Louisa du Toit Omnibus 5. Louisa du Toit

haal Corlia die volgende album te voorskyn. Dit is die verhaal van haar eie gesin; van Klaas se gradeplegtighede, hulle troue, al die baie funksies wat hulle moes bywoon.

      Dan kom Christopher by. Eers net ’n toegerolde wit papie, met ’n kwassie babahare wat bo uitsteek. Of ’n kaal boepenslyfie met wegstaantoontjies, heerlik uitgestrek op sy badhanddoek. Talle foto’s tuis met ’n flitskamera geneem deur haar en Klaas. Christopher in talle speelsituasies, met modder, met die sproeier, skoppelmaai. Ook die eindelose skoolfoto’s. Etlike pragtige ateljeefoto’s met spesiale geleenthede. Miskien het ons Christopher uit die staanspoor tot afgod gemaak, besluit sy week. Sy het tog so gesukkel om kinders te hê.

      As sy klaar deurgeblaai het, besluit sy om hierdie album op haar seun se bed te gaan neersit. Miskien sal hy graag weer daarna wil kyk, dit môre dalk vir Elna wys.

      Omdat sy bed so netjies is, sit sy die album op sy lessenaar neer. Sy sien dieselfde koevert daar lê wat sy vriend, Blomerus Graham, nou die dag hier afgegee het. Buite-op het in Graham se handskrif gestaan: Pêl, hiermee die gevraagde. B.

      Dit was al, en sy het nie verder daaroor gewonder nie. Nou sien sy die punt van ’n opgevoude, gedrukte stuk uitsteek, en sy onthou dat Blomerus ’n student in die regte is. Hulle is nie mense, hulle Ligtharts, wat in mekaar se besittings krap nie.

      Dis vir Corlia meteens asof sy onder ’n groot, helder, ontledende lig verkeer. Oomblikke lank staan sy so.

      Dan trek sy die vorm uit en vou dit oop. Daar is penmerkies op aangebring, waarskynlik deur Christopher? Boaan staan: VERKLARING VIR DOELEINDES VAN ’N HUWELIK. En onder, bo vier fyngedrukte kolommetjies: VERBODE GRADE VAN VERWANTSKAP. Sy begin lees, en spoedig verstaan sy waarom die penmerkies daar is. Dis afgemerk soos ’n OXO-spel: Vader se vader se vrou; suster se dogter se dogter; seun se dogter se man; vrou se …

      Sy strompel terug kamer toe. Wanneer sy reeds die bedlampie afgeskakel het, marsjeer die sinsnedes nog deur haar brein: Vader se vader se … dogter se … broer se … suster se seun se …

      Corlia Ligthart smoor haar gesig diep in die kussing.