Christine le Roux Omnibus 2. Christine le Roux

Dis waarvoor jy aangestel is.” Yvonne druk haar hande deur haar hare. “Kan ons miskien op die stoep gaan sit?”

      “Nee. Ek kry koud en ek moet die kinders gaan bad.”

      “Jy sien,” sê Yvonne, “ek dink jy dink hierdie kinderlike gedrag bekoor vir Nic en jy is verkeerd. Hy hou van ’n volwasse vrou. Hy het reeds twee kinders, hy soek nie nog een nie.”

      “Dis alles irrelevant,” sê Olivia. “Hy kan hou van meisies met twee koppe vir al wat ek omgee. Ek is die kinders se oppasser, ek het niks met hulle pa te maak nie.”

      “Ek weet, ek weet. Ek kan nie meer met jou saamstem nie. Jy het jou gebied en dis waarby jy jou moet hou. Dis hoekom ek nie kan verstaan waarom jy goed doen soos om op die bank aan die slaap te raak as jy goed weet ons kom later daar in nie.”

      “Ek het by Nicky gelê!” sê Olivia ontstoke. “Dit was nie ’n doelbewuste optrede nie. Die kind was nog siek en hy was bang en … Buitendien, hoe moes ek weet dat jy saam met hom sou huis toe kom?”

      Yvonne gee ’n wyse en veelbetekenende glimlag. Haar rooi lippe trek stadig weg van haar perfekte tande en haar amandelvormige oë kyk dralend in die verte asof sy iets heerliks in haar gedagte oproep. “Ons is volwassenes,” sê sy sag. “Dis dan juis wat ek vir jou sê. Ons verhouding gaan veel dieper as uiteet. Jy dink tog nie ’n man soos Nicolas – ’n man vol passie, ’n man soos hy met die vuur van ’n …”

      Olivia hou haar hand in die lug. “Ek weet wat jy bedoel,” sê sy en word bewus van krampe in haar binneste. Sy druk haar hand teen haar maag, want sy voel skielik naar. “Dan is ek jammer ek het julle … passie daardie aand gesteur. Dit was nie doelbewus nie.”

      “Dis in orde,” sê Yvonne gemaklik. “Ek voel net dis belangrik dat jy weet nie almal gaan so onskuldig kinderlik deur die lewe nie. Jy sien, elke keer kom ons maar terug na die kwessie van volwassenheid toe. Ek en Nic het ’n lang verhouding. Ons het albei sekere … sekere normale, maar baie sterk drange en ons …”

      “Die kinders wag vir my,” sê Olivia vinnig. Sy voel nou so siek dat sy bang is sy word daar voor die beterweterige vrou naar.

      “Waarom het jy en hy dan eergisteraand gaan uiteet?” vra Yvonne met ’n blitsigheid van ’n slang wat pik. “Een van my vriende het julle gesien.”

      “Dit was net … dit was sommer …”

      “Ek en Nic het ’n klein misverstand gehad,” stoom Yvonne voort. “Ek besef hy was ontsteld, hy het iets nodig gehad om sy aandag af te lei en jy is altyd so beskikbaar.”

      “Katie kon by die kinders bly,”sê Olivia flou.

      “Presies.” Sy gee Olivia ’n kameraadskaplike glimlag. “Ons weet hoe mans is, weet ons nie? Hulle kan mos nie drama hanteer nie, moet altyd getroos word.”

      Olivia rittel van die koue. “Ek het hom nie getroos nie. Ons het net gaan eet en dit was buitendien nie ’n sukses nie.”

      “Wel,” sê Yvonne, nou baie vriendelik, alhoewel haar bui effens versuur toe sy haar sandaal met ’n gesuig uit die gras lostrek en saam met Olivia na die voordeur toe loop. “Ek het net gedink ek moet met jou kom gesels. Ons is nooit alleen nie en ek kon sien jy verstaan nie die situasie nie. Het jy baie ondervinding van mans?”

      “Nee,” sê Olivia bot.

      Yvonne, dankbaar dat sy nou weer op die vaste grond van die rylaan is, bly staan en kyk Olivia ondersoekend aan. “Ek wed jy is nog ’n maagd.”

      “E …” sê Olivia verbouereerd. “Ja.”

      Yvonne lag, gee Olivia se arm ’n drukkie en draai weg na haar motor toe. “Dan was alles wat ek nou gesê het vir jou natuurlik onverstaanbaar. Maar ek is bly ons kon gesels. Bepaal jou aandag by die kinders, dis waarmee jy goed is, dis waarvan jy kennis het.” Sy klim in haar motor, waai vrolik en ry weg.

