit na te slaan,” vertel Garth.

      “Meneer M is slim,” skerts Cecilia.

      “Hy is. Kundig ook oor motors, gholf, die aandelemark, cordon bleu-kookkuns en als onder die son. Hy het hotelwese oorsee geswot.”

      Motors? Cecilia is opnuut dankbaar dis Joe wat die Golf se enjinkap oopgemaak het.

      “Hoe lank is hy al by Mlala?”

      “Vyf jaar.”

      “Woon hy in die hotel?”

      “Bo in die penthouse. Hoekom vra jy? Wil jy die man verlei?”

      Cecilia ruk haar op. “Moenie verspot wees nie! Waar kom jy daaraan?”

      Hy haal sy skouers op terwyl hy by haar rekenaar werskaf. “Al die meisies probeer.”

      “Ek is nie al die meisies nie,” lig sy hom koelweg in. Sy gaan staan by die venster om na die veraf uitsig van ’n paar bergspitse te kyk. Leeukop en die wildtuin . . .

      Sy wik en weeg en vra dan kamma terloops: “Maar meneer Meiring is tog seker getroud, of hoe?”

      Sy kom agter sy wag gespanne op Garth se antwoord. Melt dra nie ’n trouring nie, maar dit bewys niks. Baie mans verkies om nie te adverteer dat hulle onbeskikbaar is nie. Sy het heeloggend vrae gevra oor alles by die hotel en hoop maar net Garth sal dit nie vreemd vind dat haar vrae Mlala Lodge se bestuurder insluit nie. Sy moet weet, dis beter as om ’n aanname te maak en haar skanse dalk te laat sak. Sy wil nie weer oopoë in seerkry inloop nie. Dan eerder enige toegeneentheid wat sy voel nou reeds in die kiem smoor, voor die saadjie groei.

      Garth tik haar nuwe e-posadres op die webwerf in: [email protected]. Dit lyk goed. Hy toets ’n paar briefhoofontwerpe en kyk nie op nie. “Wie?”

      “Meneer M,” herhaal Cecilia.

      “Getroud? Was, is, ek weet nie . . .”

      Sy wil hom skud. “Watse soort antwoord is dit?”

      “Ek stel meer belang of Sue getroud is, en of haar man of kêrel my ’n blouoog sal gee as ek ’n pass maak. Wat dink jy hiervan?”

      “Waarvan? Van Sue?”

      “Nee, die koedoe of die sebra, bo-aan die briefhoof?”

      “Garth!” roep Cecilia uit. “Jy luister niks wat ek vra nie!”

      “Of wil jy ’n sterker beeld skep? ’n Leeu of ’n olifant? Die uitlanders is mal oor ’n kameelperd. Hulle reken hy is so indrukwekkend, hy moet ingesluit word in die Groot Ses. Ek kan sy lang nek in ’n regaf lyn regs van die letterwerk opstel en –”

      “Los my rekenaar. Die hotel het seker ’n briefhoof; so nie sal ek my eie een ontwerp. Hoe maak mens koffie met hierdie masjien?”

      Garth kry die boodskap. Hy gooi water in die koffiemasjien, druk die skakelaar, sit koppies reg en spoor selfs ’n pakkie Marie-beskuitjies in ’n kas op.

      “Maria-koeken, noem die Hollanders hulle. Sorrie, skatte­bol . . . Wat het jy gevra? Of Melt ’n vangbare vis is? Ja, as sy egskeiding afgehandel is.”

      “O . . . Is hy besig om te skei?”

      Sy onthou dat Melt gepraat het van “bagasie”, en dat min mense ongeskaad deur die lewe kom . . . Dit was dalk op homself van toepassing.

      “Ek hoor so. Hulle was glo nie lank getroud nie, en daar was nie kinders nie. Die skeisaak is seker al afgehandel, dié dat dit nie ter sprake kom nie. So, moenie worrie nie, hy’s ’n loslappie. Jy kan maar met ’n geruste gewete jou wimpers fladder.”

      Cecilia klik haar tong. “Ek wil niks van dié aard doen nie! Ek is ’n geëmansipeerde