      Olivia loop in die huis in, bad die kinders, help speelgoed wegpak, sit by terwyl hulle eet, hoor later vir Nicolas inkom en sluit haar deur ingeval hy wil kom gesels. Nie lank na sy sy stort hoor loop het nie, hoor sy sy motor in die rylaan en weet hy gaan uit. Haar gedagtes is ’n totale warboel. Sy sit voor haar televisiestel na sy alleen geëet het, maar sy sien niks nie. Sy het nog nooit gedink dis lagwekkend om nog ’n maagd te wees op haar ouderdom nie. Sy is deel van ’n nuwe geslag, meisies wat versigtig is, wat nie sommer ja sê nie, wat wag vir die regte man en die regte tyd. Sy het gedink dis ’n goeie ding en al sê sy vir almal sy gaan nie trou voor sy dertig is nie, het sy tog gedroom van die regte man.

      Sy het altyd gedink sy gaan eendag ’n man ontmoet wat haar sal wakker maak. Presies wat sy daarmee bedoel het, sou sy nie in soveel woorde kon sê nie. Iemand wat op ’n sekere manier vir haar glimlag, iemand met dik hare wat oor sy oë val en sagte hande wat weet wat hulle doen, met oë wat so warm kan word dat dit voel of iets diep binne haar losraak sodat sy vorentoe sal tree en haar arms om hom sal slaan en …

      Sy skud haar kop om van die lastige gedagtes ontslae te raak. Terwyl sy hierdie ontstellende drome gedroom het, terwyl sy haar verbeel het sy het hierdie man al ontmoet, het hy en Yvonne in hierdie huis, onder dieselfde dak as die een waaronder sy so vreedsaam gelê en slaap het … Sy druk dit dood. Sy het gedroom van hoe dit sou wees, die eerste keer. Nicolas sou nie vir haar gelag het nie, hy sou nie gedink het dis iets om mee te spot nie. Hy sou teer en liefdevol wees, versigtig en …

      Sy druk haar hand teen haar oë. Terwyl sy hierdie ongeoorloofde gedagtes gedink het, het hy en Yvonne hulle – hoe het die vrou dit genoem? – hulle sterk drange uitgeleef.

      Sy voel so siek dat sy in die bed kruip en bibber ten spyte van die soel nag buite.

      Hoofstuk twaalf

      Die volgende middag is Olivia nie lus vir swem nie. Sy sit onder die boom en hou die kinders afgetrokke dop. Haar kop voel dik en suf; dit was baie laat voor sy die vorige nag Nicolas se motor hoor terugkom het. ’n Wilde nag van passie?

      Sy het nie veel geslaap nie en as dit nie was dat sy weet hoe traumaties dit sal wees as sy nou verdwyn nie, het sy haar tasse gepak en vertrek. Maar sy durf dit nie aan die kinders doen nie.

      Sy sien Nicolas se motor en jaag die kinders uit die water uit. Die laaste ding waarvoor sy kans sien, is ’n konfrontasie met hom. Sy sal van nou af uit sy pad bly, dis die veiligste.

      “Maar dis nog vroeg,” kla Emma.

      “Ek weet, maar dis nou tyd vir julle lekker televisieprogram.” Sy maak sommer ’n uitsondering op haar eie streng vasgelegde reël en sê vir Katie hulle sal op hulle skote eet voor die televisie. Enigiets om Nicolas te vermy.

      Maar hy duld dit nie. Katie kom sê vir haar meneer Nicolas is vanaand by die huis en wil hê hulle moet almal saam eet.

      “Nou goed,” sug Olivia. “Die kinders moet seker hulle pa te sien kry, maar ek sal hier in my kamer eet.”

      “Nee,” sê Nicolas, wat agter Katie verskyn het. “Dis ongesellig en ons moet die vakansieplanne bespreek.”

      Sy ontwyk sy oë, knik net en gaan trek ’n rok aan. Aan tafel onderskep sy sy blik kort-kort; hy kyk na haar met ’n half vreemde uitdrukking, maar sy kyk weg en hou haar besig met die opsny van Nicky se vleis of die inskink van melk.

      “Die skole sluit volgende week,” kondig Nicolas aan en dwing Olivia om vlugtig na hom te kyk. “Wat is jou planne vir die vakansie?”

      Sy haal haar skouers op. “Kersfees wil ek graag by die huis wees. Ek het my mense lanklaas gesien.”

      “Dis billik,” stem hy saam. Hy wonder hoekom sy so ongelukkig lyk. Sou Kenneth haar tog gebel het? Hy het doodseker gemaak dat Kenneth nie saam met hom inkom na hulle tennis nie. Hy is haastig, het hy gesê, Yvonne wag vir hom.

      “Maar soos jy weet, sluit die skole baie vroeg. Ek het ’n strandhuis en omdat ek lanklaas ’n ordentlike vakansie gehad het –”

      “Ek